Το χρέος του Ευάγγελου Βενιζέλου

Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε και συμπτωματικό το ότι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις στις δημοσκοπήσεις για τη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών της χώρας μας. Δεν του λείπει η πανεπιστημιακή παιδεία ούτε και η πολιτική κατάρτιση. Αλλά εκείνο που του πλεονάζει είναι η πολιτική υπεροψία, αλλά και η βουλιμία για εξουσία, σε μια εποχή που και τα δύο αυτά γνωρίσματα τα απαξιώνει, κατά τον πανηγυρικότερο τρόπο, ένας λαός, που το μόνο, στο οποίο προσβλέπει με εμπιστοσύνη, είναι η σύμπνοια, η ενότητα και η αλληλεγγύη.
Κόντρα σ’ όλες αυτές τις προσδοκίες του άλλοτε κραταιού και σήμερα κατακερματισμένου εκλογικού σώματος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος συνεχίζει τη μοναχική πορεία προς τον αυτοαπομονωτισμό, αλλά και την ενίσχυση μιας κεντροδεξιάς, που ανέκαθεν ήταν ο διαλυτικός            -κατά του ΠΑΣΟΚ- στόχος ποικίλων συμφερόντων. Το μόνο επιχείρημα που συνηγορεί υπέρ του κ. Βενιζέλου είναι η εξ αδιαιρέτου με τον κ. Σαμαρά ανάληψη σοβαρών κυβερνητικών ευθυνών σε μια από τις τραγικότερες πολιτικές περιόδους του μεταπολέμου.
Εστω όμως και την ύστατη αυτή στιγμή, ο κ. Βενιζέλος έχει χρέος, απαρνούμενος τον πολιτικό του εγωκεντρισμό, ν’ απευθύνει μήνυμα επανασυσπείρωσης, σε όλα τα στελέχη της ιστορικής ηγεσίας του κινήματος (Γιώργο Παπανδρέου, Κώστα Λαλιώτη, Ανδρέα Λοβέρδο, Αννα Διαμαντοπούλου, Χάρη Καστανίδη, Λούκα Κατσέλη, Γερ. Αρσένη, Αλέκο Παπαδόπουλο, Γεωργακόπουλο κ.ά., αλλά και προς τους αυτομολήσαντες προς την πολιτική Βαβυλωνία της Κουμουνδούρου, γιατί όχι και προς τους αυτοπαροπλισμένους της ίδιας παράταξης).
Εκείνα που ενώνουν, όχι μόνον τα παραπάνω στελέχη, αλλά και τον λαό, που εξέφραζαν και εκφράζουν, είναι απείρως περισσότερα από εκείνα που τους χωρίζουν. Το ΠΑΣΟΚ στη μεταπολεμική περίοδο ήταν και πρέπει να ξαναγίνει το κεντρικό δοκάρι της μεγάλης πολιτικής και συναισθηματικής στέγης της κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού, των συγγενών αυτών πολιτικών τάσεων, που κατά τρόπο ανερυθρίαστο και καταγέλαστο προσπαθεί να καπηλευτεί ο τέως πρόεδρος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου, υποδυόμενος (τρομάρα του) άλλοτε τον Ανδρέα Παπανδρέου, άλλοτε τον Ούγκο Τσάβες και άλλοτε τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ…