» Με το Dasein ως δράστη
» Στάδια και προβλήματα στην ανάπτυξη της τέταρτης πολιτικής θεωρίας
Αλλά, βασικά, ποιος είναι ο τέταρτος νόμος της γης που διατύπωσε ο Carl Schmitt; Ο Alexander Dugin μεθερμηνεύει ότι αυτός ο νόμος εκφράζει τη σχέση της πολιτικής επιστήμης και της πολιτικής θεολογίας με τη γεωπολιτική και το νέο μοντέλο της πολιτικής οργάνωσης… του χώρου.
Ομως με βάση αυτό το νέο μοντέλο της πολιτικής οργάνωσης του χώρου ο Αlexander Dugin αναφέρει ότι αναθεώρησε στο βιβλίο του ´Η τέταρτη πολιτική θεωρία´ τις τρεις αρχικές πολιτικές θεωρίες του παρελθόντος (φιλελευθερισμό, μαρξισμό (σοσιαλισμό) και τον φασισμό (μαζί με τον εθνικοσοσιαλισμό) στην προσπάθειά του να προσδιορίσει τους ορίζοντες, για την ανάπτυξη -της τέταρτης πολιτικής θεωρίας- πέρα από αυτές… Για να πει ότι αυτή δεν είναι ούτε φασισμός ούτε κομμουνισμός ούτε φιλελευθερισμός, αλλά μια αποφασιστικότητα υπέρβασης πάνω και πέρα από τα συνηθισμένα ιδεολογικά και πολιτικά πρότυπα, μέσα από μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η ΑΔΡΑΝΕΙΑ των κλισέ στη σύγχρονη πολιτική σκέψη… Με την ´τέταρτη πολιτική θεωρία´ να διακηρύσσει να εναντιωθούμε στον φασισμό, στον κομμουνισμό και στον φιλελευθερισμό τονίζοντας ότι: ´Ο φιλελευθερισμός δεν θα λειτουργήσει, ´δεν θα περάσει!´ (No pasaran!), πολύ παρόμοια όπως απέτυχε κάποτε ο φασισμός (no ha pasao)…
Αλλά τι ρόλο παίζει η ύπαρξη, το dasein του φιλόσοφου Χάιντεγκερ (που αποτελεί τον βασικό τίτλο στο β? κεφάλαιο του βιβλίου του Alexander Dugin) ως κεντρικός δράστης στα στάδια και τα προβλήματα στην ανάπτυξη ´τέταρτης πολιτικής θεωρίας´;
Με αναζήτηση του ορίζοντα της πραγματικής ελευθερίας, ο φιλελευθερισμός, ο μαρξισμός (σοσιαλιστικός ή κομμουνιστικός) και ο φασισμός (μαζί με τον εθνικοσοσιαλισμό) δεν είναι συστατικά στοιχεία ακέραιων φιλελεύθερων, μαρξιστικών ή φασιστικών ιδεολογιών. Δεν είναι ότι είναι εντελώς ουδέτερα, αλλά έξω από το αυστηρό ιδεολογικό τους πλαίσιο μπορεί κάποιος να ανακαλύψει ένα διαφορετικό ή νέο νόημα γι? αυτούς.
Με τις θετικές πλευρές της ανάπτυξης της τέταρτης πολιτικής ιδεολογίας να βασίζονται σ? αυτή την αρχή. Δηλαδή, σε μια αναθεώρηση των τριών πολιτικών ιδεολογιών με μια ανάλυση της κάθε μιας με μη συμβατικούς τρόπους, που μπορούν να δώσουν ορισμένες ενδείξεις για το ουσιαστικό περιεχόμενο της τέταρτης πολιτικής θεωρίας.
ΤΟ ΑΤΟΜΟ, Η ΤΑΞΗ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ
Για να υποστηρίξει σε αυτό το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του ο Alexander Dugin και τα εξής: Σε κάθε μια από τις τρεις ιδεολογίες υπάρχει ένα σαφώς καθορισμένο ιστορικό υποκείμενο. Στη φιλελεύθερη ιδεολογία το υποκείμενο είναι το ΑΤΟΜΟ. Με αυτό, βασικά, να αποτελεί το δεδομένο και τον σκοπό του φιλελευθερισμού, ο οποίος ενθαρρύνει το ΑΤΟΜΟ να γίνει ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ. Με απελευθέρωσή του από όλες τις κοινωνικές ταυτότητες και εξαρτήσεις, που το καθορίζουν και το περιορίζουν απ? έξω.
Καταστάσεις και επιβολές πάνω στη θέληση του ατόμου, περιορίζοντας την ελευθερία του. Η οποία όμως αποτελεί μια ηθική προσταγή για την κοινωνική ανάπτυξη.
Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ
Στη δεύτερη πολιτική θεωρία ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ (σοσιαλιστικός ή κομμουνιστικός) το ΙΣΤΟΡΙΚΟ υποκείμενο είναι η ΤΑΞΗ. Η ταξική δομή της κοινωνίας και η σύγκρουση μεταξύ των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευόμενων τάξεων. Με την ιστορία να είναι ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ. Και την πολιτική να αποτελεί την έκφρασή της, ωστόσο το (πάλαι ποτέ) προλεταριάτο είναι ένα διαλεκτικό ιστορικό υποκείμενο. Με σκοπό την απελευθέρωσή του από την κυριαρχία της αστικής τάξης, για δημιουργία μιας κοινωνίας πάνω σε νέες βάσεις. Αλλά το άτομο μέσα στο ταξικό σύνολο αποκτά κοινωνική ύπαρξη όταν ανυψώνεται στο στάδιο της ταξικής του συνείδησης.
Ομως, όλες οι εφαρμογές του μαρξισμού απέτυχαν τόσο ως προλεταριακή τάξη όσο και ως ατομικές συνειδήσεις για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Τον οποίο τον φθάσανε σ? ένα χειρότερο επίπεδο ταξικού τρόμου και δολοφονικού συστήματος.
Για να υπάρξει μια συσπείρωση – υπέρβαση στις ιστορικές μάχες των γερμανικών επιθέσεων στο Στάλινγκραντ, στη Μόσχα κ.λπ. ξεπερνώντας αυτή καθ? εαυτή την προηγηθείσα δολοφονικότητα μαζικών εκκαθαρίσεων συντρόφων του σταλινικού υπερτρόμου…
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Αλλά, επιστρέφοντες στις θέσεις του καθηγητή Αlexander Dugin αυτός θεωρεί ότι, τελικά, το υποκείμενο της τρίτης πολιτικής θεωρίας είναι το ίδιο το κράτος για να μας πει ότι: Το κράτος είναι υπερκυρίαρχο (όπως στον ιταλικό φασισμό) ή είναι η ΦΥΛΗ υπερκυρίαρχη (όπως στον γερμανικό εθνικό σοσιαλισμό) που ανήγαγε σε ιστορικό υποκείμενο την ´ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ´, η οποία, σύμφωνα με τους ρατσιστές ´πραγματοποιεί έναν αιώνιο αγώνα ενάντια στις υπανθρώπινες φυλές´. Με τις τρομακτικές συνέπειες αυτής της ιδεολογίας να είναι πολύ καλά γνωστές. Με τον αρχικό καθορισμό αυτού του ιστορικού υποκειμένου να έχει αποτελέσει τη βάση των τόσο ειδεχθών – εγκληματικών πράξεων των ΝΑΖΙ.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΕΝΟ…
Συνεχίζοντας ο A. Dugin για τις θέσεις της ´τέταρτης πολιτικής θεωρίας´ απέναντι στις 3 προηγούμενες γράφει (σελ. 46 – 52): Στο μεγάλο θέμα του καθορισμού ιστορικού υποκειμένου ως θεμελιώδεις βάσεις πολιτικής ιδεολογίας, η «τέταρτη πολιτική θεωρία» απορρίπτει όλες τις προηγούμενες κατασκευές διεκδίκησης ιστορικού υποκειμένου, το οποίο δεν είναι ούτε το άτομο ούτε η τάξη ούτε το κράτος ούτε η φυλή. Με την απόρριψη αυτή δημιουργείται ένα κενό ανοιχτό… Για την αντιμετώπιση αυτού του κενού από την πλευρά της τέταρτης πολιτικής θεωρίας:
1) Υποθέτουμε μια ένωση σ? έναν ορισμένο συνδυασμό για δημιουργία ενός σύνθετου υποκειμένου γιατί κανένα (από τα προηγούμενα τρία) από μόνο του είχε ή μπορεί να δώσει λύσεις στα σημερινά και τα αυριανά προβλήματα.
2) Βγάζουμε όλα όσα ξέρουμε για το ιστορικό υποκείμενο έξω από το πλαίσιο των κλασικών ιδεολογιών… τις οποίες, αν δεν τις εμπιστευόμαστε πια, η ιστορική ανακατασκευή μας δεν αποτελεί αξίωμα για μας… Ομως, σύμφωνα με το πνεύμα του Peter Berger (στο έργο του η ´Απο-εκκοσμίκευση του κόσμου´: Αναζωπυρωμένη θρησκεία και η παγκόσμια πολιτική´) μπορούμε να ανοιχτούμε σ? αυτή την άποψη της απο-εκκοσμίκευσης (όπως της απο-ανάπτυξης που γράψαμε πριν λίγες μέρες).
ΝΑ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Αλλά, σύμφωνα και με τις σύγχρονες απόψεις του καθηγητή – στοχαστή και ιστορικού Carl Schmitt, τις οποίες διατυπώνει στο βιβλίο του Dictatorship (Δικτατορία) Oxford: Blackwell Publishers 2010, μπορούμε να ξανασκεφτούμε την επίδραση της παράδοσης, πάνω σε μια πολιτική απόφαση…
Με την απόρριψη του δόγματος της προόδου, το οποίο ταιριάζει στη συντηρητική προσέγγιση. Με προτάσεις όχι εντελώς συντηρητικές τις οποίες δεν αξίζει να τις απορρίψουμε εκ των προτέρων, απλά και μόνον εξαιτίας της συμπάθειας των συγγραφέων της προς τον μαρξισμό και της αριστερής γενικά ιδεολογικής της συγγένειας.
