Α) WILLIAM DOYLE – εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ – ΒΗΜΑ, ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Β) JACQUES ATTALI – εκδόσεις ΝΙΑΡΧΟΣ, Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Καταργήθηκαν τώρα στη χώρα μας και αλλού όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη με μια κρατική αυθαιρεσία και κυριαρχία της Νέας υπερ-εκμεταλλευτικής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, η οποία μεταβάλλει άνθρωπο – ανθρωπότητα σε αιχμάλωτους – καταναγκασμένους πολίτες, από όλους τους χρηματοφόρους παγκόσμιους μηχανισμούς που κάθε τόσο δημιουργούν τις οικονομικές κρίσεις για να καθυποτάξουν όλους τους πολίτες του κόσμου στην υπερ-εξουσία της κερδοσκοπικής μηχανής.
Ομως, ο διάσημος Γάλλος οικονομολόγος καθηγητής (και σύμβουλος του προέδρου Μιτεράν) ο ΖΑΚ ΑΤΤΑΛΙ προειδοποίησε από το ?80 με το βιβλίο του ´Η ΝΕΑ ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ´ για τους μεγάλους κινδύνους της οικονομικής, πετρελαϊκής κρίσης του ?75 – ?85, ενώ διατύπωσε και πολλές αισιόδοξες δυνατότητες για την αντιμετώπισή της.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Νιάρχος το 1981 με τίτλο: ´Η οικονομική κρίση και η νέα οικονομία που θα προκύψει´.
Σε μετάφραση, προλόγηση, σχολιασμό, επεξηγήσεις και απόψεις του πολυγραφότατου, σε πολλούς τομείς, συγγραφέα Α.Ι. Λιβέρη.
Ομως, ούτε τις προειδοποιήσεις, ούτε τις δημιουργικές προτάσεις του ΖΑΚ ΑΤΤΑΛΙ πρόσεξαν οι Γάλλοι, οι Ευρωπαίοι, οι Ελληνες… κανείς!
Τώρα, όμως, που όλα χάνονται στη χώρα μας, στην Ευρώπη, στην Αμερική, παντού, πρέπει να ξαναμελετηθούν οι θέσεις του ΖΑΚ ΑΤΤΑΛΙ, του οποίου η δυνατή φωνή μιας μεγάλης ευθύνης χάνεται μέσα στην άβυσσο του Διαδικτύου ως παρωχημένος λόγος μιας άλλης εποχής.
Ομως, ο νέος Μεσαίωνας είναι εδώ και τόσο οι Ελληνες όσο και οι Γάλλοι πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν νέο δημιουργικό, πνευματικό επαναστατισμό, γιατί οι κίνδυνοι πολλών νέων δεινών είναι ´προ των θυρών´…
Πέρυσι γράψαμε δύο ολόκληρες σελίδες για την επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης που έγινε το 1789 κατά της απολυταρχίας του Λουδοβίκου ΙΣΤ?. Με στόχο των Γάλλων επαναστατών την κοινωνική απελευθέρωση, μέσω της πλήρους ανατροπής του υπάρχοντος καθεστώτος. Και η επανάσταση αυτή ήταν ένας ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ χάους, παραλογισμού και εκδίκησης των επαναστατών, οι οποίοι έχουν χάσει την πίστη τους στη Μοναρχία, την κοινωνική Ιεραρχία, αλλά και στον ίδιο τον Θεό.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ
Με αποτέλεσμα την αναρχία και την επικράτηση της κτηνωδίας την ώρα που η ίδια αυτή επανάσταση είχε διακηρύξει την… ´ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα´ για απαλλαγή του γαλλικού λαού από το σάπιο καθεστώς της Βασιλείας. Ενα καθεστώς που φυλάκιζε και εξόντωνε τους ανελεύθερους πολίτες, τους φυλάκιζε στην τρομερή ´Βασιλική´ φυλακή της Βαστίλης. Ενώ, παράλληλα, είχε δημιουργήσει ένα καθεστώς κοινωνικής εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης των πολλών από τους λίγους των προνομιούχων τάξεων του Βασιλικού καταπιεστικού ανελεύθερου καθεστώτος.
