Κεφάλαιο 3
Alexander Dugin, διάσημος Ρώσος καθηγητής Εκδόσεις: ΕΣΟΠΤΡΟΝ 2013
(στο Παν. Λομονόσοφ) Κοινωνιολογίας και
Γεωστρατηγικής, πολιτικός σύμβουλος του Μετάφραση: Ευαγγελόπουλος
προέδρου Πούτιν Δημήτριος
Μια κριτική, βασικά, του εκσυγχρονισμού που βασίζεται στην ιδέα της προόδου, που εννοούμε τη γραμμική συσσώρευση επιτεύξεων ανάπτυξης με ορισμένη συνεχή διαδικασία.
Για να φθάσουμε να μιλάμε για αδιαμφισβήτητα εθνικά επιτεύγματα του εκσυγχρονισμού, ο οποίος δημιουργεί για ´αδιαμφισβήτητα´ θετικά επιτεύγματα του εκσυγχρονισμού.
Αυτά, όμως, τα ´αδιαμφισβήτητα´ δημιουργούν ένα βασικό πρότυπο. Με βάση όμως αυτό συμφωνούμε, γράφει ο Α. Dugin, με την ΙΔΕΑ ότι ´η ανθρώπινη κοινωνία προχωρεί, αναπτύσσεται, εξελίσσεται και διαρκώς βελτιώνεται´, με δημιουργία ενός ιδιαίτερα κοινού οράματος ιστορικού οπτιμισμού.
Δηλαδή, μιας συνεχούς ιστορικής αισιοδοξίας, με την οποία είναι εμποτισμένα όλα τα τοπία της μανιώδους ανταγωνιστικότητας, έως θανάτου, για εκσυγχρονισμό, με ´θεμέλιο λίθο´ την ανεξέλεγκτη και τελικά, διαστροφική και καταστροφική πρόοδο! Η οποία όπως κρίνεται από τον συγγραφέα της ´τέταρτης πολιτικής θεωρίας´ θα είναι επικίνδυνη για τον κόσμο και ιδιαίτερα για το αυριανό πολιτικό μέλλον της Ρωσίας.
Το ιστορικό ´κοινό όραμα´ αισιοδοξίας, με επιταχυνόμενες ταχύτητες εργαλειακής υπερ-εξουσιαστικής προόδου, σχετίζεται -σύμφωνα με την ´τέταρτη πολιτική θεωρία´- με την πλαστή αισιοδοξία μιας ζημιογόνου προόδου. Με τον οπτιμισμό της να σχετίζεται με τις τρεις κλασικές πολιτικές ιδεολογίες (φιλελευθερισμό, κομμουνισμό, φασισμό).
Ο κλασικός φιλελευθερισμός είχε ως ´προφήτη του´ τον Χέρμπερτ Σπένσερ 1820 – 1903). Ηταν σύγχρονος του Δαρβίνου και υποστηρικτής της δαρβινικής εξελικτικής θεωρίας των ειδών…
Στις σημειώσεις του αναφέρει ο καθηγητής Α. Dugin ότι
ΑΓΩΝΑΣ ΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ
? Ο Herbert Spencer το 1864 (σε ηλικία 44 χρονών) ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε στο βιβλίο του ´Αρχές της βιολογίας´ τη φράση ´επιβίωση του καλύτερα προσαρμοσμένου´ για να περιγράψει και να δικαιώσει τη δαρβινική φυσική επιλογή.
? Μια επιλογή που, περιγράφοντάς την έως άγριου θανάτου αγωνιστικότητα όλων των ειδών χλωρίδας και πανίδας προκειμένου να επιβιώσουν το καθένα ως ισχυρότερο είδος, έδωσε στον ίδιο τον Δαρβίνο το όνομα της θεωρίας του.
? Ο Δαρβίνος ως μελετητής έβλεπε και έμενε στο πεδίο της επιστημονικής έρευνας, ενώ ο Spencer εφάρμοσε τις θεωρίες του Δαρβίνου και στην κοινωνική σφαίρα, για να φθάσουμε στη μετεξέλιξη του πιθήκου σε… άνθρωπο από τον πιθηκάνθρωπο.
