3η γνώμη

Μαζευόντουσαν στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου για να αποτίσουν φόρο τιμής στην ημέρα, που η χώρα πέρασε από τον αυταρχισμό της επταετίας στη νομιμότητα της Δημοκρατίας. Αυτό γινόταν απ? την επόμενη χρονιά της 24/7/74, αφ? όταν άρχισε το πολιτικό παιχνίδι με τις εκλογές, όπου τα κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία και αντιπαρατίθεντο για τη διανομή των πάσης φύσεως οφικίων, αξιωμάτων και τίτλων της διοίκησης στους ψηφοφόρους τους.
Μέχρι το 2008 γινόταν η επέτειος πανηγυρικά με όλους τους τύπους του πρωτοκόλλου, για να θυμηθούμε την προσέλευση του κ. Τσίπρα, ο οποίος συνόδευε μαθητευόμενη κομμώτρια μετανάστρια απ? τη Σιέρα Λεόνε. Το 2009, ο κ. Παπούλιας έκανε την εξαίρεση και περιόρισε την εκδήλωση, αντί στους κήπους, στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου, πρωινές ώρες και με ολιγότερες προσκλήσεις. Πολλοί θα στενοχωρήθηκαν, διότι έλειψαν οι συνοδοί με τις τουαλέτες, οι χειραψίες και τα ψεύτικα χαμόγελα.
Το 2010, ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία, όπως το 2009 με περισσότερους προσκεκλημένους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε:
«Οι κοσμικότητες είναι ασυμβίβαστες… προκαλούν το κοινωνικό αίσθημα και προσβάλλουν το μέτρο, που οφείλει να καθορίζει τη συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου».
Το 2011 τιμήθηκε η 24η Ιουλίου με λιτότητα επίσης, από την οποία απουσίαζε ο κ. Τσίπρας. Να σημειωθεί, ότι τις ημέρες εκείνες είχαμε τους ´αγανακτισμένους´ της πλ. Συντάγματος, που αντιμετώπιζαν τα δακρυγόνα και τις κροτίδες ήχου – λάμψης της Αστυνομίας.
Το 2012 με απόφαση του κ. Παπούλια δεν έγινε καμία εκδήλωση. Κανείς δεν πέρασε την πύλη του Μεγάρου την ημέρα της 24ης Ιουλίου, λόγω της ´δοκιμασίας που περνά ο Ελληνικός λαός´, κατά την ανακοίνωση της Προεδρίας. Κατά συγκυρίαν την ημέρα εκείνη ο κ. Στουρνάρας υποδεχόταν στην Αθήνα την τρόικα, επιφορτισμένος με την ιδιότητά του, ως υπουργός Οικονομικών, να εκμαιεύσει απ? τους δανειστές να μας δώσουν μια ανάσα να ξεπεράσουμε τις δύσκολες στιγμές. Να μην μετατραπεί το κράτος σε χρεοκοπημένη χώρα και να καλυφθούν οι βασικές οικονομικές του ανάγκες.
Η εποχή είναι αδόκιμη για δεξιώσεις. Εγινε, πλέον, αναχρονιστικός ο θεσμός. Ηταν αναπόφευκτο. Τον ξεπέρασαν οι ίδιοι οι προσκαλούμενοι, που εμφανίζοντο όχι μόνο ως αντιστασιακοί, αλλά και ως κοσμικοί, πολλοί απ? τους οποίους ήσαν μικρά παιδιά στα χρόνια της διαπάλης. Εμφανίζονταν κάνοντας επίδειξη μόδας, αλαζονείας και χλιδής. Ορθώς καταργήθηκε. Η ατμόσφαιρα δεν σήκωνε συνήθειες προκλητικές πια.
Ομως το γεγονός δεν πρέπει ν? αφεθεί ν? ακολουθήσει φθίνουσα πορεία μέχρι εξαφανίσεως. Μπορεί να βρεθεί κάποιος τρόπος να εκδηλώνεται η εκτίμηση του ελληνικού λαού σ? αυτή την ιστορική ημέρα, να συσπειρώνει τον κόσμο σε μιαν αντίληψη ενωτική και όχι διχαστική. Και αυτό μπορεί να γίνει μέσα στον ναό της δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, αφού καθιερωθεί και αφιερωθεί μια ολόκληρη συνεδρίαση για την 24η Ιουλίου 1974. Μήπως αναθαρρέψει και μπει στον σωστό δρόμο η κοινωνία, την οποία, ´άλλοι παρακολουθούν με θυμό και άλλοι με λύπη´.
Κύριε Μεϊμαράκη, ένα τέτοιο εγχείρημα ενέχει μεγάλο ρίσκο, ένεκα της ιδεολογικής συγκρότησης των κομμάτων της Βουλής. Αλλά στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.