Συμπληρώνονται φέτος 20 χρόνια από την “ημέρα που άλλαξε ο κόσμος”, όπως έχει καθιερωθεί να ονομάζεται η 11η Σεπτεμβρίου 2001. 4 επιβατικά αεροσκάφη στις ΗΠΑ καταλαμβάνονται από τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα, έχοντας 4 στόχους: Το παγκόσμιο κέντρο εμπορίου (Δίδυμοι πύργοι) στη Νέα Υόρκη, το Πεντάγωνο και το Καπιτώλιο ή τον Λευκό Οίκο στην Ουάσινγκτον. Τα 3 κατέληξαν και έπληξαν τους στόχους, ενώ το τέταρτο αστόχησε και έπεσε σε δάσος της Πενσυλβάνιας, εξαιτίας της ηρωικής αντίδρασης των επιβατών.
Η 11η Σεπτεμβρίου έχει χαραχθεί στη μνήμη της ανθρωπότητας εξαιτίας της τηλεοπτικής κάλυψης και των νέων τεχνολογικών μέσων. Ανήκει πρωτίστως όμως, στις επετείους που όλοι οι Αμερικανοί θυμούνται τί έκαναν εκείνη την μέρα, όπως και οι προηγούμενες γενιές που χάραξαν στη μνήμη τους την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ (6/12/41) και την δολοφονία του προέδρου Τζ.Κέννεντυ (22/11/63).
Η τρομοκρατική ενέργεια στους δίδυμους πύργους έχει ομοιότητα με την δολοφονία Κέννεντυ, λόγω του ότι συνέβη σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Κάθε φορά που παρακολουθούμε τις εικόνες και στις δύο περιπτώσεις βλέπουμε δολοφονίες ανθρώπων που τότε κατέγραψαν οι τηλεοπτικές κάμερες και θα προβάλλονται εσαεί. Η ομοιότητα, αντίστοιχα, που υπάρχει με την επίθεση στα νησιά της Χαβάης, το Δεκέμβριο του 1941, είναι ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε πάλι σε αμερικανικό έδαφος όπως και ο πλήρης αιφνιδιασμός που επικράτησε. Το αποτέλεσμα των δύο επιθετικών ενεργειών ήταν για τις Η.Π.Α η έναρξη πολεμικών αναμετρήσεων: Μετά το Περλ-Χάρμπορ οι Η.Π.Α εισήλθαν δυναμικά και καθοριστικά στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ μετά την 11η Σεπτεμβρίου εισβάλουν σε Ιράκ και Αφγανιστάν με άξονα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ώστε να αποφευχθούν νέες πειρατικές ενέργειες.
Δεν νομίζω κανείς να πίστευε ότι στην αυγή του 21ου αιώνα επιβατικά αεροπλάνα θα χρησιμοποιούνταν ως όπλα, που θα προκαλούσαν τον θάνατο 3.000 ανθρώπων. Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα υποβαθμιζόταν έτσι η ανθρώπινη ζωή. Κανείς δεν φανταζόταν ότι άνθρωποι σαν νέοι καμικάζι, θα επέλεγαν να ρίξουν αεροπλάνα σε δημόσια κτίρια με πρόθεση να συμπαρασύρουν μαζί τους στο θάνατο τόσες ψυχές.
Αξιομνημόνευτο για να καταγραφτεί είναι η περίπτωση της πτήσης 93 της United Airlines απο το Νιού Αρκ με κατάληξη το Σαν Φρανσίσκο. Όπως προαναφέραμε, η συγκεκριμένη πτήση δεν έφτασε στον προορισμό των τρομοκρατών. Οι επιβάτες αρχικά, όπως ήταν φυσικό, πανικοβλήθηκαν, στη συνέχεια ενημερώθηκαν από συγγενείς μέσω των κινητών τηλεφώνων για τις τρομοκρατικές ενέργειες σε Νέα Υόρκη και Πεντάγωνο. Ο αρχικός πανικός αντικαταστάθηκε απο την ανυπακοή και τον σχεδιασμό αντίστασης στα σχέδια των τρομοκρατών.
Το αίσθημα επιβίωσης και η αντίληψη της καταστροφικής κατάληξης, που θα είχε και η δική τους πτήση, τους ώθησε να οργανωθούν, να επιτεθούν -ώστε να εκδιώξουν τους τρομοκράτες από το πιλοτήριο- και να πάρουν τον έλεγχο του αεροσκάφους. Δυστυχώς, παρά την θαρραλέα προσπάθεια τους, δεν τα κατάφεραν, παρόλο που εισήλθαν στο πιλοτήριο και πάλεψαν με τους αεροπειρατές. Το αεροπλάνο κατέπεσε σε δάσος και όχι σε δημόσιο κτίριο. Σκοτώθηκαν όλοι.
Οι επιβάτες της πτήσης 93 ενδεχομένως να μη ήθελαν να γίνουν ήρωες. Ταξίδευαν για τους δικούς τους λόγους, όπως ο καθένας μας κάθε φορά που ταξιδεύει. Δεν πέθαναν όμως “παγωμένοι” και φοβισμένοι. Αποπειράθηκαν κάτι τολμηρό και επικίνδυνο.
Χάρη σ’ αυτή την πράξη τους έσωσαν άλλες ζωές, αφού το τέταρτο αεροσκάφος δεν κατέληξε στον τρούλο του Καπιτωλίου ή στην ταράτσα του Λευκού Οίκου.
Οι 4 αυτές θανατηφόρες πτήσεις αποτέλεσαν και αποτελούν τα φανατικότερα δείγματα θρησκευτικού φονταμενταλισμού και απαξίωσης της ανθρώπινης υπόστασης. Επέφεραν πολιτικές αλλαγές σε δύο χώρες (Ιράκ-Αφγανιστάν), αναθεώρησαν τους κανόνες στις διεθνείς αερομεταφορές, και οδήγησαν τις κυβερνήσεις παγκοσμίως στη λήψη αυστηρών μέτρων κατά της τρομοκρατίας.
