12. Rudolf Steiner: Η πορεία της ψυχής μετά θάνατον
Α’. Αντί Προλόγου
Ενα ερώτημα όπως η πορεία της ψυχής μετά θάνατον και το οποίο ταλανίζει τον άνθρωπο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, έχει προσεγγισθεί από τον μεγάλο στοχαστή και φιλόσοφο του 20ου αιώνα Rudolf Steiner σε βαθμό που να χαρακτηρίζει τις προσεγγίσεις του στο θέμα ως “πραγματικά γεγονότα και όχι θεωρίες”. Και το στηρίζει με ζέση –μεταξύ άλλων- μέσα στις 6.000 διαλέξεις του και στα 350 βιβλία του.
Β’. Η πορεία της ψυχής μετά θάνατον
Κατά τη διάρκεια του ύπνου, το αστρικό σώμα χαλαρώνει τη σύνδεσή του και ανυψώνεται μαζί με το Εγώ σώμα έξω από το φυσικό σώμα και ενεργεί παλλόμενο αδιαλείπτως πάνω από αυτό, αναζωογονώντας το και αφαιρώντας του τον κάματο και τη φθορά της ημέρας. Σε αυτό οφείλεται και η ευεργετική επίδραση του ύπνου στον άνθρωπο.
Κατά τη στιγμή του θανάτου, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά: Το αστρικό, αιθερικό και Εγώ σώμα χωρίζονται –στο μέρος της καρδιάς- από το φυσικό σώμα, μένουν για ελάχιστο χρονικό διάστημα μαζί και στη συνέχεια ανυψώνονται πάνω από το κεφάλι. Είναι οι στιγμές όπου ο άνθρωπος ξαναθυμάται εν ριπή όλα τα βιώματα της διανυθείσας ζωής. Αυτό κρατάει μερικό χρόνο μέχρις ότου το αιθερικό σώμα (το οποίο είναι ο φορέας της μνήμης), χωρίσει από το αστρικό σώμα και το Εγώ, προκύπτοντας έτσι και ένα δεύτερο πτώμα: Αυτό, του αιθερικού σώματος. Όταν ο άνθρωπος έχει αποθέσει τα δύο αυτά πτώματα, η ψυχή εισέρχεται σε μια κατάσταση που ονομάζεται Καμαλόκα δηλαδή τόπος των επιθυμιών. Είναι ο τόπος όπου η ψυχή βιώνει όλα όσα έζησε στη γήινη διαδρομή στο φυσικό σώμα, είτε αυτά προκάλεσαν απόλαυση, είτε όχι. Ο άνθρωπος ξαναζεί στην Καμαλόκα ολόκληρη τη ζωή του αλλά αντίστροφα αυτή τη φορά, ήτοι από την ώρα του θανάτου μέχρι την ώρα της γέννησής του μέρα με τη μέρα, με όλα τα βιώματά του, συμβάντα και πράξεις. Ξαναζεί ακόμη μια φορά όλες τις απολαύσεις αλλά κατά τρόπο που δεν μπορεί πλέον να τις ικανοποιήσει. Αυτό συμβαίνει για να μπορέσει να “ξεκόψει” από αυτά τα συναισθήματα αλλά και από κάθε άλλη γήινη επιθυμία, να καθαρισθεί, να εξαγνισθεί. Ξαναγυρίζει όμως πίσω και στη θέση, τον τόπο και τη στιγμή που προκάλεσε πόνο, δυστυχία σε άλλους. Όλο αυτό τον πόνο και τη δυστυχία την βιώνει και η ψυχή, και “αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει…”, επιμένει ο Rudolf Steiner και σχετίζεται με την οριστική αποκόλληση από τα γήινα.
Η ζωή στην Καμαλόκα δεν είναι τόσο δύσκολη για όλους: Όποιος είχε βελτιώσει εν ζωή το αστρικό του σώμα με συνέπεια να εξαρτάται λιγότερο από τις υλικές απολαύσεις και τα ανθρώπινα –γήινα- πάθη, δεν θα συναντήσει μεγάλη δυσκολία προσαρμογής. Ετσι, μπορεί να λεχθεί ότι το αστρικό σώμα διαιρείται σε δύο τμήματα: Εκείνο που έχει επεξεργασθεί ο άνθρωπος κι εκείνο στο οποίο παραμένουν στο διηνεκές οι ζωικές επιθυμίες. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος περάσει την περίοδο της Καμαλόκα, το εξευγενισμένο τμήμα του αστρικού σώματος είναι έτοιμο να ανυψωθεί προς τον Πνευματικό Κόσμο του Ντεβαχάν. Το κατώτερο τμήμα του αστρικού σώματος –το μη εξευγενισμένο- παραμένει πίσω και αποτελεί το τρίτο πτώμα του ανθρώπου που περιέχει όλες τις κατώτερες ορμές και ένστικτα που δεν είχαν εξευγενιστεί. Αυτό το (τρίτο) πτώμα αιωρείται τριγύρω στον αστρικό χώρο και εκπέμπει ορισμένες επιβλαβείς επιρροές και το οποίο μπορεί να εμφανιστεί σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις και να δώσει ακόμη και πληροφορίες δια μέσου ενός μεσάζοντος (μέντιουμ). Αλλά, λόγω των δυσμενών ιδιοτήτων του μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στην πληροφόρηση και όχι μόνο… Το τρίτο αυτό πτώμα, διαλύεται σιγά – σιγά και εξαφανίζεται. Η διάρκεια της Καμαλόκα υπολογίζεται στο ένα τρίτο της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Για παράδειγμα περίπου 25 χρόνια για κάποιον που έζησε 75 χρόνια.