ΤΟ DASEIN (ΤΟ ΕΚΕΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ) ΩΣ ΔΡΑΣΤΗΣ
Στην τρίτη όμως υπόθεση που προτείνει ο καθηγητής που κηρύσσει τη νέα πνευματική σταυροφορία -Alexander Dugin- ο διάσημος αυτός Μοσχοβίτης ακαδημαϊκός και γεωστρατηγικός σύμβουλος του προέδρου Πούτιν έρχεται στην ύπαρξη (το DASEIN) του φιλόσοφου Heidegger (που, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ανέλαβε στη χιτλερική περίοδο να είναι πρύτανης σε γερμανικό Πανεπιστήμιο…) για να προτείνει την ΥΠΑΡΞΗ (το DASEIN) ως δράστη.
Με την υπαρξιακή δομή να καθιστά δυνατή τη δόμηση ενός σύνθετου, ολιστικού μοντέλου που θα βασίζεται πάνω σ? αυτό. Με την ανάπτυξη του οποίου να είναι δυνατή μια νέα κατανόηση της πολιτικής.
ΧΑΡΤΗΣ ΠΛΟΗΓΗΣΗΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ
Βέβαια γράφει ο A. Dugin πολλοί ερευνητές έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι ο Heidderger μεταξύ 1936 – 1945 (περίοδος παγκυριαρχίας και παγκαταστροφικότητας του χιτλερισμού) ο Heidegger ανέπτυξε μια πλήρη ιστορία φιλοσοφίας με επίκεντρο το DASEIN. Η οποία (θεωρεί ο A.D.) όπως έχει καταστεί προφανές με ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ μπορεί να αποτελέσει τη βάση μιας ολοκληρωμένης και καλά ανεπτυγμένης φιλοσοφίας. Με αποδοχή της υπόθεσης του DASEIN (το εκεί της ύπαρξης) να μας δίνει αμέσως έναν λεπτομερή χάρτη πλοήγησης κατασκευής της ιστορίας που είναι απαραίτητος για την πολιτική θεωρία.
Οπου, εάν το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ είναι η ΥΠΑΡΞΗ (DASEIN), τότε η τέταρτη πολιτική θεωρία θα αποτελούσε μια θεμελιώδη οντολογική δομή, με ανάπτυξή μας πάνω στη βάση της ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ: ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ – ΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΟ ΠΕΔΙΟ
Στη συνέχεια και στο τέλος αυτού του ενδιαφέροντος κεφαλαίου ο καθηγητής A. Dugin αναφέρεται σε άλλο βιβλίο του με τίτλο ´Η κοινωνιολογία της φαντασίας´ αναφέροντας ότι η φαντασία, ως δομή, προηγείται του ατόμου, του συλλογικού, της τάξης, του πολιτισμού και της φυλής καθώς και του κράτους.
Για να αποτελεί η φαντασία, καθ? εαυτή, ένα εξαιρετικά συναρπαστικό και εντελώς αχρησιμοποίητο πεδίο.
Για να ξαναναφέρει (σελ. 49) ότι η τέταρτη πολιτική θεωρία με τις καινοτόμες θεωρήσεις της επιτελεί ένα ηράκλειο έργο για ξεπέρασμα των παλαιών ιδεολογιών.
ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Τέλος, ο A.D. επικρίνει τον ρατσισμό, χιτλερισμό, με τις εγκληματικές πράξεις εξάλειψης ολόκληρων εθνικών ομάδων Εβραίων, τσιγγάνων και Σλάβων.
Με τον αντισημιτισμό, τον Χίτλερ και το δόγμα ότι οι Σλάβοι είναι υπάνθρωποι να οδηγήσει τη Γερμανία ενάντια στη Σοβιετική Ενωση με πόλεμο που στοίχισε εκατομμύρια ζωές. Για να χάσουν οι Γερμανοί την πολιτική ελευθερία τους και το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική ιστορία για πολλά χρόνια… έχοντας σήμερα μόνο την οικονομία τους. Για να ζούμε εμείς (και άλλοι) μια νέα γερμανική βαρβαρότητα, βία και εκμετάλλευση. Για να φθάσει πάλι η Ευρώπη και ο κόσμος σε μια φοβερή ανελευθερία, που τρέφει και ανέχεται μόνον μικρούς ανθρώπους, μέσα σ? έναν ελάχιστο ανθρωπισμό. Ενώ, μέσα σ? αυτή την οδυνηρή ανελευθερία βρίσκεται ο πλησιέστερος ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ της γνήσιας ελευθερίας, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε κανένα να ΥΠΑΡΞΕΙ. Γιατί το DASEIN αποτελείται από το ΕΚΕΙ (DA) και την ΥΠΑΡΞΗ (SEIN). Για να καταλάβουμε όμως πού βρίσκεται αυτό το ´ΕΚΕΙ´ πρέπει (να) το δείξουμε στην περιοχή της πλήρους ελευθερίας.