Ομως, παρά τις πολλές αιτίες που αποτέλεσαν προκλήσεις για τη Γαλλική Επανάσταση, αυτή, τελικά, έχασε την αυτοδικαίωσή της από τις αδικαιολόγητες αγριότητες που κυριάρχησαν. Ο ιστορικός Τόμας Καρλάιλ στο σημαντικό έργο που έγραψε το 1837 με τίτλο ´Η Γαλλική Επανάσταση´, έγραψε τα εξής: ´Η επανάσταση ήταν μία έκρηξη λαϊκής αγριότητας, κατανοητή αν και όχι πάντα δικαιολογήσιμη´.
ΟΥΤΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΥΒΕΡΝΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Γιατί αυτοί που αποπειράθηκαν να πρωτοστατήσουν και να την καθοδηγήσουν ήταν στην πλειονότητά τους άνθρωποι περιορισμένης αντίληψης και απατεώνες, αξιολύπητοι για το θράσος τους. Με πιο τραγική φιγούρα απ? όλους τον Ροβεσπιέρο. Αυτός είχε αποπειραθεί να κυβερνήσει με καθεστώς τρομοκρατίας, στέλνοντας τα θύματα στον θάνατο, όπου τα ακολούθησε στο τέλος και ο ίδιος.
Πέρα, όμως, από τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από την επαναστατική απανθρωπιά και αγριότητα η Γαλλική Επανάσταση, που συγκλόνισε Γαλλία, Ευρώπη, κόσμο, δημιούργησε μία επαναστατική πρωτοπορία που επηρέασε και άλλους λαούς για απελευθέρωσή τους από εσωτερικές τυραννίες και εκμεταλλεύσεις και από ξένες κατοχές, όπως έγινε και με την ελληνική επανάσταση του 1821, που οι πρωτεργάτες και οι πρόδρομοί της, Ρήγας Φεραίος κ.λπ., είχαν επηρεαστεί από τα ιδεώδη της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας.
ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Αλλά, η Γαλλική Επανάσταση δημιούργησε, ταυτόχρονα, τους νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα με την ιστορική διακήρυξη της επαναστατικής Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης που δημοσιεύθηκε ως επαναστατικό μανιφέστο (με 17, μέγιστης σημασίας άρθρα) στις 26 Αυγούστου του 1789.
Το επαναστατικό αυτό μανιφέστο έβαλε τα θεμέλια για την καλύτερη οργάνωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη στη Γαλλία, αλλά και σε όλη την ανθρωπότητα.
Σε αντίθεση με την αγγλική διακήρυξη του 1689 που διασφάλιζε μόνο τα δικαιώματα των Αγγλων.
Οπως γράφει στο σκωπτικό -αλλά αντικειμενικό και ουσιαστικό του βιβλίο ο Williams Doyle, καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Bristol με τίτλο ´ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, όσα πρέπει να ξέρετε´ (εκ. ΟΧFORD University press – ελληνική έκδοση 2007 Ελληνικά Γράμματα – ΒΗΜΑ): ´Η πρώτη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συντάχθηκε και παρουσιάστηκε τέσσερα χρόνια πριν από το καθεστώς της τρομοκρατίας και πριν από την εφεύρεση της γκιλοτίνας…´.
Βασικά, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, το οποίο παρουσιάσαμε ευρύτερα πέρυσι στις 14 Ιουλίου στα ´Χανιώτικα νέα´ συμπληρώνω και τα εξής:
´Η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη ήταν η αρχική πρόθεση των Γάλλων πολιτών του 1789. Για να θεωρηθούν η ΑΓΝΟΙΑ, η ΛΗΘΗ και η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ως οι αποκλειστικοί λόγοι της κοινής δυστυχίας και της διαφθοράς των κυβερνήσεων, ενώ, η επίσημη διακήρυξη των φυσικών αναπαλλοτρίωτων και ιερών δικαιωμάτων θα αποτελεί τη συνέχεια στη συνείδηση των μελών του κοινωνικού σώματος. Με διασφάλιση πως οι πολίτες θα παρέμεναν τυπικοί όσον αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους… Παράλληλα δε θα αποτελούσε ένα σημείο αναφοράς πάνω στο οποίο όλοι οι πολίτες θα ήταν σε θέση να αξιολογούν τις ενέργειες της κυβέρνησης´.
