» Η αλήθεια από τους ανθρώπους που τους είδαν
∆ύο θρυλικές µορφές, δύο φοβεροί πολέµαρχοι, συγκρούονται στα παράλια των Σφακίων γύρω από το ενετικό φρούριο Castel Franco ή Φραγκοκάστελλο.
Ο “γαµπρός µας” (σύζυγό χριστιανή εκ Ρεθύµνης) ο φοβερός Τουρκαλβανός πολεµιστής εκ Βορείου Ηπείρου και ξακουστός για τη δόξα του στην Οθωµανική αυτοκρατορία, Μουσταφά Ναηλή Πασάς ο Γκιριτλής (τίτλος – ο κατακτητής της Κρήτης) από την µια πλευρά.
Από την άλλη πλευρά , πάλι εκ Βορείου Ηπείρου ο Ίππαρχος Χατζή Μιχάλης Νταλιάνης. Ένας γενναίος στρατηγός που δεν γνώριζε τι θα πει φόβος, αλλά ίσως και το πιο αγύριστο στρατιωτικό κεφάλι της ιστορίας.
Στην κρητική διάλεκτο θα λέγαµε βάρβαρος και χοντροκέφαλος.
Πολλάκις δε προσβλητικός απέναντι των Σφακιανών οίτινες τον συµβούλευαν θετικά για να µην σφαγούν οι άνδρες του.
Στην τιτανοµαχία που ακολούθησε οι πλείστοι εκ των 736 ανδρείων πολεµιστών του Νταλιάνη κατεσφάγησαν εκ του πολυάριθµου τουρκικού στρατού (10.000) και ο ίδιος ηρωικά µαχόµενος, αφού εφονεύθη πρώτα ο ίππος του και στην συνέχεια έσπασε το σπαθί του, έπεσε νεκρός κοντά στην νοτιοανατολική γωνία έξωθεν του φρουρίου.
Το φρούριο κράτησε άλλες 7 µέρες, Στρατή ∆εληγιαννάκη ένεκεν, του δεινότερου Έλληνα σκοπευτή όλων των εποχών, και της φοβερής δυσοσµίας που εξέπεµπαν, οι περίπου 1200 νεκροί και από τις δύο πλευρές συν οι νεκροί ίπποι. Οι δύο πλευρές έκλεισαν συµφωνία και άπαντες εσπευσµένα απεχώρησαν εκ της περιοχής του φρουρίου δυσοσµίας ένεκεν.
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Κατά κανόνα µήνα Μάιο, περίπου τις ηµέρες του θανάτου των πολεµιστών, οι ψυχές των σφαγιασµένων επιστρέφουν σαν σκιές – φάντασµα στο τόπο που έχασαν τη ζωή τους. Λίγο πριν το κολατσιό, περίπου 9-10 η ώρα, ένα πλήθος από απόκοσµες γκρίζες οµιχλώδεις σκιές, αναδύονται από το έδαφος, βόρεια του κάστρου, από µια αρκετά µεγάλη απόσταση περίπου πεντακόσια µε χίλια µέτρα και οδεύουν κατευθείαν προς το κάστρο. Προχωρούν και όταν συναντήσουν τα τείχη του κάστρου “µπαίνουν µέσα” και χάνονται.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Το οπτικό φαινόµενο µπορεί να συµβεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, φυσικά όταν υπάρχουν οι κατάλληλες ατµοσφαιρικές συνθήκες.
Όµως τις πλείστες των περιπτώσεων έχει παρατηρηθεί µήνα Μάιο, καθόσον τότε υπάρχει η σχετική υγρασία και οι λοιποί παράγοντες που απαιτούνται.
Όµως είναι αληθινό και πολλοί κάτοικοι της περιοχής το έχουν παρατηρήσει όπως ο φίλος µου ο Νίκος Μανουσέλης ο οποίος προσωπικά είδε τις συγκεκριµένες σκιές να οδεύουν προς το κάστρο.
Άλλοι κάτοικοι της περιοχής που παρατήρησαν κατά το παρελθόν το οπτικό φαινόµενο.
Παπαδάκης Γιώργης ή Κάγκλης, το είχε παρατηρήσει να συµβαίνει καθ΄όλο το έτος.
Καντηράκης Νικόλαος
Κατσουλός Γιάννης
Παλάκης Χρήστος
Μανουσέλης Χαράλαµπος κατά τη διάρκεια της Γερµανικής Κατοχής
∆αραντουλάκης Γεώργιος
Ένας Ιταλός
Σύµφωνα µε το φίλο µου, µε τον οποίο συµφωνώ και εγώ απόλυτα, πρόκειται για ένα φαινόµενο απόλυτα φυσικό κάτω υπό ορισµένες καιρικές συνθήκες.
Ούτε εγώ ούτε και ο φίλος µου ο Νικός είµαστε ειδικοί, πιστεύουµε όµως ότι προϋπόθεση για να εµφανιστεί τό φαινόµενο είναι οι κατάλληλες ατµοσφαιρικές συνθήκες – υγρασία (η υγρασία στην ορεινή Κρήτη λέγεται δροσούλα -εξ ου και ∆ροσουλίτες- ήτοι εµφανίζονται µε τη δροσούλα) θερµοκρασία, οµίχλη, ήλιος, άνεµος, ατµοσφαιρικές πιέσεις και τα σχετικά που συντελούν ούτως ώστε να αναδύονται οι σκιές από το έδαφος, τους θάµνους, τους βράχους κ.λπ. και ίσως µε το κατάλληλο ρεύµα αέρα οδεύουν προς το κάστρο.
Επίσης στην περιοχή του κάστρου συµβαίνει και έχει παρατηρηθεί από ντόπιους και ένα Ιταλό το φαινόµενο του αντικατοπτρισµού.
Ήτοι το κάστρο να αιωρείται πάνω απ΄το κάστρο, από σηµείο που το κάστρο δεν είναι ορατό ή το κάστρο να αντικατοπτρίζεται πάνω από την θάλασσα.
Το µόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει καµία περίπτωση να είναι οι τόσοι αδικοσφαγιασµένοι πολεµιστές και ειδικά αυτοί, που έξω από το κάστρο στα ορύγµατα που είχαν σκάψει, είχαν δεθεί µεταξύ τους, για να µην δειλιάσει κανείς τους και φύγει.
Εκεί τους βρήκε δεµένους το τουρκικό ιππικό και τους κατέσφαξε.
Μετά το πέρας των θλιβερών γεγονότων ο Μουσταφά Πασάς οµηρικά πράξας, καθόσον γνωρίζονταν µε τον Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη
-ήταν κοντό χωριανοί- έστειλε στην κόρη του Χατζή Μιχάλη στο Ναύπλιο όσα αντικείµενα του πατέρα της βρέθηκαν – µια καινή διαθήκη, το σπαθί κ.λπ.
* Ο Μιχάλης Κατσανεβάκης είναι Αρχιτέκτων Μηχανικών , Συγγραφέας – ερευνητής
Κάποιες παρατηρήσεις
•Ουδείς σεβασµός υπάρχει στο µνηµείο και τα αυτοκίνητα σταθµεύουν εν επαφή.
•Το µνηµείο όφειλαν να το φωτίσουν
•Ο χρωµατισµός των νέων επιχρισµάτων δεν είναι ο ενδεδειγµένος
