Τριήμερο σημαντικών εκδηλώσεων (25 – 27 Ιουνίου) με διακεκριμένους ομιλητές μετά από εισήγηση Ειρηναίου το βράδυ του Σαββάτου και συμμετοχή στη συζήτηση του λαού. Κυριακή Λειτουργία Πεντηκοστής στον Νέο Μητροπολιτικό Ναό. Απόγευμα Κυριακής ομιλία του ψυχιάτρου Λιάρου με θέμα: ´Η ψυχολογική φύση της αλλοτρίωσης´. Εντυπωσιακή ομιλία, αλλά η δήλωση του ομιλητή ως ´άθεου´, με άμεση απάντηση του Ειρηναίου που του είπε: «Μα αγαπητό μου τέκνο, έναν άθεο σαν κι εσένα τον θεωρώ ψυχιατρικά ένθεο στα βάθη της ψυχής του που ψάχνει την αγάπη του Χριστού».
Το κοινό ηρέμησε και στη συνέχεια όλος ο δρόμος της αγοράς έγινε ένα απέραντο δείπνο της πρωτοχριστιανικής αγάπης, που οι κοινότητες των πιστών ήταν γεμάτες αγαλλίαση, με τη δωρεά του πνεύματος…
Μια δωρεά την οποία ο Ειρηναίος επιθυμούσε να την ξανα-αναζητήσει μέσα στην αντιπνευματική μας εποχή. Με συνένωση της κοινής ιεροσύνης κληρικών και λαϊκών. Με την ιεροσύνη των πιστών να θεωρείται πνευματικο-ηθική, αφού οι χειροτονημένοι ιερείς έχουν την ειδική μυστηριακή ιεροσύνη. Παρόλο που αυτές οι δύο ιεροσύνες συνυπάρχουν αχώριστα και αδιαίρετα στην εκκλησία.
Μια ´αχωριστότητα´ την οποία ο Ειρηναίος επιθυμούσε να την ενισχύσει, στην εποχή μας, που έχει απομακρυνθεί από την πρωτοχριστιανική εκκλησία.
Τριάντα τρία (33) χρόνια έχουν περάσει από τον πέμπτο κύκλο εκδηλώσεων, μετά τη δεύτερη ενθρόνιση του ιεράρχη της Ειρήνης, Κισάμου & Σελίνου, αλλά και Γερμανίας, του μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη.
Ο πρώτος κύκλος εκδηλώσεων έγινε το 1982, Πεντηκοστή και είχε κεντρικό θέμα (όπως ήδη έχουμε αναφέρει αναλυτικά στο προηγούμενο κείμενό μας) ´Ορθοδοξία και Παιδεία´.
Ο τέταρτος κύκλος, η δεύτερη Πεντηκοστή είχε κεντρικό θέμα την ´Επανάσταση των συνειδήσεων´ και ο πέμπτος κύκλος (η τρίτη Πεντηκοστή) είχε κεντρικό θέμα ´Η ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ´.
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Ενα ιδιαίτερης πνευματικής αξίας και σημασίας θέμα, μια πνευματική αναζήτηση των πρωτοχριστιανικών προτύπων, μέσα σ’ έναν ειδωλολατρικό και εξαιρετικά άγριο κόσμο. Οπως και ο κόσμος των αγριότατων και απάνθρωπων καιρών μας. Αυτό, όμως, υποχρέωνε τον ανήσυχο ιεράρχη της ειρήνης, να ανοίξει τη για αιώνες κλειστή πόρτα της αγάπης της πρωτογενούς εκκλησίας της αυτοθυσίας.
Με συναδέλφωση, αλληλεγγύη και συνταύτιση κλήρου και λαού. Μια εκκλησία από την ουσία και την ανθρωπιά της οποίας είναι τόσο πολύ απομακρυσμένη σήμερα η σύγχρονη εκκοσμικευμένη εκκλησία μας.
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΥΡΑΝΝΩΝ
Οι διπλές εξαρτήσεις τους, τόσο από τη θρησκευτική οργανωμένη εκκλησία, όσο και από την κρατικοποιημένη υπαλληλοποιημένη σχέση του κλήρου, ανώτερου και κατώτερου.
Ο οποίος, σε αρκετές περιπτώσεις ´χρησιμοποιείται από ολοκληρωτικά καθεστώτα για στήριξη του εξουσιασμού του. Οπως έγινε με τις διωκόμενες και μετέπειτα εκμεταλλευόμενες εκκλησίες. Ή όπως έγινε στη δική μας περίπτωση κατά την περίοδο της στρατιωτικής χούντας, η οποία έβγαλε το σύνθημα ´ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ´.
Για να εγείρεται το ΜΕΓΑ ερώτημα: ´Μα, πώς είναι δυνατόν οι Ελληνες Χριστιανοί να είναι χριστιανοί στην υπηρεσία τυράννων;´.
ΕΜΠΝΟΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
Αυτούς τους τυράννους κατήγγειλε ο Ειρηναίος από άμβωνος στη γερμανική κατοχή, στη Μητρόπολη Χανίων. Για να συνεχίσει να καταγγέλει και να αποδοκιμάζει κάθε μορφή, εκκλησιαστικής, πνευματικής, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, ομαδικής, οικογενειακής και ατομικής τυραννίας που κατανάγκαζε με άμεσους ή έμμεσους τρόπους και φόβους τους Ελληνες ορθόδοξους χριστιανούς, αλλά και όλους τους άλλους χριστιανούς Ανατολής και Δύσης. Μάλιστα, από τον καταγγελτικό λόγο εξέφραζε συνεχώς με επανειλημμένη χριστιανική τόλμη και ευθύνη, από την εποχή τη πρώτης ποιμαντορίας του στη Μητρόπολη Κισάμου & Σελίνου.
Για να συνεχίσει να εκφέρει τον έμψυχο αυτό λόγο και σε όλη τη διάρκεια της γερμανικής Μητροπολιτικής ενδιάμεσης θητείας ως μητροπολίτης Γερμανίας.
Τον λόγο αυτό του υψηλού πνευματικο-ορθόδοξου θάρρους τον κατέθεσε τόσο στους θρησκευτικούς άρχοντες της Ευρώπης (καθολικούς, προτεστάντες, αγγλικανούς κ.λπ.) όσο και στους πολιτικούς άρχοντες Γερμανίας, Αυστρίας, Ευρώπης.
Αρχοντες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής Χούντας στην Ελλάδα δεν ενεργήσανε ν’ απελευθερωθεί ο λαός των Ελλήνων από μια έξωθεν επιβληθείσα στρατιωτική χούντα.
Ομως εκείνος, σε δύσκολες στιγμές -πάλι από τον άμβωνα- του ορθόδοξου Μητροπολιτικού Ναού κατήγγειλε τους συνταγματάρχες της δικτατορίας, λέγοντάς τους να παραδώσουν ΑΜΕΣΑ τη διακυβέρνηση της χώρας στους νόμιμους εκπροσώπους του λαού που την κατέλυσαν με τη στρατιωτική επέμβαση των τανκς, διαλύοντας τη Βουλή, στις 21 Απρίλη 1967.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ
Αλλά ο Ειρηναίος δεν έμεινε μόνο σ’ αυτές της ιστορικής σημασίας για την Ελληνορθοδοξία παρεμβάσεις του. Τις συνέχισε με αποφασιστικότητα σε όλη τη διάρκεια της Β’ ποιμαντορίας του, καταγγέλλοντας τις μεγάλες παραλείψεις της ίδιας της εκκλησίας για αντιμετώπιση της βαθιάς κρίσης των καιρών.
Ενώ παράλληλα κατήγγειλε ανοιχτά την πολιτική, κοινωνική και θεσμική ανευθυνότητα απέναντι στη γεωμετρικά διευρυνόμενη κρίση και κατάλυση των πάντων.
Με αυτή τη σταθερή πνευματική τόλμη του κατήγγειλε από βήματος τη μονοδιάστατη υλιστικότητα στην οποία οδηγείτο ο ελληνικός λαός σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, της αλλαγής, της μεταλλαγής και της παραλλαγής.
Για να επιδιώξει μία σύγχρονη αναζήτηση από την πλευρά της Ελληνορθοδοξίας, στις πιο ουσιαστικές πνευματικές αξίες της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας για σημερινό κόσμο. Μηχανοκρατούμενο κόσμο μας, του οποίου η εκάστοτε ´υπερέχουσα Μηχανή´ προσκυνείται ως ΘΕΟΣ ή ΘΕΑ, χωρίς Πεντηκοστή…
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ 1983: Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΛΑΟ…
´Η ιερατική εξουσία δόθηκε από τον Κύριο κατά την ημέρα της Πεντηκοστής μόνο στους Αποστόλους, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι κατά την ημέρα εκείνη μαζί με τους αποστόλους «ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό… και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (απόσπασμα από τη μελέτη – εισηγητή αρχ. Νικολάου Χ. Ιωαννίδη, καθηγητή Θεολογίας στο Πανεπ. Αθηνών πρακ. 2 Πανελ. Λειτουργ. Συμποσίου, Αθήνα 2006, με τίτλο: ´Η Ιερωσύνη κατά την πατερική παράδοση´). Ομως, όπως διευκρινίζει ο καθηγητής της Θεολογίας και αρχιμανδρίτης πατέρας Νικόλαος Ιωαννίδης ´Η Ιερωσύνη των πιστών συνίσταται σε μια πνευματική ιερωσύνη, θεωρούμενη υπό έννοια ηθικής… δεν τελούν όμως τα μυστήριας της εκκλησίας ούτε αναλαμβάνουν το έργο της διδασκαλίας και διαποιμάνσεως των πιστών, διότι, δεν έχουν διά της χειροτονίας την ειδική, μυστηριακή ιερωσύνη, αλλά οι δύο αυτές ιερωσύνες συνυπάρχουν αχώριστα και αδιαίρετα στην εκκλησία, εφόσον έχουν την αναφορά στη μία και μοναδική ιερωσύνη του Χριστού´ (αφιέρωμα περ. ´ΤΟΛΜΗ´ τεύχος 21).
