ΟΣΟΙ τη ζουν την εκφράζουν καλύτερα. Οι άλλοι, εμείς, θλιβόμαστε και θαυμάζουμε το κουράγιο των άνεργων παιδιών. Που ακόμη δεν επαναστάτησαν. Οι άνεργοι (2) παρουσιάζουν μια βίαιη ωριμότητα, ψήγματα αισιοδοξίας και πικρού χιούμορ. Αγανακτούν μπροστά σ’ αυτό που τους συμβαίνει αναίτια. Θυμώνουν. Ξεσπούν. Κατανέμουν όμως τις ευθύνες.
ΜΕΝΟΥΝ στην Ελλάδα από φιλότιμο και αγάπη. Η μετανάστευση και η πενία ανέκαθεν μας συντρόφευαν… Σήμερα το «ρίγος» της ανεργίας διατρέχει όλη την Ε.Ε. Οι νέοι δεν το βάζουν κάτω. Περιμένουν. Δίνουν κουράγιο ο ένας στον άλλο συμπαραστεκόμενοι στους λιπόψυχους. Πιστεύουν πως το μέλλον τους ανήκει. Έστω και κουτσουρεμένο…
– Ο «ΜΠΑΜΠΗΣ ο blue», λοιπόν, γράφει στις 31/5/13, για τους «Καραγκιόζηδες» πολιτικούς:
«Κάθε φορά που ακούω νέες εξαγγελίες για την ανεργία γελάω. Και πραγματικά το θέμα με αφορά προσωπικά. Αναρωτιέμαι αν έχω τρελαθεί εντελώς ή βρίσκομαι στα πρόθυρα! Κάθε φορά που βλέπω στην τηλεόραση διαφημίσεις για ένθετα εφημερίδων που διαλαλούν νέες θέσεις εργασίας, αλλάζω κανάλι. Κάθε που βλέπω παρουσιαστή και κυβερνητικό κολαούζο να συζητούν για τα κοινοτικά μέτρα κατά της ανεργίας, βράζω μέσα μου. Όχι πως δεν έχω ανάγκη, αλλά δυόμισι χρόνια έχω φάει τις μέρες μου ψάχνοντας. Ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί, σκέφτομαι…
Ρε, άντε από δω καραγκιόζηδες ξεπουλημένοι, που τώρα ξαφνικά θυμηθήκατε πως υπάρχει πρόβλημα.
Θα περιμένω υπομονετικά. Έτσι κι αλλιώς, όλοι τους συμφωνούν πως στο τέλος του 2013 επιτέλους θα ξαναγεννηθούμε.
Κι εγώ λοιπόν θα περιμένω…».
– ΣΤΙΣ 1/6/13, ο «no man’s land», σαρκάζει «τα δύο άκρα»:
«Πάει και τελείωσε, τα καταφέραμε και γίναμε όλοι «τα δυο άκρα». Είμαι σίγουρος πλέον. Ακούω στις ειδήσεις το ένα μετά το άλλο (μ’ αυτή τη σειρά) τα θέματα που σας περιγράφω.
1) Υπερκαλύφθηκε η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Alfa Bank μιάμιση φορά από τους ιδιώτες.
2) Η ΕΥΔΑΠ έβγαλε σε πλειστηριασμό το σπίτι άνεργου πατέρα δύο παιδιών για οφειλή 831 ευρώ.
Αυτά είναι τα άκρα, λοιπόν, και σιγά – σιγά μας συσπειρώνουν όλους γύρω τους. Ο καθένας μας με ό,τι έχει. Λεφτά, περιουσία, αναισθησία, ανεργία, αλληλεγγύη, ευαισθησία, φτώχια, πισίνα, παγκάκι (…). Και η ζωή συνεχίζεται…»
– Ο «ΔΗΜΗΤΡΗΣ», στις 2/6/13 αναρωτιέται μελαγχολικά για την υποτονικότητα της γενιάς του:
«Γι’ αυτό δεν αγωνιζόμαστε.
Κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει ν’ αλλάξει τη φορά της καταστροφής. Αν στο μυαλό σου έχεις πρότυπο να ξαναβρείς δουλειά για να συνεχίσεις την απίστευτη ζωή του ´τίποτα´, σίγουρα δεν μπορείς να παλέψεις γι’ αυτό. Τι να κάνουμε, δεν φταίμε εμείς, είμαστε η γενιά της εξαθλίωσης. Αλλά όχι της οικονομικής εξαθλίωσης – είμαστε η γενιά της εξαθλίωσης των αξιών και των αρχών. Γι’ αυτό δεν αγωνιζόμαστε, γι’ αυτό δεν διεκδικούμε, και περιμένουμε για άλλη μια φορά να λυθούν όλα τα προβλήματα με το μαγικό ραβδί. Και την κυβέρνηση που έχουμε διαλέξει για να μας βγάλει από τα αδιέξοδα εμείς την ψηφίσαμε, με τα χεράκια μας. Και η αντιπολίτευση της απραξίας, δικό μας δημιούργημα είναι. Και η τελική απόφαση αν θα πορευτούμε έτσι ή θα αλλάξουμε τρόπο, στο χέρι μας είναι. Διαλέχτε».
– ΜΙΑ «Αρχιτεκτόνισσα», 32 ετών, στις 3/6/13 αναρωτιέται ποια είναι και τι κάνει σ’ αυτή τη ζωή:
«Δεν ξέρω τι είμαι
Είμαι αρχιτεκτόνισσα.
Με ρωτάνε: Τι κάνεις; Δουλεύεις;
Και σκέφτομαι: Τι κάνω; Θεωρούμαι εργαζόμενη ή άνεργη;
Ψάχνω διαρκώς για δουλειά, ενώ κάνω ταυτόχρονα και ό,τι σχετικό/άσχετο μου κάτσει.
Εξειδικεύομαι… κι άλλο, σπουδάζω… κι άλλο, διαρκώς διευρύνω το επιστημονικό μου πεδίο και έτσι (μάλλον) βρίσκω δουλειές -μικρές και για λίγο- (με χάλια λεφτά κι αν τα πάρω ποτέ), και μετά πάλι από την αρχή. Δεν ξέρω, είμαι άνεργη ή εργαζόμενη; Βλέπω τους φίλους χωρίς ούτε ένα μεροκάματο, λέω είμαι εργαζόμενη. Βλέπω τους λογαριασμούς μου να μαζεύονται, τους καθημερινούς μου υπολογισμούς για τα χρήματα, τη λίστα με τα τηλέφωνα των εργατολόγων (για να διεκδικήσω όσα μου χρωστάνε) και λέω είμαι άνεργη.
Αραγε τι είμαι; Ξέρω, είμαι θυμωμένη. Τα έχω πάρει.»
- ΣΤΙΣ 4/6/13 ο «Νίκος», δίνει κουράγιο στον εαυτό του βραβεύοντας τους άλλους:
«Συνταγή: Λίγα μπράβο χωρίς πολλά – πολλά (λόγια)
Ένα μπράβο μέσα από την καθημερινή αναζήτηση εργασίας.
Ένα μπράβο διαβάζοντας όποτε σου δίνεται η ευκαιρία.
Ένα μπράβο που βρισκόμαστε, όποιοι και όποτε, εδώ.
Ένα μπράβο που βγαίνουν από μέσα μας, ό,τι βγαίνουν – μιας και ο λόγος δεν αποδίδει στο ακέραιο αυτά που κρύβει η ψυχή, πράγματα και λόγια που περιγράφουν την καθημερινότητα.
