3η γνώμη

Κατά τους μύθους μας, όταν οι αλεπούδες, τα κουνάβια και άλλα ζούδια ξεκινούσαν απ? τη φωλιά τους να βρουν τροφή, επειδή δεν ήταν σίγουρα, αν ξαναγύριζαν, έτσι για γούρι, έλεγαν, αν μας πιάσουν χάσαμε το τομάρι μας και ´καλή αντάμωση στα γουναράδικα´. Ηξεραν, αν έπεφταν σε παγίδα ή σκοτώνονταν από κυνηγούς, θα συναντιόντουσαν στον πάγκο του γουναρά, όπου το τομάρι τους θα γινόταν ρούχο ή κάτι άλλο σπιτικό στολίδι.
Αυτή τη φράση χρησιμοποιούσε και ο Αρης Βελουχιώτης, λάτρης των παροιμιών του ελληνικού λαού, προσαρμοσμένες, σε κάθε περίπτωση, όπως: ´και εμείς κακό χερόβαλο και εσείς κακό δεμάτι´ ή ´εκεί που κρέμαγαν οι καπεταναίοι τ? άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια´. Ετσι σκεφτόταν και στην πιθανότητα του ίδιου και των συντρόφων του να μην επιζήσουν, όταν έφευγαν απ? τα λημέρια τους για τον αγώνα εναντίον των αντιπάλων. ´Ραντεβού στα γουναράδικα´, δηλαδή θα τα… έλεγαν στον πάγκο του γουναρά, εκεί που γίνονται σφαγές. Αυτό ήταν το νόημα της φράσης.
Θα μου πείτε τι σκαλίζω τώρα αυτά που έλεγε ο Αρης τα χρόνια του διχασμού! Σωστά, δεν θα υπήρχε λόγος, αν εν έτει 2013 δεν ακουγόντουσαν μέσα στη Βουλή από βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που την υποβαθμίζει και είναι μομφή για το κόμμα. Ο ομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ είπε τελειώνοντας ότι ´είμαστε αυτοί που θα ενώσουμε ξανά τον κύκλο που ?σπασε… όλοι αυτοί (που φωνάζουν) μας λένε το εξής. Δεν εκβιάζονται, είναι αποφασισμένοι για ρήξη και ανατροπή. Εχουν την αποφασιστικότητα, που θα πει αυτό, που έλεγε και ο Αρης Βελουχιώτης… ραντεβού στα γουναράδικα´.
Τι εννοούσε ο ποιητής; Οτι θα βρεθούμε στα ´γουναράδικα´ για να σφάξουμε ή να αλληλοσφαγούμε; Είναι ντροπή να λέγονται τέτοιες κουβέντες, που επηρεάζουν την κρίση των πολιτών και την ψυχολογία του. Η αποστροφή του λόγου του αγορητή, μόνο ζωντανό μίσος δείχνει ότι υπάρχει από τότε! Τι χρωστάνε τα παιδιά και τα εγγόνια των πρωταγωνιστών του εμφυλίου να ξαναγυρίζουν στο 1949, σ? αυτόν τον καιάδα, που καταπίνει κάθε προσπάθεια για πρόοδο; Αν ο βουλευτής νομίζει ότι εξυπηρετεί το κόμμα του, πλανάται. Κάποιος πρέπει να του πει ότι τα λόγια του έχουν κόστος, που θα πληρώσει το κόμμα του και κατόπιν η χώρα.
Κατέληξε σε μείζον θέμα. Αν έλεγε ´μας κάψανε τη γούνα´, ποιος θα μίλαγε; Οχι, όμως και ´ραντεβού στα γουναράδικα´!
Η πατρίδα μας προσομοιάζει με ´γουναράδικο´; Αλλο να πούμε ότι οι ´ειδήμονες´ αραδιάζουν σ? έναν πάγκο τα αποτελέσματα των δανειακών συμβάσεων, των ´μεσοπρόθεσμων´ και των ´πολυνομοσχεδίων´, που είναι οι πτωχεύσεις, οι απροσδόκητοι θάνατοι, τα ψυχολογικά φαινόμενα των πολιτών και οι αυτοκτονίες. Οχι όμως πάγκος γουναράδων!
Οι αντιδράσεις των βουλευτών της συμπολίτευσης για τη χρησιμοποίηση εμφυλιοπολεμικής φρασεολογίας με υψηλούς τόνους θυμίζουν συνεδριάσεις υπανάπτυκτων χωρών. Οι επιθέσεις εναντίον ενός κόμματος από ισοδύναμους αντιπάλους το δυναμώνουν, το συσπειρώνουν. Οταν όμως γίνονται από μέσα και μάλιστα από αρχάριους, τότε το κόμμα απαξιώνεται. Το κρεμούν. Και πρέπει κάποιος να τους τραβήξει τ? αφτί. Να τους επαναφέρει στην τάξη.