Αλλά με αυτά τα δάκρυα έχει διαμορφωθεί: Το νέο μεγάλο παιχνίδι
Lutz Kleveman Εκδόσεις: Κριτική
Μετάφραση: Αθανάσιος Κατσιμάρης
Β? ανάγνωση, λόγω επιβεβαίωσης των προβλέψεων του 2003 – 2005
Ενα φοβερό παιχνίδι που άρχισε με επίκεντρο τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου – αερίων στη μεγάλη ιερή λίμνη του κόσμου την Κασπία.
Το παιχνίδι αυτό περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου σε ολόκληρο τον κόσμο… Γιατί η ενεργειακή γεωστρατηγική των Η.Π.Α. απαιτεί και επιβάλλει, με πολέμους, συγκρούσεις, επαναστάσεις, αποικιοποιήσεις, οικονομικές εξαθλιώσεις, κοινωνικές εξαχρειώσεις και αποδυναμώσεις, να ελέγχει όσο το δυνατόν περισσότερο την ενεργειακή πολιτική στον κόσμο. Για να διασφαλίζει πρωταρχικά τις δικές της αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες -σε πετρέλαιο και αέριο- που μακροχρόνια εξαντλούνται…
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΑΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ…
Σ? αυτή τη σκληρή και επιβαλλόμενη πολιτική τους οι Η.Π.Α. αντιπαρατίθενται με την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία, το Ιράν, το Πακιστάν κ.λπ. με ιδιαίτερη ενίσχυση του Αζερμπαϊτζάν…
Αλλά, εδώ και καιρό υπάρχει μεγιστοποιούμενη αμερικανική επιβολή στην αξιοποίηση – έλεγχο των πετρελαϊκών βυθών Αιγαίου, Α.Ο.Ζ., Κύπρου, Νότιας Κρήτης, Ισραήλ κ.λπ. με αντιπαράθεση με αντίπαλες δυνάμεις (όπως το Ιράν).
Μια σοβαρή αντιπαράθεση η οποία μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες και εκρηκτικές διαστάσεις παράλληλα με θρησκευτικές αντιθέσεις σε συνδυασμό με τους συνεχιζόμενους πολέμους (επαναστάσεις) σε Συρία, Αίγυπτο κ.λπ. Με επικίνδυνη την εμπλοκή της Κρήτης στο συνεχιζόμενο νέο μεγάλο παιχνίδι του πετρελαίου, που διαφημίζεται ως οικονομική σωτηρία μας. Ενώ αυτό εκ των προτέρων είναι αναμεμειγμένο με ´τα δάκρυα του διαβόλου´.
Ομως η σημερινή φρικώδης και εξαιρετικά επικίνδυνη ανθρωποσφαγή που συντελείται στην Αίγυπτο επιβεβαιώνει τις προβλέψεις που διατυπώθηκαν στο βιβλίο ´Το νέο μεγάλο παιχνίδι – αίμα και πετρέλαιο´, αλλά και ´ατλαντική υπερεξουσία´ του ερευνητή δημοσιογράφου Lutz Kleveman (εκδ. Κριτική 2004) που έγραψε στην εισαγωγή του για τα ´δάκρυα του διαβόλου´ και ανέλυσε στα 12 κεφάλαια της έρευνάς του τα εξής σημαντικά θέματα:
1. Το πόκερ των αγωγών, 2. Η κληρονομιά του Στάλιν, 3. Τσετσενία: Οι ληστές και οι βαρόνοι του πετρελαίου. 4. Ο μεγάλος πετρελαιαγωγός, 5. Καζακστάν: Το νέο πετρελαϊκό Ελντοράντο, 6. Κίνα: Ο γίγαντας που ξυπνάει, 7. Τα περσικά ατού, 8. Τουρκμενιστάν, 9. Ουζμπεκιστάν και Κιργιζία: Η άφιξη των Γιάνκηδων, 10. Αφγανιστάν: Τα όνειρα για αγωγούς, 11. Πακιστάν: Το λίκνο του τρόμου, 12. Οργισμένα νιάτα: ένας επίλογος…
Για να διερωτηθεί με έντονη ανησυχία ο συγγραφέας αν θα λήξει ειρηνικά ή καταστροφικά το ´νέο μεγάλο παιχνίδι´ που συνεχίζει να εκχύνει ´δάκρυα του διαβόλου με αίμα και πετρέλαιο´… στην Αίγυπτο, στη Μεσόγειο, στη Μ. Ανατολή, στην Κεντρική Ασία.
ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Τώρα με εκτεταμένες σφαγές διαδραματίζεται ´το νέο μεγάλο παιχνίδι´. Ομως το ´νέο μεγάλο παιχνίδι´ του 19ου αιώνα παίχτηκε ανάμεσα στη Βρετανική αυτοκρατορία και την τσαρική Ρωσία, που συγκρούστηκαν για τον έλεγχο της κεντρικής Ασίας. Μια σύγκρουση που την απαθανάτισε ο διάσημος Αγγλος ποιητής (που είχε γράψει και το περίφημο ´Αν…´ ) στο ποίημά του ´Κιμ´. Τότε οι δύο αυτοκρατορίες συγκρούστηκαν για τον έλεγχο στο Αφγανιστάν. Γιατί η Κεντρική γεωγραφική του σχέση εξασφάλιζε την καλύτερη πρόσβαση για μελλοντική εισβολή στην Ινδία ή το Τουρκμενιστάν.
Το 1898 στην αγγλοκρατούμενη Ινδία αντιβασιλέας της ήταν ο λόρδος Τζόρτζ Ναθάνιελ Κέρζον, ο οποίος γνώριζε τι διακυβευόταν για τη μεγάλη Βρετανία στο ´μεγάλο παιχνίδι´ εκείνης της εποχής. Για να πει προφητικά ότι: ´Τουρκμενιστάν, Αφγανιστάν, Περσία, χώρες της Κασπίας Θάλασσας για πολλούς μπορεί τα ονόματα αυτά να φαντάζουν απόμακρα. Ή να τους φέρνουν στον νου παραξενιές της ιστορίας. Για μένα όμως δεν είναι παρά πιόνια σε μια σκακιέρα όπου παίζεται ένα παιχνίδι για την κυριαρχία του κόσμου´.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΑ ΓΚΕΡΣΟΝ…
Γι? αυτή τη μεγάλη σκακιέρα έγραψε μετά 60 – 70 χρόνια περίπου, το ομότιτλο βιβλίο του ο Αμερικανός ´στρατηγιστής´ και καθηγητής Πανεπιστημίου και διάσημος συγγραφέας, αλλά και σύμβουλος ασφαλείας επί προεδρίας Τζίμι Κάρτερ, Σμπίγκνον Μπρεζίνσκι (ελληνική έκδοση Α.Α. Λιβάνη). Ετσι γι? αυτό το ´Μεγάλο παιχνίδι´ πετρελαίου, φυσικού αερίου και αγωγών μεταφοράς τους, κυρίως, σε Ευρώπη, αλλά και χρησιμοποίησής τους από την ίδια την Αμερική, για να διαφυλάξει ως ρεζέρβα τα δικά της πετρέλαια στο Τέξας και σε άλλες περιοχές της Νέας Αμερικής, αντιπαρατίθενται, τώρα μετά από 100 χρόνια περίπου -μετά τη σύγκρουση Αγγλίας – Ρωσίας- πανίσχυρες αυτοκρατορίες και πολυεθνικές πετρελαιο-δυναστείες για τον εκ νέου έλεγχο της ευρασιατικής αυτής περιοχής, η οποία, ακόμα, βιώνει ένα τεράστιο κενό εξουσίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.
Ομως, οι τωρινοί πρωταγωνιστές των σύγχρονων αφανών και εμφανών εξαιρετικά επικίνδυνων συγκρούσεων είναι διαφορετικοί, όπως διαφορετικοί είναι και οι κανόνες του νεοαποικιοκρατικού παιχνιδιού. Με μια πιο soft μορφή αποικιοκρατικής μεθόδου, η οποία είναι, ουσιαστικά, σκληρότερη από την πρωτογενή αποικιοκρατική επιβολή και εκμετάλλευση γιατί, αυτή, όπως προβάλλουν και διαλαλούν οι πρωταγωνιστές της ´υπηρετεί, σε τελική ανάλυση, τα ευρύτερα και μακροχρόνια συμφέροντα των νεοαποικιοκρατούμενων χωρών και λαών´. Οι οποίοι, δυστυχώς συμμετέχουν (με συνεχή μαζική και επιλεκτική υψηλών προδιαγραφών προπαγανδιστική παραπλάνηση) στις αυξημένες προσδοκίες προσωπικών, ομαδικών, συντεχνιακών και γενικά λαϊκών ωφελημάτων.
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΙΝΔΙΑΣ
ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: ´ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ´
Αλλά στο ´νέο μεγάλο παιχνίδι´ (που ήδη από χρόνια διεξάγεται με προγραμματοποιηθέντες ήδη πολέμους και προαγόμενους νέους) η Αμερική αποτελεί τον αρχιπαίκτη, με αναστάτωση όλων των πετρελαϊκών περιοχών και χωρών της Ευρασίας και Κεντρικής Ασίας, της Μ. Ανατολής, της Αφρικής και της υποσαχάριας περιοχής της συμμετέχουν σκληρά ανταγωνιστικά οι ανερχόμενες δυνάμεις Κίνας, Ιράν, Τουρκίας, Πακιστάν και τώρα τελευταία Κύπρος, Ισραήλ, Κρήτη, Ελλάδα.
