3η γνώμη

Κλιμακώνονται οι αντιδράσεις που προέκυψαν με το θέμα της απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων. Η σύγκρουση των συνδικαλιστικών οργανώσεων με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κυρ. Μητσοτάκη ήταν αναπόφευκτη. Το δυσκολότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Υπουργείο είναι η γραφειοκρατία σ’ όλη της τη διάσταση. Ολα τα Υπουργεία αγνοούν από πόσους ακριβώς Φορείς αποτελείται το Δημόσιο, πόσοι είναι οι υπάλληλοί του που το υπηρετούν πόσοι χρειάζονται και με ποιον τρόπο πρέπει να απαλλαγεί από τους υπεράριθμους και τους επίορκους.
Η δυσκαμψία στην επίλυση των προβλημάτων αυτών ήταν το λάθος της μη συνετής αξιολόγησης του υπαλληλικού δυναμικού απ’ τις ηγεσίες των Υπουργείων. Ποτέ δεν υπήρξε ορθολογισμός των αναγκών των Υπηρεσιών, γιατί επροτάσσετο η πελατειακή αναγκαιότητα. Τώρα τρέχουν να διορθώσουν τα σφάλματά τους με τη θηλιά στον λαιμό.
Το σύστημα, όπως λειτούργησε, τους αναγκάζει στην απομάκρυνση υπαλλήλων από τρεις σημαντικούς τομείς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκπαίδευση και την Υγεία. Κανείς δεν θέλει την απόλυσή τους, κυρίως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην οποία είναι οι ίδιοι που υπηρέτησαν σε εποχές που έκαναν ό,τι ήθελαν κι έφτιαξαν ένα ´μοντέλο που χρεοκόπησε μαζί με τη χρεοκοπία της χώρας´. ´Αν όλοι στους Δήμους και στα Υπουργεία κάνουν σωστή αξιολόγηση, δεν θα υπάρξουν οριζόντιες λύσεις´, είπε ο κ. Μητσοτάκης και συμπλήρωσε: ´Δεν υπήρχε σχεδιασμός και έρευνα να δουν που πλεονάζει και που ελλείπει προσωπικό´. Ετσι υλοποιεί την πλέον σκληρή επιλογή που η προηγούμενη κυβέρνηση ενομοθέτησε. Σκοπεύει να συνταχθεί ένα οργανόγραμμα, να γίνει αξιολόγηση σε κάθε τομέα και να εφαρμοστεί ένα στοιχειώδες επιτελικό σχέδιο για το Υπουργείο του.
Η ´μετενέργεια´ που διασκεδάστηκε ως ´διαθεσιμότητα´ στην αρχή, ´μετακινήσεις´ αργότερα και τώρα ´κινητικότητα´ και αφορά υπαλλήλους της Δημοτικής Αστυνομίας, τους σχολικούς φύλακες κ.ά. στα Νοσοκομεία, είναι μνημονιακές δεσμεύσεις, έχουν δε αποφασιστεί από τρία κόμματα. Τότε που ψήφιζαν δεν ήξεραν ότι κατά την εφαρμογή θα εδημιουργείτο αναταραχή; Η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί στην τρόικα ότι μέχρι το τέλος του 2015 θα αποχωρήσουν 150.000 Δ.Υ. Μέχρι σήμερα λόγω συνταξιοδότησης έχουν φύγει 120.000 περίπου και το πρώτο τρίμηνο του 2013 έφυγαν περίπου 9.000.
Τι άλλο, λοιπόν, ζητούν οι τροϊκανοί; Κάθε φορά που έρχονται μας βάζουν να ψηφίζουμε κι από ένα πολυνομοσχέδιο. Αν οι απολύσεις δεν γίνονται για δημοσιονομικούς λόγους μήπως γίνονται για ´τιμωρητικούς´; Αλλά και αυτό τιμωρία είναι. Να κοιμάσαι το βράδυ και να ξυπνάς το πρωί να πας στη δουλειά σου και να μην ξέρεις αν θα είσαι ακόμη εκεί. Αποτέλεσμα να υπολειτουργούν όλες οι Υπηρεσίες. Γιατί;
Διότι φόρτωσαν με αδιαφανείς διαδικασίες όλες τις Υπηρεσίες του Δημοσίου με προσωπικό και τώρα κόπτονται πώς θα το εξορθολογήσουν. Το τραγικό είναι ότι δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, τα καλύτερα μυαλά, επιστήμονες με μεταπτυχιακά, έχουν μεταναστεύσει. Οι συνθήκες γι’ αυτούς τους νέους είναι δραματικές. Θεωρούνται παραπεταμένοι. Επιβαρύνουν τις οικογένειες των γονέων τους και δημιουργούν εκτός από οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα. Κατάθλιψη με όλα τα επακόλουθα.
Οταν σε μια χώρα το επιστημονικό δυναμικό της ξενιτεύεται, αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να ζήσει, η χώρα δεν έχει μέλλον. Δεν αμφισβητείται ότι όσο επιδεινώνεται η κατάσταση τόσο οι ευθύνες των κυβερνήσεων γίνονται βαρύτερες.