» Aλλά οι καιροί είναι ιδιαίτερα σκληροί
Francois Bernard Huyghe Εκδόσεις: Ελληνική Ευρωεκδοτική
Pierre Barbes Μετάφραση: Ντίνα Δαβάκη
Πώς όμως θα σωθούν οι Ελληνες και άλλοι λαοί και από τις δύο μεγάλες αυτές απειλές που υπερ-υψώνονται κατά της ανθρωπότητας ως νέα δηλητηριώδη νέφη;
Νέφη που καταστρέψανε από την εποχή της βόμβας της Χιροσίμας τις ελπίδες της ανθρωπότητας. Για να συνεχίσουν με τις μορφές του πυρηνικού ανταγωνισμού να επιβάλουν τον πυραυλικό τρόμο του ψυχρού πολέμου. Που κάθε τόσο τον μετατρέπανε και σε θερμούς τοπικούς πολέμους. Για να υπηρετούνται τα μεγάλα συμφέροντα του γεωστρατηγικού και γεωοικονομικού ανταγωνισμού. Κι ανάμεσα σ? όλ? αυτά να ´ανατείλει´ η Soft ιδεολογία του ´look´ που επέβαλε τον κοινωνικό ρεαλισμό της αποδοχής των σκληρών γεγονότων και μη γεγονότων μιας πραγματικότητας συμβίωσης με το κακό όλων των μορφών, που αντιμετωπίζονται με minimum ηθική με ατομικό ξεγέλασμα και ανεκτικότητά του με θεαματική φιλανθρωπία για αντιμετώπιση κάποιων δεινών όπως συμβαίνει σήμερα στην τόσο απάνθρωπη εποχή μας, που προϋποθέτει τον διάβολο, με ελάχιστο εξιλασμό μας από τη διαπραττόμενη τεράστια εγκληματικότητα της εποχής μας.
Με αποτέλεσμα η soft ιδεολογία να μας έχει φέρει σήμερα στο αδιέξοδο των σκληρών μας καιρών, συνεχίζοντας το τρομερό παιχνίδι του πνευματικού κενού μέσα στο οποίο δεν υπάρχει τίποτε να σκεφτούμε, τίποτε να ελπίσουμε, τίποτα να πούμε, ούτε καν λέξεις για να εκφράσουμε την αδιαφορία που γεννιέται από την αφθονία των διαφορών, μέσα στις οποίες παίζεται – παίζουμε σ? ένα έργο δίχως σενάριο.
Οι καιροί είναι σκληροί, οι ιδέες μαλθακές. Ο πόλεμος των look αντικαθιστά τη σύγκρουση των κοινωνικών προγραμμάτων. Η δεξιά και η αριστερά διαφοροποιούνται πλέον μόνο ως προς τα μέσα υλοποίησης των ίδιων αξιών. Στο βιβλίο ´H soft ιδεολογία´ (με βασικό συγγραφέα του τον Francois Bernard Huyghe και διδάκτορα πολιτικών επιστημών, πρώην υπάλληλο διεθνούς οργανισμού, τηλεσκηνοθέτη και εκπαιδευτικό και συνεργάτη του Pierre Barbes, δημοσιογράφο, σύμβουλο πολιτικής προσωπικότητας -ελληνική έκδοση ΕΥΡΩΕΚΔΟΤΙΚΗ 1990- παρουσιάζονται σε βάθος, ύψος και πλάτος, όλες αυτές οι μαλθακές ιδέες σε τόσο σκληρούς καιρούς 1980 – 1990) οι οποίες οδήγησαν το σκάφος του κόσμου στις καταστροφικές ξέρες του σημερινού δραματικού ναυαγίου του, που στα νερά τους καταβυθίζεται. Με πλείστα όσα ναυαγοσωστικά υπερδυνάμεων και υποδυνάμεων, να προσπαθούν να το περισώσουν από πλήρη καταβυθισμό.
ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ
Αλλά, αφού δεξιά και αριστερά βράζανε από τότε στο ζουμί τους στο ίδιο καζάνι ίδιων αξιών είχαμε φθάσει από τότε στο τέλος των εξεγέρσεων, στην εξάντληση των ουτοπιών και των συστημάτων. Ή μήπως (όπως διατυπώνεται στο βιβλίο το ερώτημα) αντιθέτως, το τέλος όλων αυτών των καταστάσεων αποτελεί τον θρίαμβο της soft ιδεολογίας:
Αυτή, δηλαδή, η ιδεολογία που ήταν οι μπίζνες, ο ρηγκανισμός (εκείνης της εποχής) και η γενιά της ηθικής, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και ο φιλελεύθερος σοσιαλισμός, το χρηματιστήριο και η ανοχή, ο ατομισμός και η ροκ φιλανθρωπία, οι υπολογιστές και το κοινωνικό συμβόλαιο…
Μια soft ιδεολογία που κατασκευάστηκε με νοητικά απομεινάρια περασμένων δεκαετιών, με ανάμειξη συντηρητικής διαχείρισης, όνειρα του Μάη του ?68 , συγκεχυμένες ιδέες και αόριστη ηθικολογία, ύμνους στον μοντερνισμό και επιστροφή στα ιδεώδη του 18ου αιώνα. Με διασφάλιση μιας απαθούς συναίνεσης στα βασικά ζητήματα η οποία εξαίρει την υποταγή στην αναγκαιότητα των πραγμάτων και εκθειάζει τις μικροαπολαύσεις.
Αυτή, όμως, είναι η γεροντική σκέψη, μιας εποχής κουρασμένης από την ιστορία. Αλλά, πρόκειται για ένα μεσοδιάστημα… Πόσο θα κρατήσει άραγε;
ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Ομως, αυτή κράτησε πολλά χρόνια για να κυριαρχήσει στον κόσμο η ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΤΑ, ως παγκόσμια επικυριαρχία μετά το… τέλος της ιστορίας. Η οποία, βέβαια, δεν τελείωσε, όπως δεν τελείωσε και η ανθρωπότητα, η οποία συνεχίζει να αυξάνεται αριθμητικά, με κίνδυνο για ολόκληρο τον πλανήτη.
Το βιβλίο ´Soft ιδεολογία´ περιλαμβάνει:
α) Ενδιαφέρουσα εισαγωγή και επίλογο ιστορικής αλήθειας. Τα κεφάλαια του βιβλίου είναι τα εξής:
Κεφ. 1: Soft πολιτική, Κεφ. 2: Ιδεολογία της διαχείρισης, Κεφ. 3: Ιδεολογία της απελευθέρωσης, Κεφ. 4: Η ιδεολογική κουρελού, Κεφ. 5: Soft διανοούμενοι, Κεφ. 6: Soft Ηθική, Κεφ. 7: Η επικοινωνία ως ιδεολογία – αντίο Big Brother…
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Μέσα από τα κείμενα της συγγραφής ´Η Soft ιδεολογία´ περιγράφεται και εκθειάζονται τα ίδια πιστεύω, ένα σύνολο αξιών και τρόποι αντιμετώπισης της ζωής, που άλλωστε μοιάζουν ν? αποτελούν την ομόφωνη άποψη όλου του λαού. Με πεποιθήσεις βαθιά ριζωμένες ώστε να φαίνονται αναντίρρητες και προφανείς, ώστε να μη μοιάζουν πια με απόψεις, με τον κρατισμό να έχει υπερκεραστεί, με τον μαρξισμό να έχει ξεπεραστεί… για ν? ανατέλει η κοινωνία της επικοινωνίας, η οποία ζητωκραυγάζει υπέρ της ιδιωτικής