52 χρόνια πριν, και όπως διαβάζουμε στο φύλλο της 29ης Μαρτίου 1970 στα Χανιά ετοιμάζεται να λειτουργήσει σχολή αναρριχητών.
Αναφέρει σχετικά το ρεπορτάζ της εποχής «Ως η πλέον κατάλληλος τοποθεσία διά την λειτουργίαν, κατά τον ερχόμενον μήνα της «χαμηλής» σχολής αναρριχήσεως του Ορειβατικού, επελέγησαν οι δύο χαράδραι του ΚΑΛΑΘΑ Ακρωτηρίου. Διά την λειτουργίαν δε αργότερον της «υψηλής» σχολής, η περιοχή Ξυλοσκάλου – Γκιγκίλου.
Εν τω μεταξύ, υπό των δύο αναρριχητών του Τμήματος Αθηνών του Ορειβατικού, ήτοι Κατερίνας Γκέκα καθηγ. των Γαλλικών και Δημητρίου Χαϊτόγλου φοιτητού, επραγματοποιήθη λίαν δύσκολος και επικίνδυνος αναρρίχησις επί της Βορειοανατολικής ορθοπλαγιάς του συγκροτήματος Γκίγκιλος – Βολακιάς.
Κατ’ αύτην οι δύο επιφανείς αναρριχηταί ανερριχήθησαν από σημείον πλησίον του Αγίου Νικολάου Σαμαριάς και επί λίαν σαθρούν πετρώματος ορθοπλαγιάς κατακορύφου ύψους 1.000 μέτρων δι’ ελευθέρας αναρριχήσεως 16 ωρών και εν συνεχεία εσυνέχισαν δι’ όκταώρου πεζοπορείας. Η διανυκτέρευσις εγένετο υπό δυσμενείς συνθήκας ψύχους είς το μέσον της ορθοπλαγιάς και επί προεξέχοντος δένδρου αφού επραγματοποιήθη ασφάλισις διά σχοινίων.
Εν τω μεταξύ, λόγω της καθυστερήσεως των αναρριχητών εξαιτίας του επιπόνου εγχειρήματος και της παγωμένης χιόνος είς το τέλος της διαδρομής, προεκλήθη ανησυχία είς τους ενταύθα κύκλους του Ορειβατικού και εκινήθη ταχέως, το απόγευμα της 25ης Μαρτίου, η διαδικασία διασώσεως και παροχής βοήθειας διά τετραμελούς ομάδος ορειβατών, οίτινες εκ του Ξυλοσκάλου επραγματοποίησαν ανάβασιν είς Γκίγκιλον και εν συνεχεία είς κορυφήν Βολακιά, όπου δύοντος του ηλίου συναντήθησαν μετά των αναρριχητών, οίτινες, παρά την μεγάλην των καταπόνησιν, είχον καλώς και εβάδιζον προς Γκίγκιλον.
Απαντες οι ορειβάται επέστρεψαν είς Ξυλόσκαλον περί το μεσονύκτιον.
Οι δύο ως άνω αναρριχηταί έχοντες μεγάλην πείραν είς αναρριχήσεις επί δυσκολωτάτων διαδρομών των Άλπεων, εξέφρασαν τον θαυμασμόν των διά την αγριότητα, το μέγεθος των κρημνών αλλά και την ομορφιά του ξακουστού Γκιγκίλου»
