» Τιµούµε την κοίµηση και µετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου και µητέρας πάντων ηµών
Η µεγαλύτερη Θεοµητορική εορτή είναι η του 15αύγουστου. Τιµάται η κοίµηση της Θεοτόκου. Είναι η ηµέρα κατά την οποία η Υπεραγία Θεοτόκος κλείνει τον επί της γης κύκλο της ζωής. Περνά από τα γήινα µε τις θλίψεις και τις δυσκολίες στην άφατο αιώνια ζωή και αγαλλίαση.
Επιτέλεσε µε άριστο τρόπο την επί της γης αποστολή Της. «Χαίρε, κλίµαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός, χαίρε, γέφυρα µετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν» ψάλλοµε στον ακάθιστο ύµνο. Έγινε η νέα Εύα που γέννησε τον Λόγο του Θεού και λυτρωτή του κόσµου. Κύησε επί εννεάµηνο τον Σωτήρα Χριστό. ∆άνεισε τα πάναγνα αίµατά Της για να σαρκωθεί ο δηµιουργός του κόσµου και του ανθρώπου. Με το γάλα της έθρεψε και µεγάλωσε τον Θεάνθρωπο Κύριο. Τον σωµατικό θάνατο της Θεοµήτορος εορτάζοµε τον 15αύγουστο, την κοίµησή Της, δηλαδή το πέρασµα από την πρόσκαιρη ζωή εις την αιώνιο Ζωή. Για αυτό οι πιστοί χριστιανοί την ηµέρα αυτή µε χαρά πανηγυρίζουν.
Βαθειά ριζωµένη εις τον άνθρωπο είναι η αγάπη του προς την µητέρα του. Είναι το πρόσωπο το οποίο πρώτο αντικρίζει όταν έρχεται στη γήινη ζωή και αυτή πρώτη επικαλείται σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Την µάνα µας αναζητούµε στη χαρά και τη λύπη και σε αυτή βρίσκοµε παρηγοριά, ελπίδα και αγάπη. Πολλές φορές, έτσι και ο πιστός χριστιανός, όταν αντιµετωπίζει πειρασµούς, δυσκολίες, πίκρες, λύπες και αναζητά χείρα βοηθείας αναφωνεί «Παναγιά µου». Την αισθανόµαστε µάνα µας, φιλική και ευπροσήγορη και µε ευήκοο ούς. Είναι η µάνα µας, ανεξάρτητα αν πολλές φορές την πικραίνουµε και την στενοχωρούµε. Είναι η µάνα του Κυρίου και Σωτήρα µας Ιησού Χριστού, είναι και δική µας µάνα. Είναι η γλυκιά Παναγιά και η ακαταίσχυντος ∆ύναµις.
Η Παναγία πληροφορήθηκε από Άγγελο τρεις ηµέρες πριν για την κοίµησή της. Πήγε στο όρος Ελαιών και προσευχήθηκε προς τον υιό της και Θεό της. Μοίρασε τα ελάχιστα αντικείµενά της σε χήρες γειτόνισσες. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοιµήθηκε. Οι Απόστολοι βρίσκονταν στα πέρατα της γης κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού. Η θεία πρόνοια φρόντισε να αρπαγούν «εν νεφέλαις» και να είναι παρόντες στην κοίµησή της. Όλοι οι Απόστολοι, πλην ενός. Του Θωµά. Σε όλα τα πρόσωπα διακρίνεται η θλίψη, ανάµικτη όµως µε τη γλυκιά ελπίδα. Είναι η «χαρµολύπη», το «χαροποιὸν πένθος», γνώρισµα των πιστών που ζουν µε την προσµονή της ανάστασης. Τούτο βλέπουµε και στα τροπάρια της εορτής, που άλλοτε τονίζουν τον τρόµο και το δέος των Αποστόλων, τους οποίους παρουσιάζουν να δακρύζουν και άλλοτε τονίζουν τη χαρά τους, που την εκδηλώνουν µε ψαλµούς και ύµνους. Κατά τη µεταφορά του λειψάνου της, προς τη Γεθσηµανή, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουµπήσει, αλλά µια αόρατη ροµφαία του έκοψε τα χέρια.
