Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν από 2500 χρόνια και φαντάζει καταπληκτικό το γεγονός ότι είναι και σήμερα τόσο επίκαιρο. Η μόνη διαφορά με εκείνα τα χρόνια είναι πως τότε υπήρχαν ρήτορες που αγόρευαν οι ίδιοι τους λόγους όπως αυτός του κειμένου που φέρει την υπογραφή του σημαντικότερου ρήτορα της αρχαιότητας και όλων των εποχών, του Δημοσθένη, μαθητή του Ισοκράτη και του Ισαίου. Ο “Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς”, γεννημένος στην Αθήνα το 384 π.Χ. είχε για όπλο του ενάντια στο άδικο και την διαφθορά την ρητορική, την οποία ανέπτυξε με αφορμή κάποιες οικογενειακές αντιδικίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει. Ήταν τέτοιος ο ζήλος και η επιμονή του για την δημιουργία των φλογερών λόγων του, που μέσα από κοπιαστική δουλειά προσέχοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια κατάφερε να καταξιωθεί ανάμεσα στους Αθηναίους, με τα έργα “Φιλιππικοί” και “Ολυνθιακοί” να τον καθιστούν αθάνατο ρήτορα.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ:
“Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στη ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας…
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες, απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων….
Κι ενώ κανονικά όλες οι συζητήσεις γίνονται πριν απ’ τα όποια γεγονότα, εσείς διαβουλεύεστε πάντα κατόπιν εορτής.
Αφήσατε όλον αυτό τον καιρό να κυλήσει με συνεχείς αναβολές, μετάθεση των ελπίδων σας σε άλλους, αλληλοκατηγορίες και καταγγελίες. Αυτά συνεχίζετε να κάνετε και σήμερα…
Όλοι πρέπει να εξοργίζεστε εξίσου όταν βλέπετε ότι πολύ εύκολα κινδυνεύουν να κακοποιηθούν οι πιο φτωχοί και αδύνατοι πολίτες, ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι μπορούν να αδικοπραγούν ατιμωρητί και να εξαγοράζουν πρόσωπα για να εκβιάζουν καταστάσεις.
Στρέψτε το βλέμμα προς τους σημερινούς πολιτικούς: Άλλοι από φτωχοί έγιναν πάμπλουτοι, άλλοι από άσημοι χόρτασαν τιμές, ορισμένοι έφτιαξαν σπίτια δίπλα στα οποία τα δημόσια οικοδομήματα είναι πιο σεμνά, κι όσο ο πλούτος της πόλης ελαττωνόταν, τόσο ο δικός τους αύξανε…
Δεν είναι ασφαλώς ένα και δύο τα αίτια ένεκα των οποίων έφθασαν τα πράγματα ως εδώ. Αλλά την κύρια αιτία θα τη βρείτε στο πρόσωπο εκείνων που προτιμούν να σας είναι ευχάριστοι παρά να σας συμβουλεύουν ορθά. Απ’ αυτούς, πολλοί προσπαθούν να συντηρούν τη σημερινή κατάσταση γιατί αντλούν από αυτή δημοτικότητα και εξουσία – κι έτσι ούτε οι ίδιοι προνοούν για το αύριο, ούτε νοιάζονται για το αν εσείς προνοείτε…
Βρίσκονται σε τέτοια εγκατάλειψη και σε τέτοια χάλια τα πράγματα, ώστε ακόμη και αν όσοι μιλούν από τούτο το βήμα πρότειναν συνειδητά τα πιο βλαβερά μέτρα κι εσείς τα ψηφίζατε, πάλι δεν θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε χειρότερη θέση.”…
