Πριν 54 χρόνια όπως διαβάζουµε στο φύλλο της 29ης Μαρτίου 1970 στα Χανιά ετοιµαζόταν να λειτουργήσει σχολή αναρριχητών.
Αναφέρει σχετικά το ρεπορτάζ της εποχής «Ως η πλέον κατάλληλος τοποθεσία διά την λειτουργίαν, κατά τον ερχόµενον µήνα της ”χαµηλής” σχολής αναρριχήσεως του Ορειβατικού, επελέγησαν οι δύο χαράδραι του ΚΑΛΑΘΑ Ακρωτηρίου. ∆ιά την λειτουργίαν δε αργότερον της ”υψηλής” σχολής, η περιοχή Ξυλοσκάλου – Γκιγκίλου.
Εν τω µεταξύ, υπό των δύο αναρριχητών του Τµήµατος Αθηνών του Ορειβατικού, ήτοι Κατερίνας Γκέκα καθηγ. των Γαλλικών και ∆ηµητρίου Χαϊτόγλου φοιτητού, επραγµατοποιήθη λίαν δύσκολος και επικίνδυνος αναρρίχησις επί της Βορειοανατολικής ορθοπλαγιάς του συγκροτήµατος Γκίγκιλος – Βολακιάς.
Κατ’ αύτην οι δύο επιφανείς αναρριχηταί ανερριχήθησαν από σηµείον πλησίον του Αγίου Νικολάου Σαµαριάς και επί λίαν σαθρού πετρώµατος ορθοπλαγιάς κατακορύφου ύψους 1.000 µέτρων δι’ ελευθέρας αναρριχήσεως 16 ωρών και εν συνεχεία εσυνέχισαν δι’ όκταώρου πεζοπορίας. Η διανυκτέρευσις εγένετο υπό δυσµενείς συνθήκας ψύχους είς το µέσον της ορθοπλαγιάς και επί προεξέχοντος δένδρου αφού επραγµατοποιήθη ασφάλισις διά σχοινίων.
Εν τω µεταξύ, λόγω της καθυστερήσεως των αναρριχητών εξαιτίας του επιπόνου εγχειρήµατος και της παγωµένης χιόνος είς το τέλος της διαδροµής, προεκλήθη ανησυχία είς τους ενταύθα κύκλους του Ορειβατικού και εκινήθη ταχέως, το απόγευµα της 25ης Μαρτίου, η διαδικασία διασώσεως και παροχής βοήθειας διά τετραµελούς οµάδος ορειβατών, οίτινες εκ του Ξυλοσκάλου επραγµατοποίησαν ανάβασιν είς Γκίγκιλον και εν συνεχεία είς κορυφήν Βολακιά, όπου δύοντος του ηλίου συναντήθησαν µετά των αναρριχητών, οίτινες, παρά την µεγάλην των καταπόνησιν, είχον καλώς και εβάδιζον προς Γκίγκιλον.
Άπαντες οι ορειβάται επέστρεψαν είς Ξυλόσκαλον περί το µεσονύκτιον.
Οι δύο ως άνω αναρριχηταί έχοντες µεγάλην πείραν είς αναρριχήσεις επί δυσκολωτάτων διαδροµών των Άλπεων, εξέφρασαν τον θαυµασµόν των διά την αγριότητα, το µέγεθος των κρηµνών αλλά και την οµορφιά του ξακουστού Γκίγκιλου»