1920 και 2020 δύο χρονολογίες σημαδιακές που περικλείουν έναν αιώνα με σχεδόν τα ίδια σκηνικά και στον ίδιο χώρο.
Ας μιλήσουν τα γεγονότα:
20 Ιουνίου 1920 09.30’ ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης πλέει σε πελάγη ευτυχίας, παραληρεί, δεν πιστεύει στα μάτια του.
Ο ελληνικός στρατός έχει μπει στην Πόλη των Πόλεων.
Ελληνικές σημαίες κυματίζουν λεύτερα μετά από 467 χρόνια 1 μήνα και 21 ημέρες. Φρούραρχος ο τότε συνταγματάρχης Τζανακάκης. Χιλιάδες Ελλήνων με τον αρχηγό των διασυμμαχικών δυνάμεων υποδεχόταν τον αρχιστράτηγο των ελληνικών στρατευμάτων Παρασκευόπουλο.
Φρουρά στο Φανάρι, Κρήτες βρακοφόροι χωροφύλακες.
Το θρυλικό Αβέρωφ λικνίζεται υπερήφανο και μεγαλόπρεπο απέναντι από το παλάτι του Δολμά Μπαξέ. Ο ελληνικός στόλος κάνει νηοψίες στα στενά. Στο Κατίκιοϊ στη Βυζαντινή Χαλκηδόνα σταθμός της ελληνικής χωροφυλακής.
Η μισοτελειωμένη λειτουργία θα τελειώσει!!!
Βρισκόμαστε και στη Σμύρνη με στρατό και φρουρά.
Δάκρυα χαράς στήνουν ατέλειωτο χορό στα φωτεινά πρόσωπα.
Oμως, οι πολιτικές αλλαγές, ο παράφορος ενθουσιασμός, τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα έκαναν τη χειροπιαστή πραγματικότητα, πάλι όνειρο, απατηλό και φευγαλέο.
Οι εκλογές του 1920 και τα λάθη είναι γνωστά.
Τα οικονομικά συμφέροντα της εποχής είναι λίγο άγνωστα, δεν αναφέρονται. Τότε, ευρωπαϊκές εταιρείες είχαν αναλάβει μεγάλα τεχνικά έργα στη Μικρά Ασία. Δεν ήταν δυνατό ν’ αφήσουν μια προστατευόμενη Ελλαδίτσα να χορεύει στρατιωτικά πάνω στα εκατομμύριά τους…
Αυτή ήταν κυρίως η αιτία για την αλλαγή της συμπεριφοράς των συμμάχων με αποτέλεσμα τη Μικρασιατική καταστροφή με όλα τα επακόλουθα.
Σήμερα, το ίδιο σκηνικό με λίγη μετατόπιση.
Τότε, το δράμα παίχτηκε στην ξηρά. Σήμερα η σκηνή στήνεται στη θάλασσα, πάνω σε γιγαντιαία πλωτά γεωτρύπανα. Θα πάρουν μέρος και οι φρεγάτες; Θα δείξουν τις ικανότητές και τις αρετές τους οι Ικαροι, εκεί που έπεσε ο Ικαρος;
Τα συμφέροντα έχουν πάντα τον πρώτο λόγο.
Ο τζόκερ, δηλαδή, ο αστείος αλλά και τρελός της τράπουλας πάντα υπάρχει, θα κάνει το λάθος το ΜΟΙΡΑΙΟΝ; Θα δούμε…
Αυτά τα λίγα, πιστεύω είναι αρκετά για μνήμη και περίσκεψη
Αξιότιμε κύριε,πολύ συγκινητικά όσα γράφετε.Αν και γνωρίζω ότι η ιστορία δεν γράφεται με “αν” εν τούτοις επειδή είμαι πεπεισμένος ότι αυτή ήταν η στιγμή μας ,τότε “σούσαν την αχλάδα” ,που λέει και ο λαός μας,έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι θα γινόταν αν οι εκλογές της 1/11/1920 είχαν άλλο αποτέλεσμα…Τότε θυμάμαι ότι το έχουμε ξανακάνει με τον Θεμιστοκλή,το γέρο του Μωριά,τον Τάσσο Παπαδόπουλο στην Κύπρο ,κλπ.κλπ.κλπ.Τελικά μάλλον δεν έχουμε υπόθεση που λένε και στην μαρτυρική μεγαλόνησο…με εκτίμηση