3η γνώμη

´Ανάπτυξη´ βγήκε απ? το ταξίδι του κ. Σαμαρά στην Αμερική, το αυτονόητον! ´Ανάπτυξη´ μας συνέστησε και ο περαστικός απ? την Αθήνα υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου, ´ανάπτυξη´ επανέλαβε και ο Μπαράκ Ομπάμα στον Ελληνα πρωθυπουργό! Ολο το οικονομικό επιτελείο του Αμερικανού προέδρου έκανε την εμφάνισή του στον Λ. Οίκο με το που πάτησε το πόδι του εκεί ο κ. Σαμαράς. Και μετά παραβρέθηκε με εκπροσώπους των μεγαλυτέρων επενδυτικών οίκων στη Ν.Υ. που πήγε. Είκοσι τον αριθμό οι ενδιαφερόμενοι με υψηλόβαθμα διευθυντικά στελέχη στη συζήτηση, που ζήτησαν πρωτίστως πολιτική και φορολογική σταθερότητα.
Η ανάπτυξη, λοιπόν, παρουσιάζεται ως λύση του προβλήματος. Οι ρυθμιστές εδώ, που την επιζητούν, κάνουν τα δύσκολα εύκολα, το μαύρο άσπρο και οι γραφειοκράτες ξοδεύουν αμέτρητες ώρες, για να εξαλείψουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια. Με το να ´τελαλίζουν´ μηνύματα ότι ´υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα´, είναι ένας κακόγουστος τρόπος να πετύχεις το ακατόρθωτο. Οταν ο επενδυτής πρόκειται ν? αντιμετωπίσει ένα κράτος, που οργιάζει η φαυλότητα και κυριαρχεί η σοσιαλιστική κηδεμόνευση, δεν πρόκειται να βάλει τα λεφτά του κι ας έχει συμπαράσταση την τροϊκανή κάλυψη. Αυτός δεν βλέπει τίποτ? άλλο από το κέρδος που για να το πάρει πρέπει να συντρέχουν αρκετές προϋποθέσεις.
Να υπάρχει μόνιμη φορολογική πολιτική. Κάθε έξι μήνες ψηφίζεται και από ένα νέο φορολογικό Ν/Σ, ανάλογα με τις ανάγκες του Π/Υ. Αν δεν πάνε καλά τα έσοδα, αλλάζει η φορολογία. Ο δημόσιος λειτουργός καταδυναστεύει τον επιχειρηματία. Το ´λάδωμα´ παραμένει στις επάλξεις και ο ´λεφτάς´ δεν θα ?θελε να βάλει το χέρι στο μαύρο πορτοφόλι, για να συνεταιριστεί με τον οποιονδήποτε πολιτικό παράγοντα. Ούτε όταν αρχίσει τις δραστηριότητές του, θα είναι σίγουρος ότι δεν θα αντιμετωπίσει απεργιακές κινητοποιήσεις στην επιχείρησή του, στις εθνικές αρτηρίες, στη θάλασσα και τον αέρα. Οπως είναι σήμερα τα πράγματα, ο επενδυτής δεν μπορεί κανέναν να εμπιστευθεί.
Πώς θα κερδηθεί η έννοια των επενδυτών να λάβουν μέρος στην ανάπτυξη κι αν ακόμη τους υποσχεθούμε ότι θα εκλείψουν οι οικονομικές φαυλότητες και οι συνδικαλιστικές παντοδυναμίες; Υστερα πώς θα υπολάβουν την πληροφορία ότι δίπλα στον Ράιχενμπαχ τοποθετείται ένας άλλος τοποτηρητής, που διαδραμάτισε διακριτό ρόλο κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και κατάφερε δύο κομμάτια της, η Σλοβενία και η Κροατία, να ενταχθούν στο άρμα του Βερολίνου;
Πήρε ο κ. Σαμαράς τη στήριξη των Αμερικανών και την εύνοια για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, αλλά με τη Μέρκελ τι γίνεται. Γι? αυτήν θα είναι δύσκολο να ανακόψει τη βουλιμία των δικών της να πάρουν έναντι πινακίου φακής όλα τα φιλέτα της Ελλάδος. Οταν ο Σαμαράς μιλούσε με τον Ομπάμα, η σκέψη του βρισκόταν στη Μέρκελ, προσέχοντας, να διατηρηθεί κάποια ισορροπία. Χωρίς να κινδυνεύσει να γίνει το ελληνικό πρόβλημα διελκυστίνδα μεταξύ των δύο ηγετών που θα έβλαπτε τον ίδιο και τη χώρα.
Εκτός και αν έχει γίνει επιμερισμός των προς αποκρατικοποίησιν φιλέτων με αδιαφανείς συμφωνίες κατά το ´μέα κούλπα´, οπότε θα ισχύει η λαϊκή έκφραση: ´μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικό μη δίνετε´!