Τις καλύτερες εντυπώσεις αποκόμισε από την επίσκεψή του στο Μουσείο Τυπογραφίας προχθές το απόγευμα τμήμα των συμμετεχόντων στο 3ο Θερινό Σχολείο στην Περιβαλλοντική Δημοσιογραφία, που ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου στους Αγίους Πάντες και θα ολοκληρωθεί την 1η Σεπτεμβρίου.
Την ομάδα ξενάγησε στους χώρους του Μουσείου η υπεύθυνη του Ι.Ε.Τ. Ασπασία Γκαζή και οι παρευρισκόμενοι ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένοι από τα εκθέματα.
Σαπφώ Βενέτα από Μυτιλήνη
«Δεν γνώριζα ότι μια τόσο καταπληκτική δουλειά έχει δημιουργηθεί στα Χανιά, ενώ, από ό,τι πληροφορηθήκαμε, είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Είμαι πολύ ευτυχής που μπόρεσα και το επισκέφτηκα. Το Μουσείο Τυπογραφίας το βρίσκω μοναδικό, ενώ ο χώρος είναι άριστα οργανωμένος. Συγχαρητήρια στον εμπνευστή του».
Γιούλα Σαρδέλη από την εφημερίδα ´Ελευθερία´ της Καλαμάτας
«Το Μουσείο Τυπογραφίας δίνει τη δυνατότητα στους δημοσιογράφους να δουν ένα άλλο κομμάτι της εφημερίδας, το κομμάτι που είναι μετά από αυτούς και που αφορά τους ανθρώπους που δούλευαν χειρωνακτικά μέσα στη νύχτα για να φτάνει η εφημερίδα στα χέρια των αναγνωστών. Είναι πολύ συγκινητικό γιατί οι άνθρωποι αυτοί έκαναν μία πολύ σκληρή δουλειά, μέσα στα χημικά και τα μελάνια, μέχρι να εξελιχθεί η τεχνολογία και να τους βοηθήσει να ´ανασάνουν´ από το πολύ κοπιαστικό αυτό επάγγελμα. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα ο κ. Γαρεδάκης και η αγάπη που δείχνει απέναντι στον χώρο της τυπογραφίας με τη δημιουργία αυτού του Μουσείου, αποδεικνύοντας έτσι τη μεγάλη αγάπη του σε αυτή. Δεν υπήρχε τέτοιο Μουσείο στην Ελλάδα και το κενό ήταν μεγάλο. Η τυπογραφία είναι μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις του ανθρώπου και οφείλουμε πολλά σε αυτή, γιατί είναι ο λόγος που υπάρχουμε, εκφράζουμε τη γνώμη μας, διαβάζουμε τα βιβλία και γενικά στην τυπογραφία οφείλουμε την πνευματική μας ´ανάσταση´. Πολλά μπράβο στην Κρήτη που διαθέτει ένα τέτοιο κόσμημα».
Αλίνα Νορόκ από τη Μολδαβία, διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης
«Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι στο Μουσείο. Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο όλοι όσοι ασχολούνται με τον χώρο της δημοσιογραφίας να το επισκεφτούν, ώστε να δουν από κοντά τη ´γέννηση´ και την εξέλιξη της τυπογραφίας σε παγκόσμιο επίπεδο».
Μελίνα Λιμνάτη από Κύπρο
«Το Μουσείο είναι απλά φανταστικό και πολύ αξιόλογο. Ολη η ιστορία της τυπογραφίας συγκεντρωμένη μέσα σε αυτό τον χώρο, είναι μεγάλο επίτευγμα. Η γνώση που μπορεί να αποκτήσει κάποιος που θα επισκεφτεί τους χώρους του Μουσείου και να δει όλα αυτά τα δημιουργήματα χρειάζεται χρόνια σπουδών. Αν και δεν γνωρίζω τον κ. Γαρεδάκη, θεωρώ από αυτά που βλέπω ότι η αγάπη του είναι μεγάλη για την τυπογραφία και δεν θα σταματήσει εδώ. Ολο και κάτι καινούργιο θα προσθέτει στο Μουσείο».
Ελένη Φατούρου από Αθήνα
«Οταν έμαθα ότι υπάρχει Μουσείο Τυπογραφίας στα Χανιά, συγκινήθηκα ιδιαίτερα γιατί όλα αυτά τα μηχανήματα που είδα σήμερα (προχθές) τα θεωρώ ´δικά´ μου, αφού το επάγγελμά μου ήταν λιθογράφος. Από το 1964 που ξεκίνησα να εργάζομαι μέχρι και τη συνταξιοδότησή μου, έχω εργαστεί σε διάφορα πόστα μέσα στον χώρο της τυπογραφίας και σε όλες τις μορφές εντύπων». Η ίδια πρόσθεσε ότι «μπορεί κάποια παλιά μηχανήματα τυπογραφίας να υπάρχουν στην Αθήνα, σε κάποιες ιδιωτικές συλλογές ή στον προθάλαμο μεγάλων εκδοτικών οίκων, αλλά ένας χώρος, όπως αυτός εδώ στα Χανιά, στον οποίο βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η ιστορία της Τυπογραφίας, δεν υπάρχει αλλού στην Ελλάδα και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον δημιουργό του Μουσείου». Η κα Φατούρου βλέποντας όλα αυτά τα μηχανήματα της Τυπογραφίας, τα οποία έχουν διασωθεί, ενώ δεκάδες από αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στην τυπογραφία γενικότερα, στο πέρασμα των χρόνων, έχουν γίνει παλιοσίδερα, μη γνωρίζοντας κάποιοι την αξία τους, ανέφερε ένα περιστατικό που γνωρίζει και το οποίο χαρακτήρισε θλιβερό, λέγοντας ότι «πριν τη χρήση του αντιμονίου (υλικό που χρησιμοποιήθηκε για αιώνες στην κατασκευή κράματος τυπογραφικών στοιχείων), είχαμε την αυθεντική λιθογραφία (η τέχνη αναπαραγωγής έντυπου υλικού με τη μέθοδο της χαρακτικής πάνω σε πλάκες). Τέτοιες πλάκες είχαμε πάρα πολλές σε μια επιχείρηση στην Αθήνα. Οταν ήρθε η νέα τεχνολογία, η οφ – σετ, αυτές τις πλάκες χωρίς κανείς να σκεφτεί τι ακριβώς αντιπροσώπευαν, τις πήραν και τις έκαναν πλακάκια για το δάπεδο. Ευτυχώς έχουν διασωθεί μερικές που βρίσκονται στο Σωματείο των Λιθογράφων και που μπορεί ακόμα και σήμερα κάποιος να τις δει».