Ο Θωµάς έφθασε µετά από τρεις ηµέρες και πήγε να προσκυνήσει τον τάφο της. Μετά από παράκλησή του ανοίγουν οι υπόλοιποι απόστολοι τον τάφο και δεν βρίσκουν το θεοδόξαστο εκείνο σώµα. Βλέπουν όµως την Θεοτόκο να ανεβαίνει στους ουρανούς και να παραδίδει στον απόστολο Θωµά την Τιµία και Αγία Της Ζώνη ως τεκµήριο της µεταστάσεώς Της, κάτι αντίστοιχο που είχε γίνει και µε την ψηλάφηση του Κυρίου από τον ίδιο απόστολο. Η οικονοµία του Θεού ήταν να γίνει ο Θωµάς αφορµή να διαπιστωθεί η µετάσταση της Παναγίας εις τους ουρανούς, δηλαδή ότι την πήρε κοντά του ο υιός της και Θεός της (µας) µε το άχραντό της σώµα. Αναλυτικότερα, η Παναγία κοιµήθηκε, χωρίστηκε η ψυχή της από το σώµα. Όµως, µετά την ανέστησε ο Χριστός, ενώνοντας ψυχή και σώµα και µετέστη, δηλαδή αναλήφθηκε στα ουράνια.
Η Θεοµητορική εορτή του 15αύγουστου είναι συνδεδεµένη µε αυστηρά νηστεία από 1 έως 14 Αυγούστου (ενωµένη µε αυτή της Μεταµορφώσεως του Σωτήρος). Κατά τη διάρκεια της νηστείας αυτής νηστεύεται το λάδι εκτός Σαββάτου και Κυριακής και καταλύεται το ψάρι την ηµέρα της εορτής της Μεταµόρφωσης του Κυρίου. Την 15η Αυγούστου έχουµε κατάλυση των πάντων, εκτός αν είναι Τετάρτη ή Παρασκευή οπότε και έχουµε κατάλυση ψαριού.
Τα απογεύµατα των ηµερών της νηστείας ψάλλονται εναλλάξ, ο “Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον”, οι λεγόµενες “Παρακλήσεις”.
Σε πολλές περιοχές της χώρας την παραµονή της εορτής στολίζουν επιτάφιό της και τον περιφέρουν, όπως τον επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής. Εορτάζεται µε ιδιαίτερη λαµπρότητα η κοίµησή της στην πατρίδα µας και για αυτό ονοµάζεται και «Πάσχα του καλοκαιριού».
Ο Ελληνικός Λαός πολλές φορές είδε την Παναγία να τον εµψυχώνει και να ευλογεί τις προσπάθειές του για την υπεράσπιση της πατρίδας, της Ελευθερίας και της Ορθοδοξίας. Και τώρα στις δύσκολες τούτες στιγµές µας προστατεύει από τα χειρότερα και µεσιτεύει προς τον υιό της και Θεό της (µας) για να µας ελεήσει. Ας προστρέξουµε ταπεινά, ειλικρινά και πραγµατικά να εξοµολογηθούµε τα αµαρτήµατά µας και να ζητήσουµε το µέγα έλεος από τον Κύριο.
Γένοιτο. Αµήν.
Απολυτίκιον Ἦχος α΄
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιµήσει τὸν κόσµον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· µετέστης πρὸς τὴν ζωήν, µήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουµένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡµῶν.
Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’. Αὐτόµελον.
Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίµητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀµετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν µετέστησεν, ὁ µήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.
Μεγαλυνάριον
Παρέστης Παρθένε ἐκ δεξιῶν, τοῦ Παµβασιλέως, ὡς Βασίλισσα τοῦ παντός, περιβεβληµένη, ἀθανασίας αἴγλην, ἀρθεῖσα µετὰ δόξης, πρὸς τὰ οὐράνια.
Ὁ οίκος
Τείχισόν µου τὰς φρένας Σωτήρ µου· τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσµου ἀνυµνῆσαι τολµῶ, τὴν ἄχραντον Μητέρα σου, ἐν πύργῳ ῥηµάτων ἐνίσχυσόν µε, καὶ ἐν βάρεσιν ἐννοιῶν ὀχύρωσόν µε· σὺ γὰρ βοᾷς τῶν αἰτούντων πιστῶς τὰς αἰτήσεις πληροῦν. Σὺ οὖν µοι δώρησαι γλῶτταν, προφοράν, καὶ λογισµὸν ἀκαταίσχυντον· πᾶσα γὰρ δόσις ἐλλάµψεως παρὰ σοῦ καταπέµπεται φωταγωγέ, ὁ µήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.
*O Παναγιώτης Μυργιώτης είναι Μαθηµατικός
