Μέσα σ? αυτό το πνεύμα και το κλίμα λειτούργησε και η φασιστική δικτατορία Μεταξά πριν 77 χρόνια τη φαινομενικά ήσυχη εκείνη βραδιά της κήρυξης βασιλο-μεταξικής δικτατορίας, για να σωθεί η Ελλάδα και να φασιστικοποιηθεί όλη η χώρα από τα μικρά παιδιά στα σχολεία ως τις φάλαγγες και τους φαλαγγάρχες του μαύρου εκείνου καθεστώτος, το οποίο το υπερέβη ο αντιφασιστικός λαός μας με το αλβανικό έπος, με το κίνημα των Χανίων κατά Μεταξά και με την ιστορική και ανεπανάληπτη Μάχη της Κρήτης.
Σήμερα, όμως, η Ελλαδα και ιδιαίτερα η Κρήτη βρίσκονται μέσα στον λαβύρινθο της ψευδοευδαιμονίας της και της ´φασιστικής´ υποταγής στους πολλούς νεοφασισμούς που μας έχουν κατακλύσει… χωρίς δυστυχώς να βρίσκονται πια ΓΕΝΝΑΙΟΨΥΧΟΙ ΧΑΝΙΩΤΕΣ να προβάλουν αποφασιστικά τον λόγο ευθύνης τους απέναντι στους καταναγκασμούς που βιώνουμε και στους πολύχρωμους φασισμούς που μας απειλούνε ακόμα και με τα πυραυλικά κέντρα που μας έχουν επιβάλει για την ´προστασία´ μας που όμως είναι μόνο για τα συμφέροντα των ´προστατών´ μας.
´4η Αυγούστου 1936´ –
´4η Αυγούστου 2013´.
Ελλάδα – ΚΡΗΤΗ, χωρίς ελευθερία απέναντι στον από διακοσιετίας επιβαλλόμενο ολοκληρωτισμό στου οποίου την τραγωδία έχουμε σήμερα παραδοθεί, μπροστά σε τόσους κινδύνους τους οποίους κάθε πρωί τους αντιμετωπίζουμε στα τουριστικά στέκια του καφέ ή στις μεσονύκτιες μουσικές και άλλες ψυχαγωγίες. Με αποτέλεσμα να ζούμε, τώρα, σ? έναν πολύχρωμο παγκόσμιο, πανελλήνιο και παγκρήτιο ΥΠΕΡΦΑΣΙΣΜΟ παραίτησής μας.
Η γένεση του ολοκληρωτισμού και της ανάπτυξης διαφόρων μορφών φασιστικών καθεστώτων διακυβέρνησης στην Ευρώπη, στη Ρωσία, στην Απω Ανατολή, αλλά και στη δημοκρατικοφανή Αμερική, όπως και στην Ελλάδα της δεύτερης και τρίτης δεκαετίας του 20ού αιώνα αποτέλεσαν βίαιους τρόπους ή πλάγιους δρόμους για την κατάλυση ή την παραμόρφωση της Δημοκρατίας, αλλά και της ουσιώδους στέρησης της εθνικής, λαϊκής, κοινωνικής, συνδικαλιστικής ή πνευματικής ελευθερίας.
ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗΣ…
Στο βιβλίο που έγραψε ένας διεθνής γνωστός Ελληνας συγγραφέας διανοούμενος και επιστημονικός συνεργάτης του μεγάλου Γάλλου διανοητή Raymond Aron, με συνολικές σπουδές στα έργα του Εγελου και των Μαρξ έγινε γνωστός για το ριζικό ´αριστερό´ του αντικομμουνισμό. Με παράλληλη συμπάθειά του για το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα. Γιος του πρύτανη και δημιουργού της πάλαι ποτέ βιομηχανικής σχολής Πειραιώς (νυν Πανεπιστημίου Περάκη) γεννημένος το 1925 στον Βόλο, που εκεί πέρασε τα πρώτα παιδικά προεφηβικά του χρόνια, εντάχθηκε έφηβος στο ΕΑΜ, φυλακίστηκε 2 φορές κι έφυγε το 1948 με αποσκευές την εξυπνάδα του, το ανήσυχο διερευνητικό του πνεύμα και μια γερή ιστορική παιδεία. Τότε ο νεαρός Ελληνας διανοούμενος, άρχισε εκτός μια νέα επιστημονική καριέρα, η οποία πολλές φορές τον έφερε στις πρώτες γραμμές του πνευματικού αγώνα κατά της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, θεσμικής ακαδημαϊκής εξαχρείωσης την οποία ανέδειξε ως μείζονα παράγοντα – αιτία της γενικότερης και διαρκούς, βασικά, πολιτικής κρίσης, η οποία δημιουργεί όλες τις άλλες λειτουργικές και ηθικές κρίσεις των κοινωνιών.
ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ
Μέσα από αυτή τη συνεχή πολιτική κρίση μιας ´θεσμοποιούμενης διαφθοράς ο Κώστας Παπαϊωάννου (που πέθανε πριν λίγα χρόνια στην άνθηση του δημιουργικού του κριτικού και πνευματικού μαχητικού του έργου) δημιούργησε το σημαντικό βιβλίο ´Η γένεση του ολοκληρωτισμού, η οικονομική υπανάπτυξη και κοινωνική επανάσταση´.
Ενα έργο που ανάγει τις αρχές της μεγάλης οικονομικής κρίσης κυρίως εκείνη του 1974 που προεκτάθηκε ως τις συνεχείς οικονομικές, ενεργειακές και στρατηγικές κρίσεις, οι οποίες τώρα κατανοούν όλες τις κοινωνικές, εθνικές και διεθνείς ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΕΣ με τον σύγχρονο οικονομικό – πολιτικό και κοινωνικό ολοκληρωτισμό, με ψευδοδημοκρατικά προσωπεία. Τα οποία πότε εμφανίζονται αισιόδοξα, πότε ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ (´μελαγχολική δημοκρατία´) του Γάλλου συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ.
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΡΞ (ΣΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ) Η ΠΛΗΘΟΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ
Ιδιαίτερα, όμως, ως σωτηρολογικά με ´μηχανισμό εξωτερικών επενδύσεων´ για τις οποίες ο Μαρξ ανέφερε στο κομμουνιστικό μανιφέστο του 18ου αιώνα ότι:
(σελ. 12 Παπαϊωάννου) ´Η πληθοπαραγωγή και οι χαμηλές τιμές των προϊόντων κάνουν εφικτή την εξάπλωση του καπιταλισμού από τα ελάχιστα κέντρα τότε, στην ύπαιθρο κι ύστερα σ? όλη την οικονομική δραστηριότητα. Για να διαμορφωθεί ένας μέσος όρος (υψηλού – χαμηλού κέρδους) με διαμόρφωση από τότε μιας παγκόσμιας οικονομίας με καπιταλιστικές βάσεις. Για να αποτελεί αυτή ένα ενιαίο έθνος με την καπιταλιστική παραγωγή να έχει παντού εδραιωθεί και κυριαρχήσει πάνω σε όλους τους κλάδους (της τότε αγγλικής) βιομηχανίας´.
Γενικά η θεωρία του Μαρξ φαινόταν να επιβεβαιώνεται μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Τότε υπήρξε ανανεούμενη εκροή κεφαλαίων από τις βιομηχανοποιημένες χώρες προς τις καθυστερημένες.Ομως πριν από την κρίση του 1929 και μετά σταμάτησε αυτή η διαρκής ροή κεφαλαίων για μακροπρόθεσμες επενδύσεις στις καθυστερημένες χώρες κυρίως από τότε που το κύριο πιστωτικό κέντρο μετατοπίστηκε από το Λονδίνο στο Παρίσι, στο Αμστερνταμ, στη Νέα Υόρκη. Τότε τα αμερικανικά κεφάλαια κατευθύνθηκαν σε μια ήδη υπερανεπτυγμένη χώρα τη Γερμανία…
Με την αντίληψη τότε ότι: ´Η παγκόσμια οικονομία´ δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο κάτω από τις προϋποθέσεις: α) της διαρκούς ροής από τις προηγμένες χώρες προς τις καθυστερημένες και β) της κανονικής λειτουργίας της διεθνούς διαίρεσης της εργασίας.
