11. Rudolf Steiner: Τα επτά μέλη του σώματος και οι Τρεις Κόσμοι
Α’. Αντί Προλόγου
Το παρόν σημείωμα θεωρείται εισαγωγικό της θεωρίας του Rudolf Steiner για την πορεία της ψυχής μετά θάνατον, απαραίτητο όμως -λόγω της σχετικής ορολογίας- για την πλήρη κατανόησή της θεωρίας αυτής, που θα εκτεθεί στο επόμενο σημείωμά μας.
Β1. Τα επτά μέλη του ανθρωπίνου σώματος (ή τα επτά σώματα):
1. Φυσικό σώμα: Το φυσικό σώμα μας, ένα μικρό μέρος στο ον του ανθρώπου. Φυσικό σώμα έχουν και φυτά και ζώα, ακόμη και τα άψυχα (πέτρες κ.λπ.).
2. Αιθερικό σώμα: Το μέλος του σώματος που παρέχει στο φυσικό σώμα την απαιτούμενη ενέργεια για διατροφή, ανάπτυξη, αναπαραγωγή. Εχει μορφή κόκκινου-κυανού φωτός -σαν φάντασμα- λαμπερό και φωτεινό, αντιλαμβανόμενο μόνο από μυημένο άτομο. Αιθερικό σώμα έχουν και φυτά και ζώα. Δεν έχουν τα άψυχα (πέτρες κλπ).
3. Αστρικό σώμα: Το μέλος του σώματος που περιλαμβάνει όλα όσα γνωρίζουμε ως επιθυμίες, πάθη, ορμές. Ο μυημένος, το αντιλαμβάνεται ως ωοειδές νέφος ευρισκόμενο σε αέναη εσωτερική κίνηση και περιβάλλει φυσικό και αιθερικό σώμα. Το βασικό χρώμα του διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και αποκαλύπτει στον μυημένο την ιδιοσυγκρασία του ατόμου (αύρα). Αστρικό σώμα έχουν φυτά και ζώα.
4. “Εγώ”: Αφορά μόνο το άτομό μου, “εμένα”, τον κάθε “εμένα”. Το μέλος αυτό θέτει τον άνθρωπο υπεράνω των ζώων. Ερευνώντας ο μυημένος το αστρικό σώμα ανθρώπου, τα πάντα είναι σε διαρκή κίνηση, εκτός ενός μικρού χώρου κυανού, ωοειδούς, κάτω από το μέτωπο, στη βάση της μύτης. Είναι η εξωτερική έκφραση του “εγώ”, η “εξωτερίκευση” της ψυχής του ατόμου, από όπου ο μυημένος μπορεί να “διαγνώσει” -τρόπον τινά- τον εσώτερο ψυχισμό του ατόμου. Οσο είμαστε άνθρωποι πάνω στη Γη, η εγώ – οντότητά μας εκτείνεται μέχρι τα όρια της ψυχής.
5. Μάνας: Το μέλος που αποκτά ο άνθρωπος όταν καταφέρει να επεξεργαστεί το αστρικό του σώμα (πάθη, επιθυμίες, ορμές). Όσο πιο πολύ έχει επεξεργαστεί τον εαυτό του ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο Μάνας υπάρχει μέσα του.
6. Μπούντι: Το μέλος που αποκτά ο άνθρωπος, όταν καταφέρει να επεξεργαστεί το αιθερικό του σώμα.
7. Ατμα: Το μέλος που αποκτά ο άνθρωπος που καταφέρνει να εργαστεί πάνω στο φυσικό του σώμα. Η δυσκολότερη εργασία, επειδή πρέπει να μάθει π.χ. να εξουσιάζει την αναπνοή του, να ελέγχει την κυκλοφορία του αίματος, να παρακολουθεί τη λειτουργία του νευρικού του συστήματος, να ρυθμίζει τη διαδικασία της σκέψης κ.λπ.
Κάθε άνθρωπος έχει τα τέσσερα πρώτα μέλη του σώματός του αναπτυγμένα, το πέμπτο μερικώς και τα άλλα δύο σε στοιχειώδη κατάσταση.
Β2. Οι τρείς Κόσμοι:
1. Ο Φυσικός Κόσμος, η σκηνή όλων των ανθρώπων. Στον κόσμο αυτό υπάρχουμε, ζούμε, αναπτυσσόμαστε.
2. Ο Αστρικός ή Ψυχικός Κόσμος. Συντίθεται κυρίως από χρώματα και σχήματα. Χαρακτηρίζεται από τους μυημένους ως ο “Κόσμος των χρωμάτων”, που το χρώμα αιωρείται ελεύθερα, όπως μια φλόγα στον αέρα. Ενα φαινόμενο στον φυσικό κόσμο θυμίζει αυτό το αιωρούμενο χρώμα και αυτό είναι το ουράνιο τόξο. Οι αστρικές χρωματικές εικόνες όπως κινούνται ελεύθερα στο χώρο, πάλλονται σαν μια πλημμύρα χρωμάτων σε συνεχώς μεταβαλλόμενες κάθε είδους γραμμές και σχήματα.
Ενα από τα πολλά χαρακτηριστικά και ιδιότητες του αστρικού κόσμου, είναι ότι ο χρόνος “πηγαίνει προς τα πίσω”, δηλαδή, πρώτα βλέπει κάποιος το αποτέλεσμα και μετά το αίτιο. Ετσι εξηγούνται και οι προφητείες. Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει μελλοντικά γεγονότα, χωρίς αυτή την αντιστροφή των χρονικών συμβάντων.
