42 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από όταν απενεμήθη από τη Σουηδική Ακαδημία, στον Οδυσσέα Ελύτη, το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Σήμερα, μέσα από την στήλη μας, θα δούμε πώς δημοσιεύθηκε η είδηση στο φύλλο της εφημερίδας της 19ης Οκτωβρίου 1979.
Διαβάζουμε σχετικά στο ρεπορτάζ της εποχής «Η Σουηδική Ακαδημία απένειμε χθες στον “ποιητή του Αιγαίου” Οδυσσέα Ελύτη, το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για το 1979.
Η ανακοίνωση της ακαδημίας αναφέρει ότι το βραβείο απονεμήθηκε στον Ελύτη «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, περιγράφει με αισθησιακή δύναμη και υψηλή πνευματική διορατικότητα τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για την ελευθερία και την δημιουργία».
Η ακαδημία αναφέρει ότι το κυριώτερο ποιητικό έργο του Ελύτη, “Το άξιον εστί”, αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της ποίησης του 20ου αιώνα, και η ποίηση του Ελύτη είναι ταυτόχρονα αυστηρά προσωπική και αντιπροσωπευτική των παραδόσεων του ελληνικού λαού.
«Η θάλασσα και τα νησιά, τα ζώα και τα φυτά τους, τα απαλά βότσαλα και οι ακρογιαλιές, ο αφρός των κυμάτων, οι μαύροι θαλασσινοί αχινοί… είναι στοιχεία που επαναλαμβάνονται συνεχώς στο έργό του» αναφέρει η ακαδημία.
«Αισθησιασμός και φώς αναβλύζουν από την ποίηση του Ελύτη.
Ο αισθητός κόσμος είναι έντονα ζωντανός στο έργο του, πλούσιος σε φρεσκάδα και καταπληκτικές εμπειρίες»
Η επιτροπή Νόμπελ εξαίρει τον ποιητή για την αντίληψη που έχει για την αξιοπρέπεια και το ακατανίκητο πνεύμα του ανθρώπου.
Η επιτροπή συνοψίζει την φιλοσοφία του Ελύτη ως εξής:
«Εκείνο που έχει σημασία είναι να μην υποκύπτει κανείς. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχουμε συνεχώς συνείδηση του πώς πρέπει να είναι η ζωή και τη μπορεί ο άνθρωπος να δημιουργήσει για τον εαυτό του ενάντια σε όλα εκείνα που απειλούν να τον καταστρέψουν και να τον βιάσουν».
Η ανακοίνωση αναφέρει ότι το έργο του Ελύτη δεν είναι πολιτικό αλλά «μιά γραφή ετοιμότητας» που εμπνέεται από την αντίληψη της μοναδικότητας του ανθρώπου που του δίνει δύναμη για να αντιμετωπίσει τις δοκιμασίες της υπάρξεως».