Συγκεκριμένα ο Μαρξ έβλεπε την παγκόσμια καπιταλιστική κοινωνία σαν ένα ´ενιαίο έθνος´. Με τον Μαρξ να προσβάλει τις ´δυναμικές τροχιές´ της εξέλιξης του αγγλικού καπιταλισμού και της συνακόλουθης αποικιοκρατίας του.
Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΡΟΛΟ ΙΘΥΝΟΥΣΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Σ? αυτή την εποχή η αμερικανική δύναμη παραγωγής τετραπλασιάστηκε, σε σχέση με τη φθίνουσα αγγλική οικονομία, όμως, η ισχυρή αμερικανική οικονομία αρνήθηκε να λάβει τοΝ ρόλο της ιθύνουσας οικονομίας με ανικανότητΆ της να εντάξει τις προκαπιταλιστικές χώρες μέσα σ? έναΝ αληθινά ενιαίο και ολοκληρωμένο χώρο. Με το σχέδιο Μάρσαλ -που ήταν μια σημαντική, τέτοια, πρωτοβουλία, μετά τον Β? παγκόσμιο πόλεμο να μείνει ανολοκλήρωτο.
Αλλά τις ίδιες εγγενείς δυσκολίες αντιμετώπισε πριν από τον Β? παγκόσμο πόλεμο και η ρωσική επανάσταση του 1917 μετά τις δύο κρίσιμες δεκαετίες παλίνδρομης λειτουργίας που την οδήγησαν στην αντιδημοκρατικότητα της αυτο-αναίρεσής της. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο Κώστας Παπαϊωάννου στο βιβλίο, που αναφερθήκαμε, ´Η γένεση του ολοκληρωτισμού´ (σελ. 21) ο Λένιν έθετε ως άμεσο σκοπό της ρωσικής επανάστασης την ΕΠΙΒΟΛΗ μιας ´δημοκρατικής δικτατορίας´ εργατών και αγροτών. Συμπέρανε μάλιστα
Ο ΛΕΝΙΝ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ´ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ´ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
ότι: ´Θα είναι αδύνατο να συντρίψουμε την αντίσταση των μεγαλογαιοκτημόνων, των μεγαλοαστών και του τσαρισμού. Ομως, αυτή η δικτατορία δεν θα είναι σοσιαλιστική δικτατορία, αλλά θα είναι δημοκρατική´.
Ετσι, το επαναστατικό κόμμα του Λένιν ταυτίστηκε με το κράτος και με τις μαζικές αρνήσεις. Με το σκεπτικό του Μαρξ να είναι η ανύψωση του κράτους πάνω από την αστική κοινωνία, που κυριαρχείται από την ανωριμότητα των ταξικών ανταγωνισμών… Για να συμπεράνει τελικά ο Μαρξ ότι όλες οι πολιτικές επαναστάσεις δεν έκαναν παρά να τελειοποιούν την κρατική μηχανή. Αυτή που σε όλη τη διαδρομή των εξουσιασμών έκαμε κιμά -είτε ως φιλελευθερισμός είτε ως κομμουνισμός είτε ως φασισμός- τα όνειρα, τις ανάγκες και τις ελπίδες των αποπροσανατολιζόμενων, εμπαιζόμενων και αυτοεμπαιζόμενων ανυπεράσπιστων πολιτών που παράγουν και αναπαράγουν τα μηχανοποιούμενα σώματα της ανθρώπινης ελπίδας, πότε υπερ-δικτατορικά, πότε δικτατορικά και πότε δημοκρατικοαποφασιστικά.
