Μικρό και ιστορικό το νησάκι Θοδωρού απέναντι από τη θαυμάσια παραλία της Αγίας Μαρίνας και του Πλατανιά προσέλκυσε εκατοντάδες προσκυνητές και επισκέπτες παρά τη φουσκοθαλασσιά, αιτία που το Λιμεναρχείο απαγόρευσε τον απόπλου από τη μικρή προβλήτα της Αγίας Μαρίνας επιτρέποντας για ασφάλεια την επιβίβαση επισκεπτών και προσκυνητών στα μικρά σκάφη μεταφοράς τους από και προς το νησί μόνο από το λιμανάκι του Πλατανιά.
Αποτέλεσμα αυτής της απαγόρευσης, βέβαια, ήταν να μην μπορούν όλοι να παραβρεθούν στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία και να περιμένουν τη σειρά τους να επιβιβαστούν για ν’ ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν. Το ´παρών´ έδωσαν από την πλευρά του Δήμου Χανίων οι αντιδήμαρχοι Ελευθέριος Αμπαδιωτάκης και Μανούσος Λιονάκης, ενώ ήταν εκεί από πολύ πρωί η δασάρχης Χανίων κυρία Πολύμνια Σκλαβάκη.
Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε με ιερατικό συλλείτουργο το οποίο αποτελούσαν οι εφημέριοι των Ενοριών Αγίας Μαρίνας, Αγίου Νεκταρίου Χανίων και Μανωλιόπουλου με τους πατέρες Γεώργιο Περάκη, Εμμανουήλ Πετράκη και Απόστολο Παρασκάκη αντίστοιχα. Κι ενώ όλα είχαν μελετηθεί και φέτος άψογα από το Δασαρχείο, την Ενορία, τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Αγίας Μαρίνας ´Τα Θοδωρού´, το Λιμεναρχείο, τον Ερυθρό Σταυρό με τους εθελοντές και τον Καλλικρατικό Δήμο Χανίων, του οποίου στην περιφέρεια ανήκει πλέον η κωμόπολη της Αγίας Μαρίνας και το νησί, με την απαγόρευση -για λόγους ασφάλειας των επιβαινόντων- τα σκάφη να μην αποπλέουν από τον μόλο της Αγίας Μαρίνας, δημιουργήθηκε σε αρκετό κόσμο θυμός επειδή δεν μπόρεσαν να μεταβούν στο νησί ή γιατί ταλαιπωρήθηκαν περιμένοντας ώρες στο λιμανάκι του Πλατανιά υπογραμμίζοντας στο ίδιο μήκος κύματος τη φράση: «Χρειάζονταν περισσότερα ή μεγαλύτερα σκάφη και ας πληρώναμε…».
ΝΗΣΙΔΑ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ
Την ιστορία του νησιού ανέφερε στο κήρυγμά του ο εφημέριος της Ενορίας π. Γεώργιος, τονίζοντας ότι: «Τα Θοδωρού έχουν έκταση 697 στρέμματα και ενδιαφέρουσα ιστορία. Το νησί ονομαζόταν στα αρχαία χρόνια Ακυτος (που σημαίνει ακατάλληλο για κατοικία) ή Λητώα, ενώ αναφέρεται και ως Τούλλουρος. Τα Θοδωρού κατά τη Μινωική περίοδο ήταν ιερό άσυλο, αλλά αργότερα στα χριστιανικά χρόνια και την περίοδο της Ενετοκρατίας άλλαξε ο χαρακτήρας και η χρήση του νησιού. Οι Ενετοί το ανέφεραν ως San Theodoro ή San Todaro και το 1574 αποφάσισαν να χτίσουν φρούριο στο νησί και να το ενισχύσουν για να εμποδίσουν τους πειρατές και τους Τούρκους να εισβάλουν στην Κρήτη από την περιοχή του Πλατανιά. Ετσι, λοιπόν, έχτισαν ένα μεγάλο φρούριο στο υψηλότερο σημείο του νησιού και το ονόμασαν Τουρλουρού (turluru) κι ένα μικρότερο λίγο πιο χαμηλά το οποίο ονόμασαν San Theodoro. Και τα δύο φρούρια ήταν πολυγωνικά και κόστισαν περίπου 21.500 δουκάτα, ποσό μεγάλο για την εποχή, αλλά οι Ενετοί διέθεταν όσα χρήματα μπορούσαν περισσότερο για στρατηγικής σημασίας θέματα. Μια φρουρά από 70 άντρες έμενε μόνιμα στο νησί για να προστατεύει μαζί με αυτό ολόκληρη την απέναντι -από Κολυμπάρι μέχρι Ακρωτήρι- περιοχή. Το 1645 όμως οι Τούρκοι επιτέθηκαν στην Κρήτη και οι 70 άντρες ήταν πολύ λίγοι για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Οταν διαπίστωσαν πως η μάχη είχε χαθεί, προτίμησαν να πεθάνουν παρά να παραδοθούν. Αυτοπυρπολήθηκαν και έβαλαν τέλος στη ζωή τους στα Θοδωρού. Αυτό το ολοκαύτωμα προηγήθηκε κατά 221 χρόνια του ολοκαυτώματος της Ιεράς Μονής του Αρκαδίου στο Ρέθυμνο που έγινε το 1866».
ΣΤΟΧΟΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΑ
Ο αντιδήμαρχος Χανίων Ελευθέριος Αμπαδιωτάκης σε δηλώσεις του τόνισε ότι «ο Δήμος Χανίων έχει κάνει όλες τις απαραίτητες διεργασίες υπογράφοντας σχετική σύμβαση με το Υ.Π.Ε.Κ.Α. και τη Διεύθυνση Δασών για να είναι επισκέψιμη η νησίδα Θοδωρού. Οι μελέτες είναι έτοιμες, η σύμβαση είναι στο γραφείο του κ. υπουργού και ελπίζουμε σύντομα να ξεκινήσουν τ’ απαραίτητα έργα της περιοχής».
Ο αντιδήμαρχος Χανίων Μανούσος Λιονάκης δήλωσε: «Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι στο πανηγύρι των Αγίων σε αυτό το θαυμάσιο μέρος, το οποίο σύντομα θ’ αξιοποιήσουμε τουριστικά, αλλά με τον προσήκοντα σεβασμό στον ρόλο τον οποίο διαδραματίζει από χρόνια το νησί, παρέχοντας προστασία σε πολλά είδη άγριων ζώων».
Η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Δασών Χανίων Πολύμνια Σκλαβάκη εξέφρασε την πεποίθηση ότι «σύντομα θα υπάρξει δυνατότητα για τον χώρο αυτόν να μην είναι επισκέψιμος μία φορά τον χρόνο, αλλά περισσότερες φορές, με αρχές και κανόνες. Υπάρχει συνεργασία με τον Δήμο Χανίων και η στόχευση είναι ο κόσμος να έρθει να δει, να ευαισθητοποιηθεί, να γνωρίσει και να προστατέψει αυτόν τον τόπο και γενικότερα τη Φύση, το περιβάλλον του τόπου μας. Εμείς θα είμαστε εδώ και οπουδήποτε αλλού ώστε όλοι μαζί να προστατέψουμε και τούτο τον χώρο και γενικότερα τον Νομό μας και το περιβάλλον».
Με τα καλύτερα λόγια μίλησαν στα ´Χανιώτικα νέα´ αρκετοί που ρωτήθηκαν για το αν θέλουν υπό όρους την τουριστική αξιοποίηση του νησιού. Ενδεικτικά καταγράφουμε τη δήλωση του Γιώργου Καλιτσουνάκη, που μας είπε: «Είναι η πρώτη φορά που ήρθα και έχω εκπλαγεί με την ομορφιά του νησιού. Πρέπει, όμως, να το αναβαθμίσουν δίχως να προκληθεί αναστάτωση στον πληθυσμό των ζώων που φιλοξενούνται ώστε να μπορούν να έρχονται ελεγχόμενα φίλοι της Φύσης και προσκυνητές».
Ο μύθος του θεριού
Η λαϊκή θυμοσοφία, όπως και η παράδοση, γεννούν ιστορίες και συναρπαστικούς μύθους. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν τον μύθο, τα Θοδωρού δεν υπήρχαν καθόλου, υπήρχε η θάλασσα του Κρητικού πελάγους. Ομως, μια μέρα, άγνωστο πότε, οι κάτοικοι της περιοχής στις παράλιες ακτές έμελλε να δουν ένα πελώριο τέρας να απειλεί την περιοχή τους. Το τέρας έφτασε στις ακτές ξημερώματα και οι κάτοικοι τρομοκρατημένοι από τις άγριες φωνές που άκουγαν έσπευσαν να δουν τι ήταν. Είδαν έναν τεράστιο μαύρο όγκο να έρχεται καταπάνω τους, ενώ από πίσω ακολουθούσε το μωρό του. Οι κάτοικοι πήραν τα όπλα τους για να σκοτώσουν το τέρας, πετούσαν δόρατα και βέλη, αλλά το τέρας παρέμενε αλώβητο και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους κατοίκους που απειλούσαν το ίδιο και το μικρό του. Καθώς τα δύο τέρατα πλησίαζαν, οι γυναίκες του χωριού έπεσαν στα γόνατα και άρχισαν να προσεύχονται στον Αγιο Γεώργιο και την Παναγία για να σωθούν και ως εκ θαύματος τα τέρατα μετατράπηκαν σε δύο τεράστιους πέτρινους όγκους, δύο καινούργια νησιά, ένα μεγάλο κι ένα πολύ μικρότερο. Αυτά τα νησιά ονόμασαν οι κάτοικοι Θοδωρού. Η μεγάλη τρύπα – σπηλιά πάνω στα βράχια του νησιού είναι το στόμα του τέρατος την ώρα που προσπαθούσε να επιτεθεί και ακόμα και σήμερα κάνει τους ντόπιους και επισκέπτες να αναφέρονται στα Θοδωρού με τον χαρακτηρισμό ´το θεριό´.
