Για ένα παραλίγο δυστύχηµα, στο κινηµατοθέατρο “Ολύµπια”, διαβάζουµε στο φύλλο της εφηµερίδας “Παρατηρητής” της 18ης Νοεµβρίου 1958.
Αναφέρει το ρεπορτάζ «τα Χανιά παρ’ ολίγον χθὲς νὰ µετεβάλλοντο εἰς πόλιν θρήνων και σπαραγµών. ∆ιότι ο χώρος της χαράς, των διασκεδάσεων και της τέρψεως από 30ετίας και πλέον µετεβλήθη είς µίαν και µόνην στιγµήν είς άµορφον σωρόν ερειπίων.
Αφίνοµεν την φαντασίαν των αναγνωστών µας ποιαν εικόνα θα παρουσίαζε σήµερον η πόλις µας εάν η κατάρρευσις των ”Ολυµπίων” ελάµβανε χώραν είς άλλων ώραν και η αίθουσα του ήτο ως συνήθως υπερπλήρης θεατών.
∆εν είναι µόνον η σκανδαλώδης εύνοια της τύχης. Αλλα εξαιρετική εύµένεια της Θείας Πρόνοιας το γεγονός ότι η κατάρρευσις εσηµειώθηκε καθ’ ώραν ουδέν άτοµον ευρίσκετο είς την πάντοτε κοσµοβρίθη αίθουσαν. Ενα πραγµατικόν θαύµα!».
Στην συνέχεια του ρεπορτάζ διαβάζουµε για τις συνθήκες που είχε συµβεί η κατάρρευση, την αντίδραση των Αρχών αλλά και για την αντίδραση της κοινωνίας των Χανίων.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο συντάκτης του άρθρου «Κύριον θέµα συζητήσεως είς την πόλιν απετελεί χθές η κατάρρευσις των Ολυµπίων οι συµπολίται δεν προέβαιναν είς σχολια, κρίσεις και συµπεράσµατα επί του γεγονότος. Ούτοι αναλογίζοντο µε δέος το δράµα το οποίον θα συνέβαινεν εάν την στιγµή της καταρρεύσεως υπήρχαν θεαταί εντός της αιθούσης, εχαρακτήριζον δε τούτο ως θαύµα…».