ΦΘΑΣΑΜΕ Σ? ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ…
Βασικά στα χρόνια που ακολούθησαν (224, μετά από το 1789 ως σήμερα) φθάσαμε σ? έναν καινούργιο Μεσαίωνα της κατάργησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος, όπως και κάθε δικαιώματος και υποχρέωσης του πολίτη με την κατ? όνομα, πλέον, ύπαρξη του αστικού κώδικα και κάθε νομική και πολιτική δικαίωση και προστασία των πολιτών.
Μέσα από μια άνευ προηγουμένου οικονομική αντεπανάσταση των χρηματοπιστωτικών ολοκληρωτικών – Δημοκρατικών (κατ? επίφαση) τοπικών – περιφερειακών κυβερνήσεων, οι οποίες συμμετέχουν ´σωτηρολογικά´ με σύγχρονες ´γκιλοτίνες´ αδιάκοπων αποκεφαλισμών και καταπιέσεων όλων των πολιτών του κόσμου.
Ιδιαίτερα δε της χώρας μας, οι πολίτες της οποίας έχουν φθάσει στα έσχατα όρια μιας εντεινόμενης καταστροφής τους, με εκμηδένιση κάθε δικαιώματος, με λεονταρισμούς, απειλές, αλλά και με ιστορικές πολιτικές ευθύνες.
Γιατί κάθε τέτοια δυσμενή μεταχείριση των πολιτών, του λαού μας, καταγράφεται ανεξίτηλα στα ΑΡΧΕΙΑ της ιστορικής μνήμης που τη ´διακοσμεί´ η ιστορική φρίκη, των απογυμνώσεων ΥΠΕΡ-ΑΛΛΟΤΡΙΩΝ ξένων και ντόπιων συμφερόντων.
224 ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Με τον εορτασμό της φετινής διακοσιοστής εικοστής τετάρτης επετείου της Γαλλικής Επανάστασης αναφερόμαστε σ? ένα προφητικό και συνάμα αποκαλυπτικό βιβλίο του διάσημου Γάλλου οικονομολόγου καθηγητή στη Σορβόννη και οικονομικού συμβούλου του Μιτεράν ΖΑΚ ΑΤΤΑΛΙ (JACQUES ATTALI) το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε στην ελληνική γλώσσα, από τις εκδόσεις Θανάσης Νιάρχος, 1981.
Το βιβλίο έχει τίτλο:
´Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ που θα προκύψει´.
Μεταφράζει, προλογίζει, σχολιάζει, επεξηγεί και συμπληρώνει ο οικονομολόγος διανοούμενος, επιστημονικός μεταφραστής και συγγραφέας πολλών έργων, ο Α.Ι. ΛΙΒΕΡΗΣ.
Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΤΤΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Στον πρόλογό του ο Α.Ι. ΛΙΒΕΡΗΣ αναφέρεται σε πολλά κρίσιμα θέματα που δημιουργήθηκαν από τη μεγάλη ενεργειακή – οικονομική κρίση του 1975 – 85, γράφοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:
´Το βιβλίο αυτό έχει θέμα του, κυρίως τις οικονομικές κρίσεις, αυτές που πληρώνουν τις ζημιές, που προκαλούν αυτές οι κρίσεις, ενώ συγχρόνως είναι ένα βιβλίο οικονομικής πολιτικής, που παρουσιάζει τον τρόπο που περνάει σήμερα ο καπιταλιστικός κόσμος´.