επιχείρησης, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με διαφύλαξη των δημοκρατικών και φιλελεύθερών μας θεσμών, οι οποίοι στηρίζουν και προωθούν όλα τα ´πρέπει´ όπως: ισχυρό στρατό, αναγκαία πυρηνική ενέργεια και αμερικανική συμμαχία, την οποία ασπάζεται και ακολουθεί όλη η Δύση, όπως γίνεται και αυτή την κρίσιμη στιγμή κατά την οποία επαναλαμβάνεται μια ετοιμοπόλεμη από καιρό εισβολή στη Συρία. Λόγω χημικών που χρησιμοποιήθηκαν από τις δυνάμεις του Ασαντ με εξόντωση άμαχου πληθυσμού. Για να αναζητάται πάλι από τον Ο.Η.Ε. ποιοι είναι οι υπαίτιοι αυτής της νέας απάνθρωπης τραγωδίας που διαπράχθηκε σκοτεινά.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΕΟ ´ΧΗΜΙΚΟ´ ΙΡΑΚ
Για να θυμηθούμε πάλι το Ιράκ για χημικά όπλα που θα εχρησιμοποιούντο από τον Σαντάμ Χουσεΐν κατά πολλών στόχων. Για να σπεύσει το Πεντάγωνο, με ψευδή στοιχεία, να πραγματοποιήσει την εισβολή στο Ιράκ, με διάλυση της χώρας και μαζικές δολοφονίες του ιρακινού λαού…
Ωσπου, έπρεπε να περάσουν χρόνια για να αποκαλυφθεί το μέγα ψεύδος, ενώ όμως είχε συντελεσθεί μια ολόκληρη καταστροφή. Οπως, τώρα, αποπειράται, πάλι, η Αμερική να ψευδοδικαιολογήσει τη νέα εισβολή στη Συρία, πια, με τη συνεργασία Αγγλίας, Γαλλίας, Τουρκίας, Ισραήλ κ.λπ. για μια νέα ´κατασκευασμένη´ για πολλαπλά δυτικά συμφέροντα τραγωδία.
SOFT IΔΕΟΛΟΓΙΑ: ´ΣΥΜΦΥΡΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ´
Με το πνεύμα της εποχής της Soft ιδεολογίας να εξαίρει τον συμφυρμό των πολιτισμών και των αισθητικών μορφών, των ιδεών και των τρόπων ζωής που -τελικά- οδήγησαν στη σύγχρονη πολλαπλή οικονομικο-ενεργειακή και πολιτική κρίση, η οποία, τώρα, ιδιαίτερα μας καταδικάζει στον στενό ορίζοντα του άμεσου. Με το 1968 της γαλλικής εξέγερσης του φοιτητικού μαθητικού κινήματος να μας έχει απελευθερώσει από την αυταπάτη, δηλαδή από το παρελθόν. Ενώ το 1981 μας απάλλαξε από το Δόγμα. Δηλαδή, από το μέλλον. Για να μπορούμε να ζήσουμε το παρόν έκτοτε.
Με ένα ´εδώ και τώρα´ ως γενικό ´εγερτήριο´ σύνθημα εξόρμησης για την πρόοδο, τον συνεχή εκσυγχρονισμό και την αναδίπλωση στην εγωιστική προσωπική σφαίρα. Για να βιώνουμε και να αποβιώνουμε μέσα στην απέραντη λίμνη ενός ομοφωνικού λόγου δικαίωσης της καθεστηκυίας τάξης (status quo) που αυτή καθ? εαυτή οδηγεί στην αποδοχή των γεγονότων ή μη γεγονότων. Μέσα σε διαρκή κρίση, στο παιχνίδι των υπερδυνάμεων, με άνοδο κάθε μορφής φανατισμού, παραίτησης, αδιαφορίας και κοινωνικής αποβαρβάρωσης…
Με τη ´soft ιδεολογία´ να γίνει η ´φιλοσοφία´ της αναγκαιότητας των πραγμάτων (σελ. 8 – 9) της εισαγωγής του βιβλίου στο οποίο αναφερόμαστε.
Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ
Για να τονιστεί ακόμα ότι η ´soft ιδεολογία´ διακηρύσσοντας πως ´η πολυπλοκότητα του κόσμου καθιστά μάταιη κάθε φιλοδοξία για να μας προσκαλεί στο κάπως γεροντικό άθλημα του ´ρεαλισμού´, ενός ρεαλισμού ο οποίος αποδέχεται με παθητικότητα την ηθική της ουδετερότητας που υποστηρίζεται αδιάλλακτα από τους οπαδούς της soft ιδεολογίας ως ´ειρηνικής´ έκφρασης.
Με τη soft κατάσταση να ισοπεδώνει ρομαντισμούς και οραματισμούς, προβάλλοντας και επιβάλλοντας την επιθυμία για ´νηνεμία με βάση μια ως προς την ουσία´ της ρεαλιστικής αυτής πραγματικότητας. Η οποία από τη χλιαρότητά της οδηγείται σ? ένα ´πάγωμα´ της κοινωνίας η οποία αποποιείται κάθε πεπρωμένο, κάθε κοινή μοίρα… Για να καταγγέλει όσους – όσες παραπονούνται πως πλήττουν θανάσιμα στον ´πολιτισμένο´ κόσμο στον οποίο ζούμε και είναι ´ο μη χείρων´ και άρα είναι ´ο βέλτιστος´.
ΔΙΑΛΕΧΤΕ Ή ΕΜΑΣ Ή ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ
Με αυτό το επιχείρημα του βέλτιστου να διατυπώνεται κάποτε – κάποτε (τότε) κατά τρόπο τρομακτικό με τον απόλυτο καταναγκασμό της soft ιδεολογίας που υποστήριζε: (και, ακόμα, απαιτεί, κι αυτή τη στιγμή) ´διαλέχτε ή εμάς ή τους βάρβαρους!´.
Αυτός, όμως ο καταναγκασμός έχει και ηθική, που, όμως, είναι συνταυτισμένος με τον Διάβολο, χωρίς να μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν.
Μια ´ηθική´ ελάχιστα δυνατή – που την προανήγγειλε ο Adorno με το έργο του ´Minima Moralia´. Για να καταλήξουμε για να είμαστε εντάξει ηθικά, ´να εκφράζουμε λεκτικά και μόνον την αποδοκιμασία μας απέναντι στον ρατσισμό, τη βία, την αριστερά, τον ολοκληρωτισμό: αρκεί ν? ακούμε ροκ συναυλίες ενάντια στο Aids με συμπεριφορά φιλοπτώχου ταμείου συνδυασμένη με φιλελεύθερη ρητορική!
Ετσι, εδώ και 30 περίπου χρόνια η κυριαρχούσα ´soft ιδεολογία´ έφθασε να μην υπόσχεται πια την ευτυχία, αλλά να διατυμπανίζει την αποφυγή του χειρότερου, του απαράδεκτου.
Ομως, τώρα, η ανθρωπότητα βρίσκεται με την Ελλάδα περισσότερο στα χειρότερα. Ενώ τώρα, έχουν φθάσει στο απολύτως απαράδεκτο, που είναι το απάνθρωπο. Για να διερωτούμεθα με αγωνία: Ποιος θα μας σώσει από τη νέα φρίκη στην οποία μας οδηγούν;
Soft ιδεολογία, με ´κανονικοποίηση´ για soft πολιτική με ´ευγενικές´ ψυχές και ´καλούς διαχειριστές´. Με σημεία ρήξης με πόλεμο των ´looks´.
Με την ιδεολογία της διαχείρισης για τερματισμό των συγκρούσεων, που, όμως, τώρα ξαναρχίζουν με σχιζοφρενείς πολιτικές που καταρρακώνουν τη soft ιδεολογία για να επιστρέψουμε ολοταχώς στον ´επαναστατημένο άνθρωπο´ του αδικοχαμένου Αϊμπερ Καλώ (βραβείο Νόμπελ).
