ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Τα πολλαπλά και εντεινόμενα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας αντανακλώνται με τον πιο καθαρό τρόπο στα διλήμματα που καλούνται να απαντήσουν οι υποψήφιοι φοιτητές στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου. Τι να επιλέξει κανείς και πού να επενδύσει κόπο, χρόνο και χρήματα (όταν τα τελευταία υπάρχουν);
Οι Σχολές που κάποτε πρόσφεραν σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, όπως για παράδειγμα οι Πολυτεχνικές, η Νομική, τα Οικονομικά και η Ιατρική, μοιάζουν να ανήκουν στη μυθολογία μιας άλλης εποχής και οι όποιες φιλοδοξίες για κοινωνική ανέλιξη που χαρακτήριζαν τις προηγούμενες γενιές έχουν αντικατασταθεί από την αγωνία για επιβίωση της σημερινής νεολαίας.
Η ασφάλεια και η μονιμότητα του Δημοσίου ηχούν σαν ανέκδοτο καθώς το κράτος συρρικνώνεται με διαδικασίες ´fast track´ και τα λουκέτα στις υπηρεσίες του -μαζί με τις απολύσεις- αυξάνονται καθημερινά.
Η ανεργία έχει χτυπήσει ´κόκκινο´ ακόμα και στα επαγγέλματα της θάλασσας που παραδοσιακά αποτελούσαν μια σανίδα επιβίωσης για τα λαϊκά στρώματα.    
Είναι φανερό ότι οι λιγοστές βεβαιότητες και σταθερές που υπήρχαν μεταπολεμικά σε ό,τι αφορά την αναζήτηση δουλειάς κατέρρευσαν τα τελευταία χρόνια μαζί με την ελληνική οικονομία.
Κι αναρωτιέται κανείς πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η κατάσταση που θέλει τα όνειρα των νέων να ´καλουπώνονται´ πλέον μαζικά μέσα στην πειθαρχία των Στρατιωτικών και Αστυνομικών Σχολών, οι οποίες μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς.
Κι αυτό όχι γιατί τα νέα παιδιά αγάπησαν ξαφνικά τις σκοπιές, τα καψώνια και τις συνεχείς μεταθέσεις. Αλλά γιατί στα 18 τους κάποιοι τα υποχρέωσαν να θυσιάσουν κάθε ενδιαφέρον, πάθος και όραμα για τη ζωή, με αντάλλαγμα την υπόσχεση ενός πενιχρού -πλην σίγουρου- μισθού.  Μια θυσία που, αν μη τι άλλο, αντανακλά το μέγεθος της αποτυχίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Πολιτικών που απέναντι στα όνειρα των νέων το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι το θυσιαστήριο…