Με αφορµή τη συµπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατο του σπουδαίου Μάνου Χατζηδάκι, αναδηµοσιεύουµε µέσα από τη στήλη µας ένα ρεπορτάζ της 28ης Μαΐου 1974 το οποίο αναφερόταν στην χαρά του συνθέτη για τον ερχοµό του στην Κρήτη.
∆ιαβάζουµε σχετικά στο ρεπορτάζ της εποχής «Είµαι χαρούµενος που θα τραγουδήσω επί τέλούς µαζί σας. Εγώ Κρητικός µαζί µε Κρητικούς. Γνωρίζετε καλά, καθώς κι εγώ πώς εµείς οι Κρητικοί ξεύρουµε να τραγουδάµε καλύτερα από τους άλλους. Γιατί τραγουδάµε από χιλιάδες χρόνια πριν. Και το τραγούδι µας περιέχει συγκρατηµένο πάθος, φαντασία και απέραντη ευγένεια σάν τα κεντήµατα της γιαγιάς µου της γραίας Χατζιδάκαινας που τάχω στη µνήµη µου αναλλοίωτα από παιδί, κεντήµατα γεµάτα χάρη και περισσήν ευγένεια.
Ευχαριστώ τη νεοσύστατη Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης, που µαζί µε την έναρξη των τολµηρών οραµατισµών της, µου ‘δωσε σήµερα την ευκαιρία να τραγουδήσω όλα τα πάθη του Οδοιπόρου, του Αλκιβιάδη, του Τζώννη του Μπόγια, του Μεθυσµένου Κοριτσιού, του Ευαίσθητου Ληστή και της Μπελίσας.
Είναι πάθη γνωσίως Κρητικά κι ήρθε καιρός να σας τα παραδώσω µ’ όλη µου την αγάπη».