Ένα μπράβο για όσους ακόμη αντέχουν και καταγράφουν, είτε ως κραυγή είτε ως προσπάθεια στηρίγματος ο ένας για τον άλλο. Άντε, λίγο ακόμη, μην κιοτέψετε, μην υποχωρήσετε κ.ο.κ. Ένα μπράβο, γι’ αυτούς που δεν ξεχνούν όσους δεν… είναι μεταξύ μας.
Υ.Γ: Γρήγορες σκέψεις για ένα ευχαριστώ».
– ΣΤΙΣ 5/6/13 η «angel», 40 χρ., μια «μαμά που σταμάτησε να γελάει», γράφει:
«Είμαι κι εγώ μια πρώην ελεύθερη επαγγελματίας 39 ετών και άνεργη 4 μήνες, χωρίς καθόλου εισόδημα, με σύζυγο επίσης άνεργο και δυο παιδιά 17 και 12 ετών αντίστοιχα.
Πώς ζούμε ούτε κι εγώ έχω καταλάβει ακόμα. Η γιαγιά μάς ταΐζει… Απλήρωτοι λογαριασμοί σε ένα συρτάρι περιμένουν να κοπούν, κι εσύ ν’ ακούς να σου λένε κουράγιο κάνε για τα παιδιά σου…
Μα τι να την κάνουν τα παιδιά μια μαμά που σταμάτησε να γελάει, να παίζει μαζί τους και να ονειρεύεται… Όλες οι πόρτες κλειστές, οι αγγελίες είναι μούφα και όπου και να πας, σού λένε θα σε πάρω τηλέφωνο… Και το τηλέφωνο ποτέ δεν κτυπάει. Πόση πια υπομονή να εχω;…».
…ΜΙΚΡΕΣ στιγμές από μια απέραντη μαύρη «τοιχογραφία» που, όσο κι αν προσπαθούν κυβέρνηση και ΜΜΕ να χρωματίσουν, δεν μπαίνει πινελιά… Και όσους τόνους προκατασκευασμένης (3) αισιοδοξίας («πολιτικής» Ποτέμκιν) κι αν χρησιμοποιήσουν, η ανεργία παραμένει το πρώτο και σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας.
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, βλέπετε, δεν επιβάλλεται. Πραγματώνεται μόνο με απτές αποδείξεις, οράματα και φυσικά εργασία… Ή, πηγάζει από μέσα μας, όπως ακριβώς το λέει η «Μαρία», 28 χρονών (5/6/13), άνεργη: «…Άντε βρε συνάδελφοι άνεργοι, πάρτε τα πάνω σας. Μια απλή ανασύνταξη χρειάζεται. Λίγο να τη δούμε αλλιώς. Ένα φου να κάνουμε, τόσοι που είμαστε, και η μιζέρια θα εξαφανιστεί».
-(1) Επιλογή επιστολών ανέργων από το: http://www.imerologioanergou.gr
-(2) «Η ανεργία έφτασε στα 870.150 άτομα εγγεγραμμένα στα μητρώα του ΟΑΕΔ το Μάρτιο (2013): 372.115 άνδρες (42,76%) και 498.035 γυναίκες (57,24%). Αύξηση κατά 1,74% σε σχέση με το Φεβρουάριο. Στην ηλικιακή ομάδα από 30-54 ετών αναλογεί το 63,43% των εγγεγραμμένων ανέργων, στην ηλικιακή ομάδα κάτω των 30 αναλογεί το 26,22% και στην ηλικιακή ομάδα άνω των 55 ετών αναλογεί το 10,35%.» (Πηγή: The Press Project)
-(3) Ο υπουργός της ρωσικής Αυτοκρατορίας (18ος αι.) πρίγκιπας Γκριγκόρι Ποτέμκιν, έδωσε εντολή να στηθούν ψευτοπροσόψεις «όμορφων χωριών» στην Κριμαία από όπου θα περνούσε το τρένο με την Αυτοκράτειρα Αικατερίνη (1787). Έτσι ώστε αυτή να μείνει… ευχαριστημένη βλέποντας ένα λαό… ευτυχισμένο!
