Οταν ανθούσε ο δικομματισμός και οι κυβερνήσεις εναλλάσσονταν η μία την άλλη, εδημιούργησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες στη Δημόσια Διοίκηση, στην οικονομία της χώρας και δυστυχία στον λαό της. Κάποια σύζευξη πήγαν να κάνουν τα δύο κόμματα να σπάσει το κατεστημένο με τη συνεργασία της Αριστεράς του κ. Κουβέλη, αλλά δυσκολεύτηκαν να περάσουν τα μηνύματά τους. Το αν έπραξε σωστά ή όχι η ΔΗΜ.ΑΡ. να αποδράσει απ’ την τρικομματική θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος γιατί τώρα οι εξελίξεις τρέχουν, τα γεγονότα επισκιάζουν το ένα το άλλο και η σωστή κρίση απαιτεί χρόνο να βρεθεί.
Η εναλλαγή των δύο κομμάτων στην εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχει πεθάνει. Το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου έγινε ένα, αφού απέτυχε το πείραμα της κυβερνώσας αριστεράς με τον κ. Κουβέλη να τίθεται στα μετόπισθεν. Ο ένας χαμένος κέρδισε και αυτός είναι ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος, ενώ εβεβαίωσε τον κ. Κουβέλη ότι θα συνέπραττε μαζί του σε ό,τι αποφάσιζε, όταν είδε τη σύγκρουσή του με τον πρωθυπουργό λόγω ΕΡΤ και την αποχώρησή του, άλλαξε στρατηγική. Αποφάσισε να παίξει μόνος του τον κυβερνητικό υποστηρικτή στις μεταρρυθμιστικές κινήσεις του κ. Σαμαρά.
Τώρα ο κ. Βενιζέλος θα μπορεί να απαιτήσει ό,τι θέλει στην κυβέρνηση, να τοποθετήσει εκλεκτούς του στα Υπουργεία, να τροποποιήσει τον εκλογικό νόμο με το μπόνους των 50 εδρών και για κάθε τι που θα ζητά, να προτάσσει την πασοκική ταυτότητα. Κατάφερε να πείσει την ομάδα των 28 βουλευτών του ότι τώρα είναι σε θέση να επιβάλουν τις απόψεις τους, να επιλύσουν θέματα Δημόσιας Διοίκησης και άλλα δημοσιονομικά και οικονομίας μήπως και επανακάμψουν δημοσκοπικά.
Αποδομήθηκε ο κ. Κουβέλης, υποχώρησε ο κ. Σαμαράς και αυτό σημαίνει την αναδόμηση του κ. Βενιζέλου. Στο εξής θα κυβερνά η μειοψηφία. Και ο κ. Σαμαράς υπό την απειλή να μην χαθούν τα κυβερνητικά οφφίκια, θα υποκύψει στην αναγκαιότητα του ενοποιημένου δικομματικού σχήματος. Ετσι αποφάσισαν να κάνουν έναν πολιτικό συμβιβασμό και να αποφύγουν τις εκλογές. Δικαιολογία από το ΠΑΣΟΚ; Η κρισιμότητα των στιγμών. Οταν συνέπλεαν με τη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν την είχαν λάβει υπ’ όψιν τους. Και ισχυρίζονται τελικά: «Δεν μας αρέσει η τροπή των γεγονότων, αλλά τα αδέλφια μας της ΔΗΜ.ΑΡ. μας κρέμασαν». Τώρα ποιος κρέμασε ποιον, ο κόσμος το κρίνει.
Με το δικομματικό σχήμα επιχαίρονται στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να πέσει κι άλλο δημοσκοπικώς, αλλά στα πράγματα να ’μαστε και βλέπουμε. Η συγκατοίκηση ποτέ δεν ξέρεις που καταλήγει. Πολύπλευρη η ρευστότητα. Η ευθύνη της εξουσίας δίπλα στον κ. Σαμαρά, την οποία μοιράζονταν τρεις, τώρα είναι εξ ολοκλήρου των δύο. Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση δίχως τη ΔΗΜ.ΑΡ. πρόκειται να αλλάξει σε τίποτα. Ο αναβαθμισμένος κ. Ευάγγελος, που για πάρει μία απόφαση έπρεπε να ρωτήσει τον κ. Φώτη, τώρα δεν θα ρωτά ούτε τον εαυτό του. Ισως ο πονηρός κ. Βενιζέλος να μείνει έξω από την κυβέρνηση για να ’χει το δικαίωμα της ισοτιμίας με τον κ. Σαμαρά στις οδηγίες προς τους υπουργούς. Αν μπει στην κυβέρνηση ακόμη και ως αντιπρόεδρος, θα κατευθύνεται από τον πρωθυπουργό.
Πάντως με την κρίση της ΕΡΤ φάνηκε ότι ο κ. Βενιζέλος υπέστη για πρώτη φορά σοβαρή ψυχολογική πίεση από το πασοκικό κατεστημένο που υπήρχε πριν την ανάληψη της προεδρίας. Το παλαιό ξεχασμένο παπανδρεϊκό στρατόπεδο αναθάρρεψε, άρχισε να επηρεάζει τις εξελίξεις, να δίνει κατευθύνσεις. Ομως από έναν Βενιζέλο, που τον διακρίνει μετριοφροσύνη στους λόγους του, μην αμφιβάλλετε ότι δεν έχει πάντα τον τελευταίο λόγο. Ποτέ δεν ξέρεις αν αυτό που λέει ως πολιτικός, θα το κάνει ή αυτό που σκέπτεται να κάνει θα το πει.