…Μια κρίση που ο συγγραφέας Αττάλι (από το 1980 στο ζενίθ ισχύος του Γαλλικού και Ελληνικού Σοσιαλισμού) επισημαίνει πως αυτή η κρίση (τότε) θα γεννήσει την ανελεύθερη καπιταλιστική κοινωνία της ιδιοεπιτήρησης, που θα υποτάξει όλα τα καπιταλιστικά κράτη, τόσο στην Αμερική, όσο και στην ελεύθερη σοσιαλιστική κοινωνία της αμοιβαιότητας…
Ομως ο ΑΤΤΑΛΙ, από τότε επισημαίνει, ´όταν θα προβάλλει ο 21ος αιώνας (ήδη βρισκόμαστε στο κρίσιμο 2013), η Γαλλία θα έχει καταντήσει ένα υποκατάστημα των Η.Π.Α. είτε θα γίνει η μήτρα όπου θα διαμορφωθεί μια νέα μορφή προόδου. Γράφοντας αυτό το βιβλίο, θέλησα να μεταδώσω τον τρόμο για το μέλλον που οικοδομείται μέσα στην κρίση και πέρα απ? αυτή. Εναν πεθαμένο κόσμο, όπου κάθε δευτερόλεπτο που περνά, κάθε πράξη της ζωής μας, κάθε σιωπή, μας κατασταίνει περισσότερο πιθανή μια ακατανόητη και αναπόδραστη συλλογική αυτοκτονία´…
Αυτό το βιβλίο αφορά, βασικά, τη Γαλλία, που είναι μια από τις πηγές αυτού του αυτοκαταστρεφόμενου πολιτισμού. Ενα από τα λίκνα αυτού του θανάτου που έρχεται και ίσως αν το πάρεις απόφαση η ίδια, είναι ένας τόπος όπου μπορεί να προκληθεί η αντίδραση και επομένως η αναγέννηση…
ΠΟΙΟΙ ΣΕ ΓΑΛΛΙΑ, ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΑΠΟΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΕΑΣ ΜΟΡΦΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ομως, η Γαλλία, όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει πια τα μέσα να είναι μια καπιταλιστική οικονομία αυτόνομη.
Χρωστά να βρίσκεται ενσωματωμένη σ? ένα ενοποιημένο σύνολο που διευθύνεται από τις Η.Π.Α.
Και σ? έναν τρόπο παραγωγής της κοινωνίας, όπου ο καθένας θα μάθει να είναι ευτυχής, καταναλώνοντας τα μέσα της υποδούλωσής τους.
Αλλά, έτσι και μέχρι σήμερα (1980 – 81) η Γαλλία παραμένει μια οικονομία όπου η κερδοσκοπία, ο μεταπρατισμός, το μονοπώλιο, γίνονται πηγές προνομίων…
Μπαίνοντας όμως σε μια καινούργια παγκόσμια κρίση, η Γαλλία σε μια στιγμή εμπιστοσύνης στον εαυτό της… βρέθηκε ζαρωμένη και μαζεμένη για να αποκαλύπτεται πως καταστέλλει την κοινωνική ανανέωση, για να διατηρεί μικρά προνόμια για να κρύψει τους μηχανισμούς που συγκροτούν το παρόν και παράγουν το μέλλον.
Για να είναι μια χώρα που γοητεύτηκε από το θέαμα της καταπτώσεώς της… με το μέλλον να παραπέμπει στο άγνωστο…
Ομως ο DOYLE γράφει στο βιβλίο του ότι ο ΜΙΤΕΡΑΝ επιδοκίμαζε τη Γαλλική Επανάσταση δηλώνοντας με ικανοποίηση ότι ´ΑΚΟΜΗ ΤΗ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ…´.
Ποιος θα τολμήσει τώρα στη Γαλλία, στην Ελλάδα ή αλλού μια νέας μορφής επανάσταση, για να ξαναβρεί η ανθρωπότητα μια ουσιώδη έκφραση ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.
Αλήθεια, γιατί ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Ελλάδα, ούτε πουθενά δεν δώσανε σημασία, οι υπηρέτες των συμφερόντων, στις προειδοποιήσεις του ΖΑΚ ΑΤΤΑΛΙ;