3. Ο Ντεβαχάν ή Πνευματικός Κόσμος. Χαρακτηρίζεται από τους μυημένους ως ο “Κόσμος των ήχων”, με άλλα λόγια, ο Κόσμος του Ντεβαχάν είναι ο “ηχών Κόσμος”. Αυτό το ηχείν, χαρακτήρισε ως μουσική των σφαιρών ο Πυθαγόρας και συνιστά μια μελωδική αρμονία ήχων καθώς τα ουράνια σώματα διανύουν την τροχιά τους.
(Θεωρείται ως ο τελικός προορισμός των ψυχών, όπως θα αναλύσουμε στο αμέσως επόμενο Σημείωμά μας). Αποτελείται από τέσσερις περιοχές: Στην πρώτη, την αποκαλούμενη “Ηπειρωτική Μάζα του Ντεβαχάν” βρίσκονται τα αρχέτυπα του φυσικού κόσμου που δεν έχουν ζωή. Στη δεύτερη περιοχή την αποκαλούμενη “Θάλασσα του Ντεβαχάν”, βρίσκονται τα έμβια αρχέτυπα του φυσικού κόσμου. Στην τρίτη περιοχή την “Ατμόσφαιρα” βρίσκεται ότι στον φυσικό κόσμο απαντάται σαν αίσθημα, πόνος, χαρά. Κοντολογίς, εδώ παριστάνεται το περιεχόμενο του κάθε τινός που οι άνθρωποι και τα ζώα έχουν απολαύσει ή υποφέρει στο φυσικό κόσμο.
Στην τέταρτη περιοχή του Ντεβαχάν περιλαμβάνονται πρωτότυπες σκέψεις ανεξάρτητα της μόρφωσης ή της κοινωνικής θέσης του ανθρώπου. Μετά από αυτές τις τέσσερις περιοχές, βρισκόμαστε στα όρια του “Πνευματικού Κόσμου” γνωστά στους μυημένους ως “Χρονικό Ακάσα”, στο οποίο υπάρχουν καταχωρημένα όλα όσα έχει κάνει ή προκαλέσει ο κάθε άνθρωπος, ακόμη κι αν δεν περιλαμβάνονται στα ιστορικά βιβλία. Κοντολογίς, εκεί βιώνεται το κάθε τι που έχει γίνει από ενσυνείδητα όντα στον φυσικό κόσμο.
Οι τρεις αυτοί Κόσμοι, δεν είναι χωρισμένοι μεταξύ τους στον χώρο. Αντιλαμβανόμαστε τον Φυσικό Κόσμο με τα αισθητήρια όργανά μας. Αλλά στον ίδιο χώρο ευρίσκονται τόσο ο Αστρικός όσο και ο Ντεβαχανικός Κόσμος που συνιστούν τους Ανώτερους Κόσμους, τους οποίους δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε, όπως ακριβώς ένας τυφλός αδυνατεί να ιδεί τον φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει. Τους Ανώτερους Κόσμους μπορούμε να αντιληφθούμε, εφόσον ανοίξουν τα “πνευματικά μάτια” μας. Τα δε πνευματικά μάτια και αφτιά «…μπορούν να ανοίξουν και να λειτουργήσουν για τον καθένα, μόνο εάν έχει την αναγκαία ενέργεια, υπομονή κι επιμονή…» συνιστά ο Rudolf Steiner και συνεχίζει ο ίδιος: «…Πάρετε παράδειγμα την Ελεν Κέλλερ που τυφλή και κουφή από τα δυο της χρόνια, κατάφερε να διεισδύσει στο Φυσικό Κόσμο χάρις στη θέληση και υπομονή της και να γίνει μια μεγάλη και καταξιωμένη συγγραφέας ενός κόσμου που γνώρισε μόνο με τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής….».
Γ’. Επίλογος
Κεφαλαιώδους σημασίας θέματα τα ανωτέρω, που απλώς “ακουμπήσαμε” με την πένα μας, με την ελπίδα της στοιχειώδους έστω ενημέρωσης στον αναγνώστη, τον οποίο παραπέμπουμε στις παρακάτω Πηγές μας, για πληρέστερη ενημέρωση.
(Στο επόμενο: Rudolf Steiner: Η πορεία της ψυχής μετά θάνατον)
ΠΗΓΕΣ
1. Rudolf Steiner. 1904. Πώς αποκτώνται οι γνώσεις των Ανώτερων Κόσμων.
Εκδόσεις “Ανθρωποσοφία”, Αθήνα, 1990. Μετάφραση: Θάνος Αλεξίου
2. Rudolf Steiner. 1914. Ο Χριστός και η Ανθρώπινη Ψυχή. Εκδόσεις “Ανθρωποσοφία”, Αθήνα, 1990, Μετάφραση Θάνος Αλεξίου.
3. Rudolf Steiner. 1906. Προ των πυλών της Ανθρωποσοφίας. Εκδόσεις “Ανθρωποσοφία”, Αθήνα 1990. Μετάφραση Θάνος Αλεξίου.
* γεωπόνος – συγγραφέας
Μέλος της “Λογοτεχνικής
Παρέας Χανίων”
