Ισλαμιστές εναντίον Κεμαλιστών στην πλατεία Ταξίμ

Μεθυσμένος απ’ τη 10χρονη επικράτησή του στην εξουσία ο Ταγίπ Ερντογάν συμπεριφέρεται σαν ´σουλτάνος´, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά που άναψε στην πλατεία Ταξίμ δι’ ´ασήμαντον αφορμήν´!
Δώδεκα δέντρα ξεριζώθηκαν και ήταν η αφορμή για τις πρώτες διαμαρτυρίες κόντρα στην πρόθεση του πρωθυπουργού να χτιστεί εμπορικός χώρος και τζαμί, να γκρεμιστεί το παρακείμενο πολιτικό κέντρο Ατατούρκ και να αναγερθεί όπερα στη μοναδική πράσινη όαση της περιοχής. Και να βαφτίσει την τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου με όνομα απ’ την οικογένεια του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή που ήταν ο εμπνευστής του ξεκαθαρίσματος της Τουρκίας απ’ τους αλλόθρησκους. Πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται μια υφέρπουσα αλλοίωση του τουρκικού πολιτικού κατεστημένου.
Μετά την πλατεία Ταχρίρ είχαμε την πλατεία Συντάγματος και τώρα έχουμε την πλατεία Ταξίμ στην Πόλη που υπήρξε πρωτεύουσα τόσων αυτοκρατοριών, όπως της Βυζαντινής και της Οθωμανικής. Στις πλατείες συνήθως απελευθερώνονται οι συσσωρευμένες δυσαρέσκειες του λαού, προερχόμενες από το πάθος της διατήρησης της εξουσίας απ’ τους φιλόδοξους που κυβερνούν με απολυταρχισμό. Δυσανασχετούν οι Τούρκοι και από ένα άλλο αίτιο που είναι η σταδιακή επιχείρηση του εξισλαμισμού της Τουρκίας.
Βρισκόμαστε σε μια περιοχή μεταξύ Ανατολής και Δύσης όπου από το ένα μέρος υπάρχει οικονομική κρίση και από την άλλη πολεμική κόλαση. Εκεί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να συμβεί. Η γεωστρατηγική θέση που κατέχει η Τουρκία της προσδίδει τεράστιο ρόλο λόγω και των γεγονότων στη Συρία. Το τι γίνεται μέσα στην Τουρκία, που αφορά κι εμάς, λόγω γειτνίασης, είναι δύσκολο να διερευνηθεί πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα.
Ο Ερντογάν από το 2002, που ανέλαβε την εξουσία, δεν είχε ξεκαθαρίσει, τι δρόμο θ’ ακολουθούσε. Τον Ευρωπαϊκό στη σύγχρονη δυτική κοινωνία ή θα στρεφόταν προς Ανατολάς στον Ισλαμικό ιστό. Τα ’βαλε με το στρατιωτικό βαθύ κράτος, εξουδετέρωσε τις ανταρσίες τύπου Εργκένεκον κ.λπ., είχε με το μέρος του τη δημοκρατική νεολαία και τους αριστερούς και όταν κέρδισε τη μάχη, ο κόσμος του Κεμαλικού κατεστημένου άρχισε να φοβάται ότι στη θέση των παλαιών δικτατόρων ξεπηδούν νέοι με άλλη κατεύθυνση. Γιατί ο Ερντογάν έχει στην ατζέντα του την Ιρανοποίηση της Τουρκίας. Δεν μπορούν να ανεχθούν τώρα που τους έμπασε στον Δυτικό κόσμο ζωής με τα ανοίγματα της παγκοσμιοποίησης και την ελευθεροποίηση στις απαγορεύσεις να μην τους αφήνει να πίνουν ένα ποτό, να μην έχουν βαμμένα νύχια οι γυναίκες στ’ αεροπλάνα και να θεωρούνται τα μπλα – μπλα των twitter χώρος διάδοσης ψεμάτων. Μικρές αφορμές αυτά που μαζεύτηκαν μαζί με τον χαρακτηρισμό των διαδηλωτών ως ´πλιατσικολόγους´ που συνετέλεσαν σε ξέσπασμα βιαιοτήτων.
Την ώρα που φλέγεται η πλατεία Ταξίμ και άλλες πλατείες στην Αγκυρα και Σμύρνη βρήκε ο Ερντογάν (σκοπίμως;) να επισκεφθεί χώρες της Βορειοδυτικής Αφρικής, Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, τις λεγόμενες χώρες του Μαγκρέμπ, για ´πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις´!
Οι διαδηλώσεις αντανακλούν σε μια διαφορετική ιδεολογία μεταξύ προοδευτικών Τούρκων και πολύ θρήσκων Τούρκων, όπου οι πρώτοι αποτελούν το ¼ του πληθυσμού και οι άλλοι είναι υπερδιπλάσιοι των πρώτων. Η περίπτωση Ερντογάν είναι χαρακτηριστική της κυριαρχίας των ισχυρών της γης που εμφανίζουν την Τουρκία παράδειγμα οικονομικής ανάπτυξης, γι’ αυτό τον έβαλαν στους G20. Ποιον; Εναν ηγέτη, ο οποίος δεν μπορεί να επιβληθεί στους πολίτες του, να συναποφασίζει με τους μεγάλους του κόσμου!
Είμαστε στον κυκλώνα μιας κρίσης όπου συντελούνται γεωπολιτικές ανακατατάξεις και σχεδιάζεται η αναδιάταξη των αποτελεσμάτων των Βαλκανικών πολέμων πριν 100 χρόνια. Οι παλαιοί ανταγωνισμοί έρχονται στην επιφάνεια. Εκδηλώνονται αναταράξεις και τα χρονίζοντα προβλήματα, όπως είναι οι φιλοδοξίες των εθνών, γίνονται αντικείμενο διαπραγματεύσεων και οι λύσεις, αν δεν έρθουν με εξεγέρσεις και με εμφύλιο πόλεμο, γίνονται διά της διπλωματικής οδού και με άλλα οδυνηρά μέτρα.
Αλίμονο σ’ εκείνον, που είναι αδύναμος και μόνος. Δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις μεγάλες εκπλήξεις. Οταν μάλιστα οι Τούρκοι θα κοιτάξουν να εξάγουν την κρίση τους στο Αιγαίο!