«Εν δε το μηνί το 6° απεστάλη άγγελος Γαβριήλ… προς παρθένον μεμνηστευμένην… και το όνομα της παρθένου Μαριάμ»
Η επίσκεψη του αγγέλου προσδιορίζεται χρονικά και τοπικά. Ακόμα αναφέρεται και το όνομα της παρθένου και το όνομα του μνηστήρα της, αλλά και η περιοχή όπου γίνεται ο ευαγγελισμός.
Ο Αγιος Ευαγγελιστής Λουκάς, αν και προερχόμενος από τον εθνικό κόσμο, γνωρίζει καλά την ιστορία και τη γεωγραφία της περιοχής της Γαλιλαίας που υπήρξε περιοχή της φιλοξενίας πολλών εθνικών ώστε και Γαλιλαία των εθνών αποκαλείται.
Ο άγγελος αποστέλλεται από τον Θεό προς παρθένον, χαρακτηρισμός που προεξάρχει του ονόματος γιατί αυτό είναι η προίκα της Μαριάμ προς τον Θεό, σωματική και ψυχική καθαρότητα.
Η παρθενία είναι το κεφάλαιο που διαθέτει η Μαριάμ που ανατράφηκε στον ναό και το οποίο κεφάλαιο καταθέτει ακέραιο στην τράπεζα της χάρης του Θεού.
Το μήνυμα του Θεού που μεταφέρεται από τον άγγελο προς την παρθένον αφορά και τον μνηστήρα της “τον άνδρα Μαρίας”.
Από τούτο γίνεται φανερό ότι η χάρη του Θεού αφορά την ανθρώπινη φύση στην πληρότητά της που βρίσκεται στο ανδρόγυνο. Ο άνδρας και η γυναίκα αλληλοπεριχωρούνται στην ανθρώπινη φύση και αποτελούν το πλήρωμά της. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη διήγηση της δημιουργίας όπου ο Θεός από την πλευρά του Αδάμ δημιουργεί τη γυναίκα.
Ο χαιρετισμός του αγγέλου “χαίρε και χαριτωμένη ο Κύριος μετά σου” είναι χαιρετισμός χαράς και ευλογίας.
Είναι φυσική η ταραχή της παρθένου τόσο από την όψη του αγγέλου όσο και από τον φόβο κατά πόσο είναι αληθινά αυτά που της λέει ο άγγελος. Είναι φάντασμα ή είναι πραγματικότητα; Είναι αλήθεια ή είναι ψέματα;
Η Μαριάμ δεν έχει η ίδια μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της και δεν κολακεύεται εύκολα, ταράσσεται, αλλά δεν χάνει την ψυχραιμία της ώσπου ακούει τον άγγελο “μη φοβού Μαριάμ”, άκουσμα, φωνή που ελευθερώνει από τον φόβο και την ταραχή.
Στη συνέχεια έρχεται η εξήγηση “πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σοι και δύναμις υψίστου επισκιάσει διό και το γενόμενον άγιον κληθήσεται. Υιός Θεού”.
Ανεπιφύλακτα έρχεται θετική η ανταπόκριση της παρθένου “ιδού η δούλη Κυρίου γέννητό μοι κατά το ρήμα Σου”. Απλά και υπέροχα παραδίδεται στη χάρη του Θεού.
Αυτό είναι το ευαγγέλιο, το αναγεννητικό και αναδημιουργικό μήνυμα του ουρανού για το ανθρώπινο γένος, τη δημιουργία όλη.
Ο ευαγγελισμός είναι εορτή και πανηγύρι με πανανθρώπινο και παγκόσμιο χαρακτήρα.
Για τη μετοχή και συμμετοχή στην εορτή του ευαγγελισμού δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και κανένας φραγμός, θρησκευτικός, εθνολογικός ή φυλετικός, «εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου».
Αλήθεια η μια χαρά της ημέρας είναι η χαρά που έρχεται από τον ουρανό, η χαρά της λύτρωσης και της σωτηρίας του πανανθρώπινου. Η άλλη χαρά της ίδιας ημέρας είναι η λευτεριά της πατρίδας μας από τη μαύρη δουλεία της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η χαρά και η αναγέννηση από τις στάχτες της, της χώρας μας, του ελληνικού έθνους.
Η λευτεριά φυτρώνει μέσα από τα κόκκαλα τα ιερά, όπως λέει ο ποιητής των αγωνιστών και μαρτύρων της εθνικής μας εξέγερσης.
