3η γνωμη

Εχει ανάγκη από ψυχαγωγία ο λαός σήμερα, που παίρνει ´τρεις κι εξήντα´! Να ξεφυτρώνει κάποιος ερασιτέχνης ιστορικός και να χρησιμοποιεί την ιστορία εξηγώντας τη με προσωπικά κριτήρια. Να βρίσκεις μερικά θέματα της εποχής του Κολοκοτρώνη ή της μικρασιατικής καταστροφής και να του ´ανυψώνει´ το καταρρακωμένο του ´εθνικό αίσθημα´. Και αν δεν του διαταράσσει την ιστορική του μνήμη, αν δεν τον κάνει να αγανακτεί, τον κάνει να… γελάει!
Μάλλον για γέλια ήταν το ατόπημα της συγγραφέως κας Μ. Ρεπούση στο βιβλίο ιστορίας της Στ’ Δημοτικού το 2006, να δώσει τη δική της εξήγηση για την καταστροφή της Σμύρνης. Οτι δεν έκαναν εθνοκάθαρση οι Τούρκοι, αλλά οι Ελληνες έπεσαν στη θάλασσα ένεκα ´συνωστισμού´! Το βιβλίο αποσύρθηκε, αλλά άφησε τα σημάδια της αμφισβήτησης ως απολίθωμα.
Τώρα, λόγω συνωστισμού προτάσεων νόμου για το αντιρατσιστικό και τα παρακλάδια του, που φέρνουν στη μνήμη θέματα γενοκτονιών και βίαιο ξεριζωμό απ’ τις ´γλυκές πατρίδες´ εμφανίστηκε η εν λόγω κυρία, εκλεγμένη πλέον από τους Πειραιώτες ως εκπρόσωπός τους στο Εθνικό Κοινοβούλιο, να παρεμβαίνει με το ίδιο ύφος, προκαλώντας ηθελημένα και θέτοντας με πρωτοφανή αντεθνική αμφισβήτηση τις τραγικές στιγμές της αντίστασης των Ελληνίδων, που αποτελούν πηγή ανάτασης και παγκόσμιας έμπνευσης, τον χορό του Ζαλόγγου, ότι πρόκειται περί ´εθνικού μύθου´.
Δηλαδή, τις μας λέει η κα καθηγήτρια Ιστορικής Εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του Α.Π.Θ.; Μας γυρίζει ανάποδα και δημιουργεί προβλήματα εκ του μη όντος. Μας εξωθεί να μην πιστεύουμε ότι αυτές οι έρμες γυναίκες, όταν χορεύοντας με το τραγούδι τους, ´στη στεριά δε ζει το ψάρι´ στο Σούλι, δεν έπεφταν μια – μια στον γκρεμό, στις ´ραχούλες´ για ν’ αποφύγουν τη σκλαβιά, αλλά κάποια θα γλίστρησε στα κατσάβραχα και οι άλλες μετά το χορευτικό τους κέφι γύρισαν σπίτια τους κατακουρασμένες!
Κυνική και αυτή η τοποθέτηση από μια καθηγήτρια της Ιστορίας. Τελευταίως με τα σχόλιά της στο αντιρατιστικό Ν/Σ περί της γενοκτονίας των Ποντίων αμφισβητεί ότι ο αφανισμός των συνιστά ´γενοκτονία´. Πόλεμος ήταν και για τους Ποντίους και για τους Αρμενίους με την Τουρκία. Στους πολέμους ο ένας χάνει, ο άλλος κερδίζει. Θεωρεί ότι ποικονοποιείται η άρνηση των εγκλημάτων πολέμου για εθνικιστικούς λόγους, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον κ. Κουβέλη. Ισως να επιδιώκει μια ηρωική έξοδο με σκοπό να ενταχθεί σε άλλη κοινοβουλευτική ομάδα και να δικαιολογηθεί ότι φιμώνονται οι απόψεις της.
Σημειωτέον ότι στην ολομέλεια της Βουλής, όταν ο πρόεδρος Βύρων Πολύδωρας ζήτησε τήρηση ενός λεπτού σιγη για τη γενοκτονία των Ποντίων, η κα βουλευτής απεχώρησε της αιθούσης. Κατηγορήθηκε γι’ αυτό και δικαιολογήθηκε λέγοντας ´Και άλλοι έλειπαν´ (!) και ότι ´ο σεβασμός μου στη μνήμη του Ποντιακού Ελληνισμού είναι δεδομένος και δεν επιτρέπω σε κανέναν να τον αμφισβητεί´. Διαλέγετε και παίρνετε! Ισοπεδώνει τα πάντα, γιατί θέλει να βρίσκεται στην επικαιρότητα, ανεξάρτητα αν χαρακτηρίζεται αιρετική, αν προκαλεί, ταράζει τα νερά, διαστρεβλώνει τα ελληνικά επιτεύγματα και με την ιστορική ´εμμονή´ της να μηδενίζει τον εθνικισμό με τις προσωπικές επιστημονικές της παρεμβάσεις. Καινά δαιμόνια εισάγει σε δύσκολες για την πατρίδα στιγμές λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι μέχρι σήμερα κανένα πολιτικό κόμμα, ούτε η άκρα αριστερά, δεν αμφισβήτησε ιστορικές μνήμες.
Η κα καθηγήτρια μ’ αυτές τις ιδέες διδάσκει, ο φοιτητής έτσι μορφώνεται και καλείται να διαγωνιστεί πάνω σ’ αυτές τις αρχές. Αν δεν ταυτιστεί μαζί της, θ’ αποτύχει. Ετσι διαδίδεται ο σκοταδισμός με τη διαστρέβλωση και την αμφισβήτηση.