Ναι! Αρχισε να το δέχεται και η επιστήμη. Πως, όταν δεν «πιάνουν» τα φάρμακα σε μια ασθένεια, η βαθιά πίστη μπορεί να κάνει το θαύμα της. Το ίδιο πιστεύει κι ο λαός που σήμερα κατακλύζει τις εκκλησίες στη Χάρη Της.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες θεραπευτικές μέθοδοι, πλην των φαρμάκων και της πίστης, που είναι πιο γήινες και προσαρμοσμένες στα ανθρώπινα μέτρα: ας πούμε, η θερινή ψυχαγωγία/μετακίνηση/τουρισμός ή οι ήπιες αθλητικές δραστηριότητες (περπάτημα, ιππασία, κολύμπι, αναρρίχηση, κωπηλασία, ποδηλασία), το αυτοσχέδιο θέατρο και κυρίως το γέλιο (γελωτοθεραπεία). Κι ακόμη, η ζωγραφική, η μουσική και το τραγούδι, ο χορός, η γλυπτική, το σκάκι, τα «ψώνια», η κοινωνική προσφορά κ.ά.
Εχει αποδειχθεί ότι αυτού του είδους οι θεραπευτικές δραστηριότητες ενισχύουν σωματικά και ψυχικά τον ανθρώπινο οργανισμό, καλλιεργούν την αυτοπεποίθηση του ατόμου, προάγουν την κοινωνικότητα, επιταχύνουν το χρόνο αποκατάστασης (μετά από μια σοβαρή ασθένεια) του ασθενούς και βελτιώνουν γενικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων.
?Κι όταν δεν αρκούν τα γήινα, η προσφυγή στην πίστη και στο θαύμα αιτείται περισσότερο, ως ύστατη προσπάθεια. Ειδικότερα στην εποχή μας, εποχή κρίσεων και παράλογων «πολέμων» των ανθρώπων μεταξύ τους, με μόνο θύματα αθώους και μη φταίχτες, η επίκληση του θαύματος είναι αναγκαία.
Στ.Γ.Κ.