Για το αίτηµα οργανώσεων της Καλαµάτας να υπάρξει σύνδεση Πελοποννήσου – Κρήτης διαβάζουµε στο φύλλο της εφηµερίδας “Παρατηρητής” της 29ης Νοεµβρίου 1966.
∆ιαβάζουµε σχετικά στο ρεπορτάζ της εποχής: «αἱ παραγωγικαὶ καὶ λοιπαὶ ὀργανώσεις τῆς Καλαµάτας δι’ ὑποµνήµατός των πρὸς τὰ Υπουργεία Συντονισµοῦ, Οἱκονοµικών, Εµπορικής Ναυτιλίας, Συγκοινωνιῶν καὶ πρὸς τὸν Ε.Ο Τ. ζητοῦν τὴν σύνδεσιν διὰ πορθµείου τῆς Νοτίου Πελοποννήσου µετὰ τῆς Νήσου Κρήτης.
∆ιὰ τοῦ ὑποµνήµατος τούτου ζητείται ὅπως τεθῆ ἀµέσως εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ Ὑπουργείου Εµπορικής Ναυτιλίας ἡ ἀναγκαιοῦσα πίστωσις διὰ τὴν κατ’ ἀρχὴν ἔνταξιν εἰς τὸν πίνακα ἐπιδοτουµένων ἀγώνων γραµµῶν δι’ ἓν ἑξάµηνον, ἀρχόµενον ἀπὸ 1ης Απριλίου καὶ λῆγον τὴν 30ην Σεπτεµβρίου 1967
Ἡ σύστασις τῆς νέας αὐτῆς γραµµῆς θεωρεῖται ἀναγκαία διὰ τοὺς ἑποµένους λόγους:
α) ∆ιότι θὰ ἀναπτυχθῆ ὁ ἐσωτερικὸς τουρισµός µεταξύ τῶν δύο µεγάλων διαµερισµάτων τῆς Χώρας ήτοι: τῆς Πελοποννήσου καὶ τῆς Κρήτης.
β) ∆ιότι θ᾽ ἀναπτυχθή παραλλήλως µὲ τὸν ἐσωτερικὸν τουρισµὸν καὶ ὁ ἐξωτερικὸς τοιοῦτος, διὰ τῆς δηµιουργίας τοῦ ‘‘γύρου’’ Αθηνῶν – Πελοποννήσου-Κρήτης-Νήσων – Αθηνῶν.
γ) ∆ιότι θὰ τεθοῦν αἱ βάσεις ἀναπτύξεως τοῦ εἰς ὑποτυπώδη κατάστασιν τελοῦν τος ἤδη ἐµπορίου µεταξὺ τῶν δύο ὡς ἄνω περιοχῶν τῆς Χώρας.
δ) ∆ιότι, τέλος, θὰ δηµιουργηθούν αἱ προϋποθέσεις ἀποσυµφορήσεως τοῦ σφύζοντος κινήσεως λιµένος τοῦ Πειραιῶς ἔστω καὶ εἰς µικρὸν µόνον ποσοστόν, διευκολυνοµένης συγχρόνως τῆς µέσω Καλαµάτας καὶ Πατρῶν διακινήσεως τοῦ πρὸς Ἰταλίαν – Κεντρικὴν Εὐρώπην καὶ Σκανδιναυΐαν διαµετακοµιστικοῦ ἐµπορίου».