«Ακόμα τουτ? την άνοιξη
και τουτ? το καλοκαίρι
ακόμα να ?ρθει ο Μόσκοβιτς
να φέρει το σεφέρι?».
Με τους στίχους του δημοτικού μας αυτού τραγουδιού, οι υπόδουλοι ραγιάδες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας εναπόθεταν και τις τελευταίες ελπίδες, για την απελευθέρωσή μας στην τσαρική Ρωσία. Αυτή ακριβώς η παράδοση της σλαβικής αλληλεγγύης, προς τον ελληνισμό, ενώ κράτησε επί αιώνες, βασιζόμενη τόσο σε λόγους συναισθηματικούς, όσο και στην ομοδοξία της χριστιανικής ορθοδοξίας, αυτή ακριβώς η εγγύηση της μακραίωνης φιλίας, υπέστη διά στόματος Βλαντιμίρ Πούτιν την πιο βάναυση δοκιμασία?
«Χώρα προβληματική για επενδύσεις» χαρακτήρισε την Ελλάδα ο Πούτιν, συμπληρώνοντας παλαιότερη απαξιωτική για τη χώρα μας δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία η είσοδός μας στην Ευρωζώνη, μας εζημίωσε και ότι θ? αντιμετωπίζαμε καλύτερα με τη δραχμή τον δημοσιονομικό μας κατήφορο. Οι δηλώσεις αυτές δεν μοιάζουν με εκείνες των από καθέδρας οικονομικής αναλυτών.
Οι δηλώσεις του αυτές είναι το φαρμακερό δηλητήριο που χύνεται από τον σημερινό Ρώσο ´τσάροβιτς´, μόνον και μόνον γιατί ναυάγησε το σχέδιο διέλευσης του ρωσικού συμφερόντων αγωγού του φυσικού αερίου, από τη χώρα μας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη διέλευση του αζερικού αγωγού, αμερικανών συμφερόντων.
Οι οικονομικές επιχειρήσεις δεν είναι παρά μια ´ριψοκίνδυνη κερδοσκοπία´, όπως εδίδασκε, στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, ο αείμνηστος Αλέξανδρος Τσιριντάνης.
Και αυτό σημαίνει ότι όταν μια διαπραγμάτευση ναυαγεί, δεν πρέπει να τιναχτεί στον αέρα και μια παράδοση καλών σχέσεων και μάλιστα με δυσφημιστικές εκστρατείες εναντίον εκείνων που υπαναχωρούν. Αυτό άλλωστε επιτάσσουν τα συναλλακτικά ήθη που απαιτούν καρτερία και ψυχραιμία?
Ομως ο κ. Πούτιν συγχωρείται λόγο του χαρακτήρα του. Ανέδειξε τη Ρωσία, σε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του κόσμου. Το πώς τα κατάφερε είναι πασίγνωστο. Κατά 80% με τον τσαμπουκά και κατά το υπόλοιπο 20% με προσχηματικά δημοκρατικοφανή τεχνάσματα, αλλά και θεατρικού χαρακτήρα επιδείξεις, που λίγο απέχουν από τα ηγεμονιστικά σόου της κυβερνώσας βορειοκορεατικής δυναστείας. Αλλοτε, σαν μέγας κολυμβητής σε παγωμένα νερά, άλλοτε σαν μοναδικός ψαράς, άλλοτε σαν παράτολμος δύτης με βαθυσκάφη, άλλοτε σαν δεξιοτέχνης και ανίκητος παλαιστής. Και συχνά βέβαια, με τη μόνιμη λαϊκή ασυλία, προς την αμετροέπειά του. Ας αφήσουμε τη συμπεριφορά του προς τους Τσετσένους αυτονομιστές.
Και ας μη προχωρήσουμε στο προσκλητήριο των επενδυτών μαύρου χρήματος της Ρωσίας ν? αποσύρουν τις καταθέσεις τους από την Κύπρο?
Υπάρχουν συνεπώς πολλά ράμματα για τη γούνα του πολυπράγμονος τσάροβιτς. Και από την άποψη αυτή περιττεύουν τα περαιτέρω σχόλια.
Τα μοναδικά σχόλια, που θεωρούνται επιβεβλημένα είναι δύο: Πρώτον, η ´άψογη στάση´ υπόδουλης σιωπής της ελληνικής κυβέρνησης, που κατά κανόνα αποθρασύνει κάθε θρασύδειλο. Δεύτερον, η ´ιστορία´ της απόπειρας ´εξόντωσης´ του Κώστα Καραμανλή από τις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες, γιατί είχε αρχίσει τις διαπραγματεύσεις για τη διέλευση του ρωσικού αγωγού από την Ελλάδα. Η ´ιστορία´ αυτή φαίνεται να έχει κολλήσει αναπόσπαστα στον χώρο του μύθου? ψυχραιμία λοιπόν!
*Τσάροβιτς, υποκοριστικό του τσάρου. Μειωτικός
χαρακτηρισμός για τους κατά φαντασίαν παντοδύναμους
δυνάστες.