Ομως, το παλιό ´μεγάλο παιχνίδι´ (σύγκρουση Αγγλίας – Ρωσίας) αφορούσε, κυρίως, στην εκμετάλλευση του πλούτου της Ινδίας. Αλλά το διακύβευμα του νέου μεγάλου παιχνιδιού είναι τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα της Κασπίας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μάλιστα, ως τον Απρίλη του 2005 οι εκτιμήσεις για τις υπάρχουσες ποσότητες πετρελαίου κυμαίνονταν -σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στο βιβλίο ´το νέο μεγάλο παιχνίδι – αίμα και πετρέλαιο στην Κεντρική Ασία´ του διεθνώς γνωστού ερευνητή δημοσιογράφου Lutz Kleveman – εκδόσεις ´Κριτική´ 2005.
Συγκεκριμένα, στις ακτές και τον βυθό της μεγαλύτερης λίμνης του κόσμου βρίσκονται τα πιο σημαντικά ανεκμετάλλευτα αποθέματα φυσικών καυσίμων στον κόσμο. Οι εκτιμήσεις για τις υπάρχουσες ποσότητες πετρελαίου κυμαίνονται από 50 – 110 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και από 170 – 463 τρισεκατομμύρια κυβικών ποδιών φυσικού αερίου. Το Υπουργείο Ενέργειας των Η.Π.Α. μάλιστα εκτιμά ότι πρέπει να υπάρχουν περισσότερα από 243 δισεκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου, δηλαδή τρεις φορές περισσότερα από εκείνα που διαθέτει η Αμερική. Μόνον η Σαουδική Αραβία με 262 δισ. βαρέλια τα ξεπερνά. Ακόμα, το καλοκαίρι του 2000 ανακαλύφθηκε στα χωρικά ύδατα του Καζακστάν μια τεράστια πετρελαιοφόρος περιοχή, η οποία θεωρείται μια από τις 5 μεγαλύτερες στον κόσμο.
ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ ´ΙΕΡΕΣ ΦΩΤΙΕΣ´ ΣΤΟ ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ…
Γύρω από την Κασπία, από αιώνες, γνώριζαν ότι υπάρχει πετρέλαιο. Μάλιστα στη Χερσόνησο Απόχερον -στο σημερινό Αζερμπαϊτζάν- υπήρχαν ´ιερές φωτιές´ (που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά φυσικό αέριο) που ξεπηδά ακόμα και σήμερα.
Εδώ και χρόνια οι πολυεθνικές εταιρείες ενέργειας, τα κράτη της περιοχής και οι μεγάλες δυνάμεις αναζητούν ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ εναλλακτική ενεργειακή λύση, η οποία θα τους επιτρέψει να περιορίσουν την εξάρτησή τους από τον περσικό Κόλπο, που μέχρι σήμερα κατέχει τα δύο τρίτα των παγκοσμίων πετρελαϊκών αποθεμάτων. Τα ενδιαφέροντα των πετρελαϊκών επιχειρήσεων είναι πολύ μεγάλα και η οικονομική ανάπτυξη της Κασπίας είναι πραγματική ευκαιρία – ευλογία για τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΟΣ Ο ΝΤΙΚ ΤΣΕΝΕΪ
Μάλιστα, ο μεγάλος υπαίτιος για τον πόλεμο στο Ιράκ Ντικ Τσένεϊ που ήταν με ισχυρή ισχύ αφεντικό της αμερικανικής εταιρείας του Τέξας Haliburton και λίγο αργότερα έγινε αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Μπους τζούνιορ σε ομιλία του (1998) σε στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών σε συνέδριο στην Ουάσιγκτον είπε και τα εξής: ´Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη περίοδο στην παγκόσμια ιστορία που κάποια περιοχή απέκτησε ξαφνικά τόσο μεγάλη στρατηγική σημασία όσο η περιοχή της Κασπίας´. Ωστόσο, τον Μάιο του 2001 (πριν από τη μεγάλη τραγωδία του διεμβολισμού αεροπορικά των δίδυμων πύργων παγκοσμίου εμπορίου στη Νέα Υόρκη…) η νέα κυβέρνηση ανέδειξε τη ενεργειακή πολιτική ως προτεραιότητα.
Ενώ ο Τσένεϊ παρουσίασε την έκθεση για την ενεργειακή πολιτική (Μάιος 2001), η οποία έθετε το ζήτημα της επαρκούς κάλυψης των ενεργειακών πολιτικών κατά τα επόμενα 25 χρόνια. Αυτή η έκθεση αναγνώριζε ότι η περιοχή της Μ. Ανατολής θα έχει για μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για την παγκόσμια ενεργειακή πολιτική και ότι ο Περσικός Κόλπος θα αποτελεί το κέντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος…
Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ ΤΗΣ ΥΔΡΟΓΕΙΟΥ
Πρόσθεσε όμως χαρακτηριστικά και εμφατικά ότι: ´Η προοπτική μας πρέπει να είναι παγκόσμια και να εστιάζει σε υπάρχουσες όσο και σε νέες περιοχές που πρόκειται να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στο ενεργειακό ισοζύγιο της υδρογείου´.
Πάντως, η έκθεση αντιμετώπιζε τις χώρες της Κασπίας ως μια ραγδαία αναπτυσσόμενη περιοχή και συνιστούσε την ανάπτυξη στενών εμπορικών σχέσεων με το Καζακστάν, το Αζερμπαϊτζάν και τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής…
Ομως, σε μια ακριβή εκτίμηση της ποσότητας του πετρελαίου της Κασπίας αυτό είναι λιγότερο από εκείνο του Περσικού, που το πετρέλαιο της Κασπίας θα κατέχει μερίδιο που θα φτάνει 5 έως 8% της παγκόσμιας αγοράς μέχρι το 2015. Ποσοστό ισοδύναμο με εκείνο της Βόρειας Θάλασσας. Αλλά οι Η.Π.Α. αποδώσανε μεγάλη σημασία στα πετρέλαια της Κασπίας για να κατορθώσουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από τα πετρέλαια του OPEL τόσο ως αμερικανική ενεργειακή πολιτική όσο και γενικότερα ως βιομηχανικές χώρες της Δύσης…
Από την πετρελαϊκή κρίση του 1973 και μετά την κρίση του 1990, που ο Σαντάμ Χουσεΐν που εισέβαλε στο Κουβέιτ και για λίγους μήνες απέκτησε τον έλεγχο του 1/5 των παγκοσμίως γνωστών πετρελαϊκών αποθεμάτων, αφού η κρίσιμη αυτή περιοχή ανακτήθηκε ´με κοινή δυτική σταυροφορία´. Ο αμερικανικός στόλος ελέγχει τα στενά του Ορμούζ που αποτελούν την ´αχίλλειο πτέρνα´ της παγκόσμιας ενεργειακής οικονομίας. Για να μεταβληθούν έκτοτε αραβικά εμιράτα σε αμερικανικά προτεκτοράτα.
ENTEINONTAI OI KIΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ – ΑΕΡΙΟ
Αλλά, πέρα από τις επιφυλάξεις της Αμερικής -ιδιαίτερα μετά την τρομοκρατική ενέργεια το 2001 στους δίδυμους πύργους- για τους Σαουδάραβες σεΐχηδες η Αμερικανική Στρατηγική για την εξασφάλιση ενέργειας από Ασία – Μέση Ανατολή – Αφρική κ.λπ. στο νέο μεγάλο παιχνίδι στράφηκε στον τομέα των πετρελαιαγωγών γιατί η στρατηγική της ´Κασπίας Θάλασσας´ έχει το εγγενές μειονέκτημα ότι αυτή η Κασπία πετρελαιοπληθούσα θάλασσα περιβάλλεται από ξηρά.
Με τις πετρελαιοπηγές να είναι 2.000 περίπου χιλιόμετρα από τα κοντινότερα θαλάσσια λιμάνια. Ενα μεγάλο πρόβλημα για τη μεταφορά με δεξαμενόπλοια του πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά. Με αναγκαία την κατασκευή πετρελαιαγωγών, που η δημιουργία και η δρομολόγηση των περιοχών της διαδρομής τους έχει δημιουργήσει τόσο κρίσιμα και εκρηκτικά προβλήματα ως σήμερα, που έχουν βρεθεί κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Α.Ο.Ζ. των δικών μας περιοχών.
Κοιτάσματα που είναι δυνατόν, παρά τις συμφωνίες, να οξύνουν ακόμα περισσότερο τις εντάσεις σε όλη τη Μεσόγειο, Ανατολή, Ασία, Αφρική. Γιατί η Αμερική απαιτεί να ελέγχει όλους τους χάρτες της σύγχρονης και αυριανής πετρελαϊκής παραγωγής… με ´δάκρυα του διαβόλου´.
