15 Φεβρουαρίου. Κάθε 15η Φεβρουαρίου. Κάθε µέρα.
Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν θεωρούν δεδοµένα όσα θα έπρεπε για την ηλικία τους.
Το γέλιο, την ξεγνοιασιά, την ανεµελιά.
Το να τρέχουν µε τους φίλους τους στο σχολείο.
Το να γκρινιάζουν γιατί δεν τους αρέσει το φαγητό στο σπίτι ή γιατί δεν τους αρέσει εκείνο το παιχνίδι.
Για πράγµατα “ανούσια” που όµως είναι τόσο φυσιολογικά για τα παιδιά.
Είναι εκείνα τα παιδιά που παλεύουν -δίνουν µάχες κανονικές- µε τον καρκίνο και τις νεοπλασµατικές ασθένειες.
Και τις δίνουν µε αξιοπρέπεια και γενναιότητα που ούτε οι “µεγάλοι” πολλές φορές δεν έχουν.
Έχουν χαµόγελο και ελπίδα ακόµα και τις πιο δύσκολες µέρες.
∆εν χάνουν την πίστη τους πως σύντοµα θα έρθει η µέρα που όλα αυτά που βιώνουν θα είναι µία ανάµνηση.
∆εν είναι λίγες οι φορές µάλιστα που είναι τα παιδιά που δίνουν κουράγιο στους δικούς τους ανθρώπους αντί να το λαµβάνουν τα ίδια.
∆ίπλα τους φύλακες – άγγελοι οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι γονείς που αντλούν δυνάµεις που ούτε καν ήξεραν πως διαθέτουν – αλλά το έµαθαν µε τον πιο σκληρό τρόπο.
∆ίπλα τους όµως και οι εθελοντές που προσπαθούν µε τον δικό τους τρόπο να απαλύνουν τον πόνο των µικρών µαχητών.
Ας είµαστε δίπλα στα παιδιά και τις οικογένειές τους και εµείς µε όποιον τρόπο µπορούµε.
Υλικά και πνευµατικά.
Αλλωστε η χανιώτικη κοινωνία έχει αποδείξει έµπρακτα ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όποτε της ζητηθεί.
15 Φεβρουαρίου. Παγκόσµια ηµέρα κατά του παιδικού καρκίνου.
Σήµερα και κάθε µέρα ας έχουµε στο νου µας εκείνα τα παιδιά που παλεύουν για τη ζωή τους.
Εστω και µε µία ευχή ή µία µικρή προσευχή όλα τα παιδιά να βγουν νικητές από τις µάχες τους.