Όταν ο άνθρωπος κοιμάται, και όσο το αστρικό σώμα ενεργεί τις αναζωογονητικές παλμικές κινήσεις του άνωθε του φυσικού σώματος, ο κοιμώμενος είναι σε ασυνειδησία, κάτι αναμενόμενο και στον θάνατο. Όταν όμως πεθάνει, στο αστρικό σώμα αφυπνίζεται το συνειδητό μέσω των αισθητηρίων οργάνων του που είναι τα επτά τσάκρα* (ή άνθη του λωτού). Τη στιγμή που τίθενται σε λειτουργία τα τσάκρα γίνεται αντιληπτός ο Αστρικός Κόσμος, και όταν φτάσουν στην πλήρη λειτουργία τους, τότε πλέον ο άνθρωπος (η ψυχή του) ζει στο Ντεβαχάν σε πλήρη ενσυνειδησία, με τη βοήθεια των αισθητηρίων αυτών οργάνων του αστρικού σώματος. Στον ανώτερο αυτό Πνευματικό Κόσμο, οι ψυχές ευρίσκονται σε πλήρη ενσυνειδησία και συντροφικότητα μεταξύ τους. Η φιλοσοφική αυτή άποψη του Rudolf Steiner ευρίσκεται –κατά την άποψή μας- σε πλήρη ταύτιση με την ομολογία του Αγγέλου Κυρίου στον Αγιο Αντώνιο όπως την παραθέσαμε στο 2ο σχετικό Σημείωμά μας, και την οποία αξίζει να επαναλάβουμε: «Βλέπεις εις τούτον τον κόσμον οπού αφεσπέρας κοιμούνται οι άνθρωποι και το πρωί όταν ξημερώσει απαντώνται ένας τον άλλον και χαιρετούνται και συνομιλούν ως φίλοι, τοιουτοτρόπως γίνεται και εις εκείνον τον Κόσμον, και ένας τον άλλον γνωρίζεται και συνομιλεί, και καθώς ένας άνθρωπος δεν γνωρίζει άλλον εδώ και ερωτώντας μανθάνει ποίος είναι, ούτω γίνεται και εκεί, πλην οι δίκαιοι μόνον γνωρίζονται, οι αμαρτωλοί όμως, διόλου…».
Γ’. Επίλογος
Ένα κεφαλαιώδους σημασίας θέμα «ακουμπήσαμε» περιληπτικά, προκειμένου να καταστεί περισσότερο κατανοητό στον αναγνώστη μας, τον οποίο παραπέμπουμε στις παρακάτω πηγές μας, για λεπτομερέστερη ενημέρωση. Δεν αναφερθήκαμε σκόπιμα στο θέμα της μετενσάρκωσης η οποία αρχίζει την προετοιμασία της στο Ντεβαχάν, προκειμένου να μην πλατειάσουμε, και να το παραθέσουμε αυτούσιο στο επόμενο Σημείωμά μας.
(Στο επόμενο:
Η μετενσάρκωση)
*μέλος της “Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων”
ΠΗΓΕΣ:
1. Rudolf Steiner. 1906. Προ των πυλών της Ανθρωποσοφίας. Εκδόσεις “Ανθρωποσοφία”, Αθήνα 1990. Μετάφραση Θάνος Αλεξίου.
2. Rudolf Steiner. 1904. Πώς αποκτώνται οι γνώσεις των Ανώτερων Κόσμων. Εκδόσεις “Ανθρωποσοφία”, Αθήνα, 1990. Μετάφραση: Θάνος Αλεξίου
3. Rudolf Steiner. 1911. Η πνευματική καθοδήγηση του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. Εκδ. “Ανθρωποσοφία”, Αθήνα, 1990, Μετάφραση Θάνος Αλεξίου.
4. Αφροδίτη Φούντα. Aνακαλύψτε τα τσάκρα και ξεκλειδώστε την ενέργειά σας.
in.gr
http://archive.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=82107&lngChapterID=-1&lngItemID=82120
5. Τι είναι το αιθερικό σώμα, τα τσάκρα και η αύρα;
http://www.reiki.gr/page.asp?pid=92
6. Άγιος Αντώνιος ο Μέγας. http://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=8040
7. Νάτζεμυ Ρόμπερτ. 1992. Ο Μυστικός Κύκλος της Ζωής. Εκδ. “Αρμονική Ζωή”, Αθήνα. Μετάφραση: Σάσσα Παναγωπούλου.
* “Τσάκρα”: Είναι σανσκριτική λέξη και σημαίνει “τροχός” καθώς τα τσάκρα μοιάζουν με τροχούς που περιστρέφονται σε διαφορετικές ταχύτητες εκπέμποντας διαφορετικά χρώματα. Τα τσάκρα είναι ενεργειακά κέντρα, σταθμοί ενέργειας που παίρνουν και μεταβολίζουν την ενέργεια και τη διοχετεύουν στους αδένες του σώματος και στο νευρικό σύστημα. Είναι τα κύρια όργανα του αστρικού σώματος και έχουν πολλές λειτουργίες σε όλα τα επίπεδα και μέσω των οποίων ρέει η ζωτική ενέργεια («πράνα»), επιδρώντας στο φυσικό, στο νοητικό και στο πνευματικό επίπεδο της ύπαρξής μας. Όταν τα τσάκρα είναι «ανοιχτά», η ενέργεια κυλάει ανεμπόδιστα από τη βάση της σπονδυλικής στήλης μέχρι την κορυφή του κεφαλιού. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, το σύστημα των τσάκρα αποτελείται από 7 αόρατα ενεργειακά κέντρα που τοποθετούνται νοητά κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης,