Ο ουρανός και η αιματοβαμμένη γη των πατέρων μας πανηγυρίζουν σήμερα ιερή, διπλή γιορτή.
Την απελευθέρωση από την αμαρτία και τη δυναστεία του πονηρού και την απελευθέρωση από τη δουλεία του μαρτυρίου και του αίματος.
Από τη μια μεριά η Παναγία αποδέχεται και λειτουργεί το απελευθερωτικό μήνυμα του ουρανού για τον κόσμο ολάκερο και από την άλλη μεριά μια χούφτα ραγιάδων μπαίνουν μπροστά και ξεσηκώνουν τον Μοριά και τη Ρούμελη και ανάβουν τον δαυλό της επανάστασης.
Από τη μια μεριά χαιρόμαστε την ευλογία του Θεού “επί το ανθρώπινο γένος” με πρωταγωνιστή από ανθρώπινη πλευρά την Παναγία η οποία λειτουργεί το μυστήριο της σωτηρίας με πολύ υψηλό κόστος στο πέρασμα των αιώνων σε πόνο, αίμα και δάκρυ. Διωγμοί, κακοποιήσεις, μαρτυρικοί θάνατοι – εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων που πότισαν τον κορμό και το δέντρο της εκκλησίας που έχει σώμα και κεφαλή τον Χριστό και μέλη τους πιστούς και η οποία συνεχίζει εν ειρήνη και εν πολέμω να λειτουργεί το μυστηριακό και λυτρωτικό έργο του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Από την άλλη μεριά χαιρόμαστε και ως Ελληνες απολαμβάνουμε την ευλογία του Θεού για την πατρίδα μας που με εκείνους τους λιγοστούς ηρωικούς προγόνους μας από τους φιλικούς ως τον επίσκοπο των Παλαιών Πατρών που υψώνει το λάβαρο της επανάστασης, της πιο παράφρονης πράξης των αιώνων, ως τον Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο και την Μπουμπουλίνα, τις ηρωικές γυναίκες του Ζαλόγγου, τους τολμηρούς και γενναίους Μεσολογγίτες, το μαρτυρικό Αρκάδι, το αιματοποτισμένο Λαφονήσι και άλλα ιερά ολοκαυτώματα πίστης στην πατρίδα και τη ζωή, ως τους τελευταίους αρματολούς και κλέφτες των βουνών, των κάμπων και των θαλασσών που τα ’δωσαν όλα για να αναγεννηθεί πραγματικά η πατρίδα μας.
Χαιρόμαστε τους μάρτυρες, τους οσίους, τους δικαίους και τους αγίους όλων των αιώνων για την πίστη, την προσφορά ζωής, για τον Θεϊκό ευαγγελισμό του πανανθρώπινου.
Δοξολογούμε τον Θεό και ευχαριστούμε τους προγόνους μας για ό,τι πρόσφεραν για το έθνος μας. Είναι και αυτό μια ένδειξη της πανανθρώπινης και παγκόσμιας διάστασης της πίστης μας και των εθνικών μας ιδανικών για τις ιερές και μεγάλες αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, του σεβασμού και της αποδοχής του διαφορετικού.
Η ορθοδοξία και ο ελληνισμός συνεορτάζουν σήμερα γιατί πράγματι αποτελούν αιώνιες, διαχρονικές, παγκόσμιες και πανανθρώπινες αξίες.
Δεν χωρεί στην ορθοδοξία και τον ελληνισμό κανένας σωβινισμός, κανένας εθνικισμός, κανένα μίσος και για κανέναν άνθρωπο πάνω στη γη.
Τα αγαθά της ελευθερίας και της δημοκρατίας που ο ελληνισμός από αρχαίων χρόνων έθρεψε, ανήκουν στις διαχρονικές προσδοκίες όλων των εθνών και των λαών της γης.
Ο σεβασμός επίσης στο ανθρώπινο πρόσωπο στον υπέρτατο βαθμό της θεϊκής εκτίμησής του που ευαγγελίζεται η ορθοδοξία είναι κοινό πανανθρώπινο όραμα. Διπλή χαρά, διπλή γιορτή για το έθνος μας, για την Ελλάδα, για τους Έλληνες, αλλά και για όλο τον κόσμο, για την οικουμένη, για όλους τους ανθρώπους.