Το πιο ζημιογόνο όμως για ανθρώπους και ανθρωπισμό εστιάζεται τη θέση του Herbert Spencer με την οποία υποστήριξε ότι η ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας είναι το επόμενο στάδιο της εξέλιξης των ζωικών ειδών με μια σύνδεση και μια συνέχεια μεταξύ του ζωικού κόσμου και της κοινωνικής ανάπτυξης, βελτίωση και εξέλιξη των ζώων, μέσα στα πλαίσια του Δαρβινισμού, με κοινωνική εξομοίωση της ανταγωνιστικότητας για επιβίωση, ως σήμερα ειδών, κοινωνικών ομάδων, φυλών, εθνών, κρατών, βιομηχανιών, οικονομιών, τεχνολογιών, ιδεολογιών, πολιτισμών και ΥΠΕΡΚΡΑΤΩΝ…
Αυτές όλες όμως οι διαδικασίες ανανεώνουν, μέσα από κάθε κρίση και ακρισία των αδιεξόδων, επαναλαμβανόμενης μεταμορφωμένης λειτουργίας τους τις μονότονες διαδικασίες τους.
ΖΩΟΔΟΥΣ ΜΟΡΦΗΣ Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡ-ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Το απογοητευτικό όμως των μονότονων αυτών ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ είναι ότι ο Spencer υποστήριξε λέει ο A. Dugin ότι υπάρχουν δύο βάσεις κοινωνικής ανάπτυξης: (α) η διεξαγωγή του αγώνα επιβίωσης με χονδροειδή μέσα με ΒΙΑ, γεγονός που χαρακτηρίζει τον αρχαίο κόσμο και (β) με αγώνα που πραγματοποιείται με λεπτότερα, οικονομικά μέσα… τα οποία όμως όπως συμβαίνει τώρα που ο αγώνας διεξάγεται με οικονομικά μέσα να ζούμε εμείς και ο κόσμος μεγαλύτερο εφιάλτη από τη βία των αρχαίων καιρών.
Χωρίς να δημιουργείται, κατά καμμία έννοια η οικονομική βαρβαρότητα που κατακυριαρχεί σήμερα.
Με τον αγώνα, μέσα στην αδηφάγο και ανθρωποφάγο ΑΡΕΝΑ της αγοράς ο σύγχρονος καπιταλιστικός υπερ-εκμεταλλευτισμός να εκφράζει (ανηλεώς) την ίδια επιθετική ΖΩΙΚΗ ΑΡΧΗ στην αγορά, στην εταιρεία της πολυεθνικής υπερεκμετάλλευσης. Με μετάβαση από την τάξη της δύναμης στην τάξη του χρήματος και συν-επακόλουθα στην α-ταξία της ΥΠΕΡΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Η οποία ως υπερδύναμη τα θέλει όλα για τον εαυτό της, μέσα από πολυδαίδαλα άγχη του τρόμου να μην χάσει την ισχύ της. Ενώ γι? αυτό τον σκοπό ο φιλελευθερισμός της υπερ-ισχύος ´γίνεται μια ζωώδης μορφή επιθετικότητας η οποία ενσωματώνεται στη φιλελεύθερη ιδέα της προόδου, η οποία θεωρείται ως ο κύριος δρόμος της κοινωνικής ανάπτυξης.
ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΥΠΕΡΣΥΣΤΗΜΑ…
Χωρίς όμως αυτός ο δρόμος να αποδεικνύει την ορθότητα της ιδέας, τη δικαιοσύνη της πράξης, την αλληλεγγυότητα του ήθους, την ανάδειξη της ελευθερίας. Γιατί όλες αυτές τις αξίες (ο εκμεταλλευτικός φιλελεύθερος καπιταλισμός) αποτελούν προσωπίδες αλλοίωσης – απόκρυψης του ειδεχθούς ψυχρού προσώπου της υπερ-εκμετάλλευσης (με απόλυτες εξουθενώσεις) των δισεκατομμυρίων δυστυχισμένων και αδικούμενων ανθρώπων σε όλη τη Γη. Μέσα σ? ένα θανατηφόρα διαβολικό υπερσύστημα με τον ´προηγμένο´ νόμο του να μην σημαίνει ότι είναι πιο ανθρώπινος. Αλλά, πιο απάνθρωπος για να παρέχει και διασφαλίζει περισσότερες ευκαιρίες στους οικονομικά ισχυρούς να γίνουν ισχυρότεροι. Με καταναγκασμένους τους αδύναμους να μη μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο, παρά να αποδεχτούν τη μοίρα τους. Ή αν τους έχει μείνει (όπως γράφει στη σελ. 67 του βιβλίου του ο A. Dugin) οποιαδήποτε δύναμη, να πολεμήσουν… Με άγρια καταστροφή του αδύνατου από τον ισχυρό ή την επικύρωση του ισχυρού, σε βάρος του αδύνατου, με κυρίαρχους και επικυρίαρχους τους υπερ-τραπεζίτες όπως Alan Greenspan, Ben Bernanke, τους βασιλείς των θηρίων, τα χρηματιστήρια, με το υπεράνω όλων, εκείνο της Νέας Υόρκης, την αμαρτωλή παγκόσμια τράπεζα και το πιο αμαρτωλό το Δ.Ν.Τ. να καταβροχθίζουν όλα όσα μπορούν να αρπάξουν, μετατρέποντας ακόμα και τα δάση του κόσμου σε ´κοινωνικές υποδομές´.
ΚΑΙ ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΚΑΚΟΙ, ΟΚΝΗΡΟΙ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ
Μονότονες διαδικασίες οι οποίες ενισχύουν ακόμα και… φιλοσοφικά αδρά αμειβόμενοι επιστημονικοί ´κονδυλοφόροι´ παραγωγοί ψευδοθεωριών όπως η Ρωσο-αμερικανίδα φιλελεύθερη Ayn Rand, μυθιστοριογράφος και φιλόσοφος (1905 – 1982), η οποία προώθησε μια ακραία μορφή ατομικιστικού καπιταλισμού, τον οποίο ονόμασε abjectivism (ομπεζεκτιβισμό ή αντικειμενισμό). Για να γίνουν θαυμαστές και οπαδοί του ομπεζεκτιβισμού της (ο Θεός ας τη συγχωρήσει) οι μεγάλοι Αμερικανοί τραπεζίτες, αλλά και οι ´θαυμαστές´ και συνακόλουθοί της, όπου γης. Γιατί η Εϊν Ραντ πρότεινε την καθιέρωση της ´συνωμοσίας των πλουσίων´ ενάντια σε όλους εκείνους που αντιπροσωπεύουν την κοινωνική δικαιοσύνη ή είναι απλά φτωχοί, ´κακοί´, οκνηροί και ´αμαρτωλοί´.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΞΑΔΕΛΦΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ
Οσον αφορά την πρόοδο, στη δευτέρα ιδεολογία του κομμουνισμού ο Dugin λέει (σελ. 68-89): ´Στον κομμουνισμό υπάρχει, επίσης, η ιδέα της συνεχούς προόδου. Ο Μαρξ υποστήριξε ότι οι αλλαγές, στις κοινωνικές δομές που οδηγούν στη βελτίωση και την ανάπτυξη των κοινωνιών και των οικονομιών, αργά ή γρήγορα, θα καταλήξουν στην κομμουνιστική προλεταρική επανάσταση και στην ανακατανομή του συσσωρευμένου πλούτου, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης τεχνολογιών, που προκαλούν εχθρότητα και δυσαρέσκεια. Για να προκύψει έτσι η απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών.
