3η γνώμη

Θα ήταν άδικο να κατηγορήσουμε τον κ. Κουβέλη ως υπεύθυνο εξ ολοκλήρου για τη δημιουργηθείσα κατάσταση μετά την αποχώρησή του. Είχε αρχίσει να σκέπτεται, ίσως, τη φυγή του μετά το ´άδειασμα´, που του έκανε ο κ. Σαμαράς με το αντιρατσιστικό του κ. Ρουπακιώτη. Κατάλαβε ότι η μη επιτυχής προσπάθειά του να δοθεί η σωστή λύση σε ένα θέμα που δεν άπτετο μνημονιακών υποχρεώσεων, δικαίωνε την πεποίθησή του ότι η ΝΔ τον χρησιμοποιούσε ως αντιπολιτευτικό άλλοθι κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η παραμονή του στο ´τρίο´ ήταν πλέον προσχηματική. Ο κ. Σαμαράς έπαιρνε μόνος του αποφάσεις χωρίς τη συμφωνία των συνεταίρων του. Δρούσε αυταρχικά χάρη στο μπόνους των 50 εδρών. Χωρίς αυτό δεν θα είχε περισσότερους από 90 βουλευτές. Και τώρα με 125 συμπεριφέρεται σαν μονοκομματική οντότητα. Ο κ. Κουβέλης προφανώς δεν άντεξε να ανέχεται τις αποφάσεις του κ. Σαμαρά, τις οποίες ανακοίνωσε αφού τις είχε πάρει.
Ο κ. Κουβέλης ήταν ο κυματοθραύστης της αποτυχίας της ´τρικομματικής´ για την οποία ελάχιστη ευθύνη φέρουν έως καθόλου ο ίδιος και ο κ. Βενιζέλος. Με άλλες προοπτικές μπήκε να στηρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά στον δρόμο υπονομεύθηκε το έργο των υπουργών του Μανιτάκη και Ρουπακιώτη. Συνεργάτες του τον ειδοποίησαν ότι ο κ. Σαμαράς θεωρείται πολιτικά ´αδίστακτο πρόσωπο´, αλλά το είχε αντιπαρέλθει υπερασπίζοντάς τον ως ´ευθύ και έντιμο´. Διαψεύστηκε, όμως, διότι ο πρωθυπουργός αθετούσε τα συμφωνηθέντα και οι σχέσεις τους γινόντουσαν όλο και πιο τυπικές.
Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και στην τελευταία συνάντηση των τριών μετά τη διαλογική συζήτηση, ´αν θα μείνει ή θα φύγει´, ο κ. Κουβέλης προτίμησε να αποφασίσει μετά τη συνεννόηση με την Κ.Ο. και την Εκτελεστική Επιτροπή για ν’ ακούσει την ειρωνική απαίτηση του πρωθυπουργού: ´Τουλάχιστον να μην ξεχάσετε να πείτε ότι έχετε ευρωπαϊκό προσανατολισμό´ (´Βήμα´ 23/6/2013).
Εδώ ο κ. Κουβέλης δεν μπορούσε να μην εκραγεί και να μην οριστικοποιούσε την έξοδό του, ασχέτως αν μερικοί συνεργάτες του γνώριζε ότι δεν συμφωνούσαν. Να μην ξεχνάμε ότι ο κ. Βενιζέλος αθέτησε τη συμπαράστασή του στον κ. Κουβέλη. Δεν έφυγε, παρέμεινε πλάι στον κ. Σαμαρά, καταλογίζοντας στον αποχωρούντα ´πολιτική ανευθυνότητα´ για να επαληθευθεί η άποψη ότι ´εμπιστοσύνη στην πολιτική και φιλίες δεν υπάρχουν´.
Αν η πράξη της ΔΗΜ.ΑΡ. ήθελε μετρηθεί στα αρνητικά της, να μην ξεχνάμε και τα θετικά, ότι ήταν το άφθαρτο μέρος της ´τρικομματικής´ σε θέματα διαχείρισης και σκανδάλων και ότι οι υπουργοί της Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης έφεραν το μεγαλύτερο ηθικό βάρος εν σχέσει με τη δυναμικότητα του κόμματός των. Το έργο των απ’ την αρχή το υπονόμευαν, κυρίως του κ. Μανιτάκη, στον οποίο οι υπουργοί δεν του έστελναν καταστάσεις των προς απόλυσιν υπαλλήλων. Για έναν ολόκληρο δε χρόνο ακούγοντο σχόλια εις βάρος του έργου μόνον αυτών.
Μετά την αποχώρησή του ο κ. Κουβέλης ανέφερε ότι ´δεν πρόκειται για τυπικό διαδικαστικό ζήτημα. Αφορά τη δημοκρατική ουσία… Η κυβέρνηση παρά την αντίρρηση της ΔΗΜ.ΑΡ., την οποίαν εγνώριζε, προχώρησε στην Π.Ν.Π. για την ΕΡΤ ερήμην τεσσάρων υπουργών. Δεν είναι δική μας ευθύνη η μη εύρεση κοινού πολιτικού τόπου…´.
Ο κ. Κουβέλης απέφυγε να ´μολυνθεί´ και να χάσει το ´φωτοστέφανο´ της πολιτικής ηθικής του, συνεχίζοντας να βρίσκεται σε μια κακή κυβέρνηση, αυταρχική, αλαζονική, που κάνει βεβιασμένες κινήσεις και κυβερνά αντισυνταγματικά.