77 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Οπως έγινε με τη δική μας Μεταξική Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Αυτής της υπερ-φασιστικής – ναζιστικοτραφούς Δικτατορίας, του στρατοκράτη και γερμανόφιλου Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος προσπάθησε να ´αναγεννήσει´ μελανοχιτωνικά μαζί με τον δικτατορικό βασιλιά Γεώργιο Β? για την προετοιμασία των Ελλήνων και την προσαρμογή τους στην ανώμαλη φιληδονία του ναζιστικού φασιστικού τέρατος. Για να μεταβληθεί τούτη η χώρα της δημοκρατίας και του πολιτισμού σε ΘΕΡΕΤΡΟ (μετέφραζε φέρετρο) για τη νεκρόφιλη απόλαυση της Αριας εκλεκτής φυλής στα ελληνικά καλοκαίρια. Οπως γίνεται εδώ και χρόνια. Για να επιβεβαιωθεί ΑΠΟΛΥΤΑ ο λόγος του Χίτλερ όταν σε μια επίσκεψη στο Βερολίνο στον τότε διοικητή της πρωτεύουσας Αλ. Κοτζιά που του ζήτησε βοήθεια οικονομική για ανάπτυξη. Για να του απαντήσει ´εσείς έχετε τον πλούτο του τουρισμού στα χέρια σας, για να το παρέχετε στον ξανθό εκλεκτό λαό του ναζιστικού χρήματος, για έναν καλύτερο κόσμο…´.
ΟΜΩΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΥΘΗ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ομως το βράδυ της 3ης προς την 4η Αυγούστου του 1936 ήταν η νύχτα εκείνη που τίποτα στην Αθήνα δεν έδειχνε ότι είχε συμβεί κάτι το εξαιρετικό. Στην πλατεία Συντάγματος τα καφενεία ήταν γεμάτα κόσμο. Την ίδια όμως ώρα, πίσω από ένα τεράστιο μαύρο πέπλο που είχαν εξυφάνει μαζί οι Αγγλοι, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι στρατοκράτες του μεταξισμού κ.λπ. κ.λπ. η ´ειδική´ και η γενική ασφάλεια κύκλωναν σπίτια, σε ολόκληρα τετράγωνα κι έπιαναν δεκάδες, εκατοντάδες σημαδεμένους πολιτικούς και πολίτες. Από εκείνη την επιφανειακά αμέριμνη νύχτα η Ελλάδα είχε μπει στο μαύρο χάος του φασισμού, του χιτλερισμού, ως την κήρυξη του β? παγκοσμίου πολέμου που ο ελληνικός λαός πραγματοποιησε το απίστευτο αλβανικό έπος…
ΑΠΟ ΤΟ 1936 ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑ – ΚΡΗΤΗ ΣΕ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
Εκτοτε, ως σήμερα η Ελλάδα υπέστη μύριους καταναγκασμούς, καταστροφές, μοντέρνους φασισμούς, αμέτρητους εξαχρειωμούς και άπειρες δουλευτικές εκμεταλλεύσεις…
Οπως έγινε και με την Κρήτη των υπεράνθρωπων ηρωισμών που τώρα ντύθηκαν το ένδυμα των απο-ηρωισμών, με παραιτήσεις από τους γενοτυπικούς τους καθορισμούς, που τώρα έχουν βουλιάξει σε πελάγη ψευδοευδαιμονισμών, που όμως είναι άδειοι από την ψυχή της Κρήτης.
Γιατί αυτή έχει κρυφτεί κάτω από τις ρόδες των αμέτρητων αυτοκινήτων της, των γυμνοτήτων της και των αγωνιών της. Οχι πλέον για ιδεώδη αποδεσμεύσεων και απελευθερώσεων από τη μεγάλη φυλακή της τουριστικής ψευδοευημερίας και παραίτησης που σήμερα είναι βουλιαγμένη.
Ομως, η Κρήτη των εύανδρων κρητικών ψυχών δεν έμεινε απαθής απέναντι στη δικτατορία του Μεταξά. Με γενναιοψυχία τα Χανιά τόλμησαν (όσο κι αν απέτυχαν) να πραγματοποιήσουν κίνημα κατά του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου για να δικασθούν σε έκτακτο στρατοδικείο επώνυμοι και ανώνυμοι Χανιώτες, Κρητικοί πολίτες που πράξανε το ύψιστο χρέος της κρητικής τους ευθύνης.
Ομως τώρα, σε τόσους φασισμούς και εξανδραποδισμούς, μέσα από τους φαρμακερούς ψευδοευδαιμονισμούς ποιοι Χανιώτες θα τολμήσουν;
