3η γνώμη

Η χώρα μας έγινε μέρος του συνόλου της κρίσεως. Μας την επέβαλαν αυτοσχεδιάζοντας. Εκαναν λάθη επί λαθών, που γύρισαν μπούμερανγκ, φουσκώνοντας το χρέος μας. Ενώ οι σύμβουλοι επρότειναν εξ αρχής αναδιοργάνωση του χρέους, δεν την έκαναν. Επρεπε, αντί για λιτότητα, να προχωρήσουν σε αναπτυξιακά μέτρα. Οι Δουνουτούδες τα έβαλαν με τους ηγέτες των Βρυξελλών, οι οποίοι δεν δέχονται την κριτική που τους ασκούν, επισημαίνοντας ότι δεν είχαν ´ωριμάσει´ οι προϋποθέσεις για άμεση παρέμβαση στα της Ελλάδος.
Ειπώθηκε ότι έχει ανοίξει πόλεμος μεταξύ Δ.Ν.Τ. και Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ας μην υπερβάλλουμε. Ολα είναι επιφανειακά. Παρά ταύτα η γενική κατάσταση επηρεάζεται και προοιωνίζονται πολιτικές περιπέτειες εντός και εκτός Ελλάδος. Πολλοί αμφιβάλλουν, αν το μέλλον της Ευρώπης θα είναι καλύτερο από όσο στο παρελθόν. Ψάχνονται ακόμη μετά την κρίση, να προσαρμοσθούν σε νέα πρότυπα, για ν? ανταγωνιστούν τις αναδυόμενες ασιατικές αγορές.
Η ευρωπαϊκή ενοποίηση κλυδωνίζεται και ισχυροποιείται η ιδέα επιστροφής στα παλιά κράτη με εθνική καθαρότητα και την εκδίωξη των μεταναστών τροποποιώντας τους μεταναστευτικούς κανόνες. Η Ευρώπη αναπολεί το λαμπρό παρελθόν, γίνεται νοσταλγική, αλλά πέφτει σε λάθη, αποδυναμώνεται και βυθίζεται σε ανταγωνιστικό τέλμα.
Υπήρξαν αντικρουόμενα συμφέροντα. Οι ισχυρότεροι επικράτησαν κι εμάς μας απώθησαν στα κατάλοιπα των αντιθέσεών τους με βασανιστική προχειρότητα. Αποκλείεται να μην γνώριζαν ότι ο κακοτράχαλος δρόμος οδηγούσε σε αδιέξοδο. Ολα έγιναν με σχεδιασμό και με σκοτεινές επιδιώξεις. Αργότερα θα βγουν στην επιφάνεια οι λεπτομέρειες και θα δούμε τις μηχανορραφίες, πώς και γιατί χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως Ιφιγένεια στον βωμό της διάσωσής τους.
Κατηγορείται η κυβέρνηση ότι δεν αξιοποιεί την ομολογία του Δ.Ν.Τ. περί λαθών και τη διαμάχη του με τους Ευρωπαίους προκειμένου να αναδιαπραγματευθεί τα προγράμματα που μας επέβαλαν και απεδείχθησαν άχρηστα να μας βγάλουν απ? την κρίση.
Τα λάθη όμως των Ευρωπαίων ηγετών, που κατά τον Economist πρόκειται για ´μετριότητες και υπνοβάτες´, δεν απαλλάσσουν τους Ελληνες για τα δικά τους λάθη και τις ευθύνες τους που φθάσαμε ως εδώ.
Μπήκαμε επί Σημίτη στο ευρώ, αφού δεχθήκαμε να πειθαρχήσουμε στη συντεχνιακή νοοτροπία και όχι σε μία δημοσιονομική προγραμματισμένη πολιτική. Μοιράζαμε παροχές, που δεν επέτρεπαν να προσαρμοσθούμε στις απαιτήσεις της Ευρωζώνης. Οταν ήρθε ο Καραμανλής, η κυβέρνησή του ουδόλως χαλάρωσε τα δημοσιονομικά. Ετσι δεν μπόρεσε να προλάβει την κρίση. Περιορίσθηκε στις διαβεβαιώσεις ότι η οικονομία είναι θωρακισμένη και η κρίση δεν θα την άγγιζε. Και έκανε εκλογές το 2009 με τη διαβεβαίωση ότι το πάγωμα μισθών και συντάξεων θα αντιμετώπιζε το έλλειμμα. Συνέπεσε και η δήλωση του Γ.Α.Π. ότι ´λεφτά υπάρχουν´. Αυτά τα τραγικά λάθη εντάθηκαν με τη διαχείριση του δημοσίου χρέους απ? την ερασιτεχνική κυβέρνηση του Γεωργίου Β? Παπανδρέου Γ?, για να οδηγηθούμε εκτός αγορών και στην πτώχευση που θέλουμε να ξεχνάμε.
Εκτοτε η αδυναμία των Ελλήνων να διαπραγματευθούν το περιεχόμενο των μνημονίων ήταν καταλυτική. Το πρώτο το υπογράψαμε εν μία νυκτί. Στα άλλα δεν φέραμε αντιρρήσεις. Μας είχαν τη θηλιά στον λαιμό και δεχθήκαμε τις πιο άστοχες απαιτήσεις τους σε εσωτερική υποτίμηση και σ? ένα εξωπραγματικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων 50 δισ. ευρώ. Επακολούθησε το κούρεμα, που αποσταθεροποίησε το τραπεζικό, το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα. Και προστίθεται το λάθος της άμυνας στη μείωση των Δ. Υπαλλήλων απ? την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία για να λύσει τα προβλήματα που δημιούργησαν οι άλλες, παίρνει αποφάσεις με έκτακτες διαδικασίες και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Η ύπαρξη καραμπινάτων ελληνικών λαθών, ένεκα της παθογένειας του πολιτικού συστήματος, εμποδίζει την αξιοποίηση όποιων λαθών παραδέχονται κατά τον ένα ή άλλο τρόπο το Δ.Ν.Τ. και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.