Με αυτόν τον τρόπο ο Μαρξ και ο Ενγκελς προσπάθησαν να υπογραμμίσουν ότι ο κομμουνισμός στρεφόταν ενάντια στην αστική τάξη με έναν διαφορετικό τρόπο από ό,τι η κριτική των δεξιών αντικαπιταλιστών. Στην πραγματικότητα οι μαρξιστές στέκονται στο πλευρό της αστικής τάξης… Ενώ ο συντηρητισμός απορρίπτεται από τον Μαρξισμό σε όλες του τις μορφές… Με τους κομμουνιστές να επέρχονται στην ιστορία κι η εμπροσθοφυλακή του προλεταριάτου ωθώντας την ιστορική πρόοδο ακόμα πιο μπροστά – προς τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό…
ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΙΘΗΚΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ;
Ο συγγραφέας, στη συγκριτική του αντιπαράθεση μεταξύ των τριών προηγούμενων μεγάλων πολιτικών ιδεολογικών σημείων το παράδοξο ότι και η τρίτη ιδεολογία του φασισμού αποτέλεσε ένα εξελικτικό κίνημα.
Ο Νίτσε μίλησε για το ´ξανθό κτήνος´ και τη ´θέληση για δύναμη που οδηγεί την ιστορία´. Για να υποστηρίξει πως ο Νίτσε ήταν ένας εξελικτιστής που πίστευε ότι, με βάση τη λογική της εξέλιξης των ειδών, ο άνθρωπος θα αντικατασταθεί από τον υπεράνθρωπο αρκετά παρόμοια με τον τρόπο που ο άνθρωπος αντικατέστησε κάποτε τον πίθηκο. Για να γράψει στο έργο του ´ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ´: ´Τι ειναι ο πίθηκος για έναν άνθρωπο; Ενα απόθεμα γέλιου ή μια οδυνηρή αμηχανία. Αυτό ακριβώς θα είναι και ο άνθρωπος για τον υπεράνθρωπο´. Θέση που την εκμεταλλεύτηκαν οι χιτλερικοί εθνικοσοσιαλιστές για την ερμηνεία του ξεχωριστού ναζιστικού υπεράνθρωπου.
ΑΓΡΙΟΤΕΡΗ ´ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ´ ΣΗΜΕΡΑ ΖΩΗ ΑΠΟ ΑΓΡΙΑ ΠΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Προς το τέλος του κεφαλαίου 3, ´Η κριτική των μονότονων διαδικασιών´ ο καθηγητής A. Dugin κάνει μια εξηγητική και συγκριτική θεώρηση όλων των πρωτόγονων κοινωνιών από την πλευρά της ανθρωπολογικής επιστήμης, της παλιότερης και της σύγχρονης κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, οικονομίας και πολιτικής θεωρίας. Για να καταδείξει την όμοια, σχεδόν, τάση φιλελευθερισμού, κομμουνισμού και φασισμού με βάση την κυρίαρχη ιδέα ανάπτυξης προόδου, εξέλιξης, εκσυγχρονισμού, υπερ-εκμεταλλευτισμού και υπερ-τεχνολογίας.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Ο A.D. τονίζει εμφατικά: Οποιαδήποτε ιδέα της προόδου είναι καθεαυτή ένας συγκαλυμμένος ή άμεσος ρατσισμός. Από τον 19ο αιώνα όλοι πίστευαν ότι η πρόοδος υπάρχει, ότι είναι ένα βασικό αξίωμα και επιστημονικό κριτήριο.
Στον 20ό όμως αιώνα όλοι σχεδόν απέρριψαν αυτή την άποψη (με τα όσα εφιαλτικά και απάνθρωπα συνέβησαν). Ενώ, τώρα, μέσα σε μέγιστο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο η ´τέταρτη πολιτική θεωρία´ πρέπει να βεβαιώσει ότι η ´μονότονη διαδικασία´ είναι μη επιστημονική, ανεπαρκής, ανήθικη και αναληθής ως μελλοντικό αξίωμά της. Για να διατυπώσει μια περιεκτική κριτική της μονότονης διαδικασίας…
Γιατί από έναν νέο κύκλο μονοδρομικής ανάπτυξης θα αποτελέσει μια νέα παραίσθηση για την ανθρωπότητα.
Ακόμα και για το μέλλον του ρωσικού πολιτικού συστήματος… (αύριο κεφ. 4, ´Η αντιστρεψιμότητα του χρόνου´).
