Αυτές τις ημέρες της κυπριακής τραγωδίας έρχονται στη μνήμη και άλλα από τα συμβάντα εκείνων των ημερών. Κάθε χρόνο, στις 20 Ιουλίου, οι ορειβάτες γιορτάζουν τον προστάτη τους, Προφήτη Ηλία σε μια κορυφή της χώρας μας με Πανελλήνια συγκέντρωση.
Τη χρονιά εκείνη η συγκέντρωση πραγματοποιούνταν στην κορυφή Βελούχι, υψ. 2313 στον Τυμφρηστό πάνω από το Καρπενήσι. Λίγο πριν το μεσημέρι και την ώρα που γινόταν οι προσφωνήσεις και οι χαιρετισμοί διάφορων συλλόγων, κάποιος δεν είχε αποχωριστεί το ραδιοφωνάκι, που το είχε στο αυτί, ακούγοντας μουσική φαίνεται. Κάποια στιγμή έντρομος άρχισε να φωνάζει: οι Τούρκοι πέρασαν τον Έβρο! Σε έκτακτη φαίνεται ανακοίνωση αναφέρθηκε αυτό το γεγονός, που είχε διαδοθεί, όπως μάθαμε μετά. Ούτε να χαιρετιστούμε μεταξύ μας, ούτε τίποτα. Πήραμε την κατηφόρα, τρέχοντας σαν σε Μαραθώνιο και φτάνοντας στον χώρο κατασκήνωσης πετάξαμε στο πίσω κάθισμα του οχήματος σκηνές, υπνόσακους και άλλα… και δώσ’ του… γκάζι.
Δεν επιτρεπόταν η διάβαση από την εθνική οδό, για να είναι ελεύθερη για τις μετακινήσεις του στρατού. Σε κάθε κόμβο ή διασταύρωση της διαδρομής, εκατοντάδες παραθεριστές, οικογένειες, στρατιωτικοί, και άλλοι περίμεναν να βρουν μέσον για τη φυγή προς τον τόπο τους. Αν ρωτούσες τι συνέβαινε, ακόμα και αξιωματικό, κανείς δεν γνώριζε και όλα ήταν στο χάος.
Φτάνοντας στον Πειραιά, στην προβλήτα που ήταν το παλαιό Φ/Μ Κύδων, δεν επιτρεπόταν η επιβίβαση, γιατί θα μετέφερε στρατιωτικά είδη. Μετά από ώρα επετράπη μόνο για επιβάτες και λίγο πριν την αναχώρηση και για οχήματα. Φτάνοντας στο λιμάνι της Σούδας επικρατούσε φοβερός αντίθετος άνεμος, και παρά τη βοήθεια δύο ρυμουλκών και τις επανειλημμένες προσπάθειες δεν έγινε δυνατή η προσέγγιση. Έτσι, έκοβε κύκλους μέχρι το απόγευμα μέσα στο λιμάνι. Είχε διαδοθεί ότι επέβαιναν στο πλοίο περί τα 3.500 άτομα και πράγματι είχαμε τακτοποιηθεί στους καναπέδες των καταστρωμάτων εξ αρχής. Είχαν καταναλωθεί ακόμα και οι καραμέλες από τις καντίνες από τους… λιμοκτονούντες επιβάτες και κάποια στιγμή κατέβηκα στο γκαράζ με άδεια, να πάρω μία σακούλα παξιμάδια από το όχημα. Μας κύκλωσαν επιβάτες, και θυμάμαι ένας επίατρος, με παράκληση για «ένα» παξιμάδι, για τα υγρά του στομάχου.
Ας μην επεκταθώ στα γνωστά μετά από την αποβίβαση τις επόμενες ώρες και ημέρες.
