Μόνο θαυμασμός; Μόνο υπερηφάνεια; Μόνο δέος; Μόνο συγκίνηση;
Τίποτα δεν μοιάζει να αρκεί!
Κάθε μία από όλες τις παραπάνω λέξεις για κάθε έναν από όλους εκείνους τους γνωστούς αλλά και τους άγνωστους ήρωες που μας θωρούν ψηλά από το Πάνθεον να εξακολουθούμε να ζούμε πάνω στα χώματα τα αιματοβαμμένα από το αίμα τους, δεν είναι αρκετή να αποδώσει την οφειλόμενη τιμή!
«Τούτες οι μέρες το καλούν»· ας ομονοήσουμε πια για λίγο, ας κρατηθεί ενός λεπτού σιγή και ας αφουγκραστούμε, ας μάθουμε απ’ τα λόγια και τις πράξεις των επιφανών προγόνων του 1821!
Ας κάνουμε Μεγάλη Ανακωχή!
Η Ελλάδα γιορτάζει! Κι οι Ελληνες οφείλουν να θυμούνται! Οφείλουν να τιμήσουν πραγματικά! Ως οφείλουν οφειλή ανεξόφλητη ες αεί σε κείνους που έκαμαν την αρχή για τούτο εδώ το κράτος, τη χώρα, την πατρίδα!
…Κι όχι άλλες φανφάρες! Ας κρατήσουμε -τις φανφαρολογίες- για μετά τις τιμές!
Τούτες τις μέρες, τούτη την εποχή τη δύσκολη ας μάθομε τον Ρήγα, ας μελετήσουμε τον Διονύσιο Σολωμό, ας διαβάσουμε για τη Μαντώ Μαυρογέννους, τους Υψηλάντηδες, τον Διάκο και τον Καραϊσκάκη, για τους Κρήτες επαναστάτες και τη Θυμιανή Παναγιά, το Δασκαλογιάννη, τους Χάληδες, τόσους αναρίθμητους άλλους!
Ας μάθουμε τ’ άγνωστα σημαντικά της Ιστορίας· ότι σε όλες τις σπιθαμές της αλύτρωτης γης μας γεννήθηκαν αγωνιστές· πολλοί από αυτούς ξυπόλητοι, ρακένδυτοι που δώσαν τις ζωές τους στον υπέρ πάντων αγώνα, «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και για την Ελευτερία»!
…Τι ’ναι τα 200 χρόνια που πέρασαν από τότε; Μοιάζει με ένα αναβόσμημα κεριού στο μανουάλι της μεγάλης Ιστορίας μας, μία ακόμη πατημασιά στα χώματα που διάβηκαν και εκείνοι οι παππούδες μας που ανακαλούμε ως ήρωες του 1821!
Σήμερα εμείς ας μάθουμε να ομονοούμε, ας μάθουμε να ζούμε στο “εμείς” σε τούτη τη γης, την οποία οι προπάτορές μας αγωνίστηκαν να στελιώσουν για εμάς!
Εξακολουθητικά οι “φωνές” τους μας το ζητούν! Ας μην τους αγνοούμε!
