Eυθύβολα και μη…

Και μετά απορούμε γιατί η χώρα μας βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται και ταλανίζεται αδιάκοπα και συνεχώς, τόσο αυτή όσο και οι κάτοικοί της έως το… διηνεκές.
Γιατί τάχα τέτοιες απορίες κι ερωτήμτα μας απασχολούν, όταν καθημερινές είναι οι καταστάσεις που μας αποδεικνύουν γιατί τούτος ο τόπος ποτέ δεν θα πάει μπροστά!
Η περιβόητη “δήλωση” του κ. Βορίδη που τον… έφερε στο επίκεντρο της επικαιρότητας και μαζί με αυτόν μια πλειάδα δημοσιογραφούντων αλλά και πολλών πολιτών που βάλθηκαν να αναλύσουν τα όσα είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. για τον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα!
«Ω καημένη Ελλάς…» το δικό μου σχόλιο!
Ναι, δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο από αυτό! Δυστυχώς -ειδικά τα τελευταία χρόνια- αυτή η παραπάνω  εντός εισαγωγικών φράση έχει γίνει μόνιμη επωδός για τα όσα συμβαίνουν κι αυτό είναι που θα ’πρεπε να μας ανησυχήσει! Να μας ευαισθητοποιήσει και να μας κάνει να σκεφτούμε τρόπους για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, ένα παραπάνω βήμα για να βγούμε από το τέλμα στο οποίο έχουμε πέσει, να πάψουμε επιτέλους να αυτοχαρακτηριζόμαστε ´καημένοι!
Το αντίθετο συμβαίνει αφού εμείς ως μοιρολάτρες ακόμη συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε στις διαπιστώσεις για τα αίτια και δεν ψάχνουμε να βρούμε λύσεις που θα μας οδηγήσουν σε μια οδό, μια “σταθερά” εξόδου από την όποια μίζερη κατάσταση βιώνουμε.
Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται ακόμη πολλοί εκ των πολιτικών μας τόσο εντός όσο κι εκτός κοινοβουλίου. Κι είναι απολύτως κατανοητό αφού οι τελευταίοι είναι γεννήματα μιας χώρας όπου ανθεί ο λαϊκισμός!
Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι αποδεδειγμένο πόσο πρόσφορο έχει το έδαφος της για την ανάπτυξη τέτοιων “λουλουδιών”· αυτή είναι η κατάρα της που δεν την αφήνει να προοδεύσει!
Οσον αφορά στον κ. Βορίδη, με τέτοιου είδους αναφορές και παρελθοντολογίες, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να εξακολουθεί να λειτουργεί στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού που παίζεται στην Ελλάδα· αυτό των προσωπικών φιλοδοξιών και ιδίων συμφερόντων πρωτίστως!
Κι είναι αυτό ένα παιχνίδι… φύσει ελληνικό όπου ο καθένας (πολιτικός) “κάνει το παιχνίδι του” γιατί έτσι αλιεύει τους ψηφοφόρους του οι οποίοι έχουν μάθει να ζουν σε αυτό το κράτος πελατειακών σχέσεων… και ως φαίνεται θα περάσει πάρα πολύς καιρός για να ξεμάθουν!