ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
´Kάτω απ? τα ρούχα μου δε κτυπά πια η παιδική μου καρδιά. Λησμόνησα την αγάπη που ?ναι μόνο αγάπη. Μερόνυχτα να τριγυρνώ χωρίς να σε βρίσκω μπροστά μου ορίζοντα λευκέ της αστραπής και του ονείρου.
Ενιωσα το στήθος μου να σπάει στη φυγή σου ψυχή της αγάπης μου αλήτισσα.
Λεπίδι του πόθου αδυσώπητο.
Νικήτρα μονάχη της σκέψης μου, Νικήτρα μονάχη της σκέψης μου´…
Τραγούδι από τον κύκλο τραγουδιών ´Μπαλλάντες. Παρίσι – Ντουμπρόβνικ και άλλες πόλεις 1973 – 1974).
Στίχοι: Μανόλης Αναγνωστάκης.
Ερμηνεύει η Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Μουσική βεβαίως ο Μίκης.
* Μανώλης Αναγνωστάκης (1925 – 2005). Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ποιητής και δοκιμιογράφος, με μεγάλη πολιτική δράση στον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στη Βιέννη.
Πήρε μέρος στην Αντίσταση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο για παράνομη πολιτική δράση.
Την πρώτη του ποιητική συλλογή ´Εποχές´ (1945) ακολουθούν τα έργα. Εποχές 2 και Εποχές 3 καθώς και Συνέχεια.
Τα ποιήματα 1941 – 46 (συγκεντρωτική έκδοση των ως τότε συλλογών του).
Ο Στόχος, ποιήματα 1941 – 1971 Υπέρ και Κατά.
Αντιδογματικά, με συλλογές μελετημάτων, άρθρων και βιβλιοκριτικών του.
Το περιθώριο 68 – 69, με αυτοβιογραφικά σχόλια που σχετίζονται με ευρύτερα προβλήματα της νεοελληνικής κοινωνίας.
Εκδότης του διμηνιαίου περιοδικού Κριτική (1959 – 1961 και συνεργάτης της εφημερίδας Αυγή και πολλών περιοδικών (Ελληνικά Γράμματα, Φιλολογικά Χρονικά, Επιθεώρηση Τέχνης, Θούριος κ.ά.).
Το 1986 τιμήθηκε με το Α? Κρατικό Βραβείο Ποίησης.
…Σαν σήμερα, που γράφω, 23 του Ιούνη στα 2005, έφυγε από τη ζωή, ο σπουδαίος Ελληνας, ο ωραίος Ελληνας ποιητής, δοκιμιογράφος αγωνιστής Μανώλης Αναγνωστάκης.
Ο σπουδαίος Ελληνας δημιουργός, που διήλθε τα ιδεώδη του Γένους από το κέντρο τους, βουτηγμένος σε μια ´κάθιδρη εντιμότητα´…, ασυμβίβαστος και αλώβητος ως το τέλος του λόγου και του έργου του.
Αξίζει να θυμίσουμε ξανά το βιογραφικό του -συντόμως- και την ποίησή του -ενδεικτικά- με τη μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη.
Το αντέγραψα από ένα ´τετράδιο´ με ετικέτα αυθεντική και νοσταλγική και χαριτωμένη…
´Μουσικαί Συνθέσεις
Μ.Γ. Θεοδωράκη
Μαθητή Γ? τάξεως Γυμνασίου´.
Οι απαραίτητες… μουτζουρίτσες πιστοποιούν τη γνησιότητα του εξώφυλλου, που έχει βεβαίως ανατυπωθεί.
Εντός, περιέχεται θησαυρός!
Στίχοι, μορφές, βιογραφικά, παρτιτούρες, έργα του Μίκη, Φωτο… τα πάντα όλα!
Το θαυμάσιο πόνημα, το έχω πολύ καιρό· μου το ?στειλε ο κ. Γιώργος Αγοραστάκης, γνωστός και μη εξαιρετέος, άξιος της Αυτο/σης, μαζί με τη μνημειώδη έκδοση των πρακτικών του Συνεδρίου στα Χανιά για τα ογδοντάχρονα του Μίκη, έναν μήνα περίπου μετά την αναχώρηση του Αναγνωστάκη.
Τα βιβλία εξέδωσε η τότε Νομαρχία με τον κ. Γιώργο Κατσανεβάκη, που αγκάλιαζε πάντα, όπως είναι γνωστό, κάθε εκδήλωση πολιτισμού.
Είναι δύο βιβλία που αγαπώ ιδιαίτερα και στα οποία μπορώ να ανατρέχω ανά πάσα στιγμή, για να… ´οξυγονώνω´ τα έσω μου, με τη δημιουργία των αξίων που έτσι κι αλλιώς άγουν την ψυχη μας με το να παράγουν πολιτισμό, σε τοπία ευγένειας και καλοσύνης, που μυρωδίζουν την ομορφιά και την ουσία…
Δύο υποστάσεις, που λατρεύω και θεωρώ απολύτως απαραίτητες στον βίο μας, όπως το νερό…
Ζωτικές δηλαδή, ζωογόνες, ζείδωρες!
Κύριε Αγοραστάκη, σας ευχαριστώ και πάλι για τα δώρα σας κατά καιρούς και για τη συνεχή και σημαντική προσφορά σας στον Σύλλογο, τον Παγκρήτιο Σύλλογο Φίλων του Μίκη.
