Για τους περισσότερους η δριμεία αρνητική απάντηση του Μανώλη Γλέζου στο ηγεμονιστικό κάλεσμα του Αλ. Τσίπρα για διάλυση του συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ´κεραυνός εν αιθρία´. Για τους ελάχιστους -ανάμεσα σ’ αυτούς και για τον γράφοντα- η ίδια αυτή η απάντηση, για ανθρώπους του παραστήματος του Μανώλη Γλέζου, γιατί όχι και του Ι. Θεωνά ή του Αντ. Νταβανέλλου, ήταν η αναμενόμενη. Ισως και η λυτρωτική, για μια ενδοπαραταξιακή κατάσταση, που δημιουργούσε την αποστροφή, αντί για τη συσπείρωση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Κακά τα ψέματα, το ξεπέταγμα του νεαρού ακτιβιστή των 15μελών μαθητικών συμβουλίων από τις καταλήψεις των Λυκείων, στις θυελλώδεις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου, μοιάζει με το φαινόμενο της ´φαινόμενης ανύψωσης´, δηλαδή του πελώριου χρυσού δίσκου του ηλίου, που ξεπροβάλλει από την ανατολή ή όταν δύει. Ο δίσκος αυτός είναι το καθρέφτισμα του πραγματικού δίσκου, που δεν έχει ανατείλει ή που ήδη έχει δύσει…
Δεν το αμφισβητούμε ότι η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στο ποσοστό 27% αποτελεί τη μεγάλη έκπληξη. Ας μη ξεχνάμε ότι και στα 1958 η τότε ΕΔΑ -το κόμμα που δόξασε την τότε αριστερά- εκτινάχτηκε από το 10 ή 11% στο 25% καταλαμβάνοντας 90 έδρες στη Βουλή. Και όχι βέβαια, υπό τις σημερινές συνθήκες μιας δημοκρατίας, που δεν έχει καμιά σχέση με το φρικτότερο αστυνομικό κράτος της τότε δεξιάς.
Η τότε αριστερά, στην οποία ανήκε ο Γλέζος, ήταν για τους πιστούς της οπαδούς θρησκεία και όχι στίβος πάλης με ελεύθερα χτυπήματα. Αλλά και υπόδειγμα λαϊκομετωπικού προτύπου. Ηταν η ΕΔΑ, που το 1964 απέσυρε από 25 εκλογικές περιφέρειες τους υποψηφίους της, για να βοηθήσει την Ενωση Κέντρου να καταλάβει την εξουσία με το ρεκόρ του 54%! Και η συνεισφορά της αυτή χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα για Υπουργεία!
Η μεταδικτατορική αριστερά, απεναντίας βαρύνεται με το άγος του παρά φύσιν γάμου με τη δεξιά των Εβερτ, Κούβελα και Μητσοτάκη. Πώς άραγε θα μπορούσε ´το αγόρι που δηλώνει αριστερό´ να ονομάσει εκείνο το αριστεροδεξιό μέτωπο, που αποτέλεσε μοναδική παγκόσμια πρωτοτυπία; Απλώς ως ´καινοτομία´ που βασίζεται στο αξίωμα: ´Πώς να συμμαχήσετε με τον ταξικό αντίπαλο για ν’ ανατρέψετε τον ταξικό σύμμαχο´!
Και για να τελειώνουμε με την ιστορική άρνηση του Μανώλη Γλέζου, Ι. Θεωνά και Αντ. Νταβανέλλου να αυτοδιαλυθούν οι συνιστώσες τους: Εδωσαν και οι τρεις ένα μάθημα αυτοσεβασμού. Αυτό ακριβώς του γνωρίσματος που αποτελεί είδος εν απολύτω ανεπαρκεία, στη σημερινή τύρβη της πολιτικής Βαβυλωνίας…
Υ.Γ. Βέβαια, πίσω από το ηγεμονιστικό κάλεσμα του Τσίπρα, ´ένα κόμμα με έναν αρχηγό´ και οι κότες το ξέρουν ότι υποκρύπτεται η υστεροβουλία του bonus των επιπλέον εδρών, για εκείνα που πρωτεύουν στις εκλογές… Φανταστείτε, λοιπόν, τη θρησκεία της νεότερης κατά δήλωση ´ανανεωτικής´ αριστεράς, η οποία βαυκαλίζεται με τις αλχημείες των εκλογομαγειρικών νόμων…