ΟΙ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΠΟ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ
Στο βιβλίο του Γερμανού επισκόπου και καθηγητή Πανεπιστημίου Eduard Lohse, γερμανική έκδοση 1972, ελληνική έκδοση 1980, έκδοση Κέντρο Βιβλικών Μελετών ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ, μετάφραση καθηγητή Σάββα Αγουρίδη (σελ. 92 – 93), αναφέρεται ότι:… ´η λατρεία και η ζωή της κοινότητας κατά τους αρχικούς χρόνους της Πρωτοχριστιανικής εκκλησίας δεν είχαν ρυθμιστές, με μια ορισμένη τάξη. Οι λατρευτικές συνάξεις των κοινοτήτων ήσαν γεμάτες από αγαλλίαση, με τη δωρεά του πνεύματος. Με λογίες και δωρεές αγαθών το κοινό δείπνο, ενώ η αρχική κοινότητα είχε κοινότητα αγαθών, χωρίς να αποτελεί νόμο για συνεισφορά προσωπικής περιουσίας στην περιουσία της κοινότητας για να πραγματοποιείται το οικείο στον εκκλησιαστικό κόσμο, ιδεώδες της τέλειας κοινωνίας των μελών´…
Ο Ειρηναίος της Ειρήνης είχε μελετήσει πολύ τις λειτουργίες της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας και πίστευε ότι μετά από τόσες κακές εφαρμογές του χριστιανισμού, δύο χιλιάδες περίπου χρόνια, έπρεπε να ξαναεπανεκτιμήσουμε και να ξαναεφαρμόσουμε ορισμένες από τις αξίες της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας… σήμερα και αύριο.
ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΙ ΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΤΟΥ 1983
Με αυτό το πνεύμα οργανώσαμε τον πέμπτο κύκλο εκδηλώσεων ´Ορθοδοξία μπροστά στην 3η χιλιετία´, με κεντρικό θέμα ´Η ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ´. Με εισηγητές τον πρ. γενικό δ/ντή της Ορθόδοξης Ακαδημίας δρ Αλέξανδρο Παπαδερό, τον Στ. Παπασπηλιόπουλο, οικονομολόγο, τον Δ. Λιάρο, ψυχίατρο, τον Δ. Σαργέτη, μαθηματικό – ηλεκτρονικό, τον δρα Ηλ. Φιλιππίδη, κοινωνιολόγο, τον Αθ. Αναγνωστόπουλο, καθηγητή Νεολ. Λογοτεχνίας, με συντονιστή των συζητήσεων τον Δημ. Κακαβελάκη.
Με ζωντανή συμμετοχή σε όλες τις εισηγήσεις του λαού, οι εκδηλώσεις άρχισαν με Εσπερινό το Σάββατο το απόγευμα, ακολούθησε εισήγηση από τον Ειρηναίο, με ανοικτή δημόσια συζήτηση. Η λειτουργία της Πεντηκοστής έγινε στον Νέο Μητροπολιτικό Ναό. Το απόγευμα της Κυριακής έγινε μια σημαντική συζήτηση στο ενοριακό κέντρο της Μητρόπολης με εισηγητή τον ψυχίατρο Διονύση Λιάρο, με θέμα ´η ψυχολογική φύση της αλλοτρίωσης´.
Η εισήγηση του ομιλητή ήταν εντυπωσιακή. Ομως προς το τέλος της ο ομιλητής δήλωσε ότι είναι ΑΘΕΟΣ, χωρίς να αρνείται την πίστη κάθε χριστιανού ούτε τον ένθεο αγώνα του ιεράρχη της ειρήνης Ειρηναίου.
Το πολυπληθές κοινό μούδιασε προς στιγμή, αλλά πριν να υπάρξει καμιά διαμαρτυρία, ο Ειρηναίος με την ετοιμότητά του ξεπέρασε την αθεϊστική δήλωση Λιάρου, λέγοντάς του: ´Μα αγαπητό μου τέκνο έναν άθεο σαν κι εσένα τον θεωρώ… ψυχιατρικά ένθεο στα βάθη της ψυχής του, που ψάχνει την απόκτηση της αγάπης του Χριστού. Αγαπητέ Διονύση σε συγχαίρω για το θάρρος σου´.
Τώρα, το μουδιασμένο κοινό ξεμούδιασε. Ο ψυχίατρος απάντησε: ´Εγώ σεβασμιότατε σας ευχαριστώ για την ψυχραιμία σας´.
Ακολούθησε ανοιχτό ΔΕΙΠΝΟ ΑΓΑΠΗΣ με καθολική συμμετοχή των κατοίκων στον κεντρικό δρόμο στο Καστέλι.
Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος έγιναν τα εγκαίνια του Ναού στο Ροδοβάνι και συνεχίστηκε με συμμετοχή λαού η συζήτηση για την Πρωτοχριστιανική Εκκλησία ΣΗΜΕΡΑ!
