Ενα αύριο τόσο αβέβαιο εδώ και πολλά χρόνια του νεοελληνικού βίου μας που όμως ήταν προβληματικός από αρχαιοτάτων χρόνων από την εποχή του μεγάλου σκοτεινού φιλοσόφου Ηράκλειτου που ήταν κληρονομικά βασιλέας και αρχιερέας και βασίλευσε μετά από την κατάληψη τον Μηδοπερσών στην Ιωνία μέσα 6ου αιώνα π.Χ.
Ομως ο Ηράκλειτος ως βασιλιάς και αρχιερέας προς το τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα διατύπωσε το διαχρονικής επικαιρότητας φιλοσοφικό του απόφθεγμα: «πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους».
Με αυτή τη συγκλονιστική ρήση στην οποία έκτοτε αναφέρονται φιλόσοφοι, στρατηγιστές, στρατοκράτες, δημοκρατικοκράτες, ο Ηράκλειτος υπεστήριζε τον πόλεμο εναντίον του ανατολίτη εισβολέα χωρίς ανταπόκριση του λαού του και την έλλειψη οργάνωσης και αντίστασης των Ελλήνων. Για να αναγκασθεί να τους πει ευθέως να πάνε ν’ απαγχονιστούν (λόγω της μικροψυχίας τους και εθελοδουλίας τους και της εξαχρείωσής τους) και ν’ αφήσουν την τύχη της πόλης της Εφέσου στ’ ανήλικα παιδιά, στους προεφήβους να την κυβερνήσουν. Για να παραιτηθεί τελικά και να ζήσει στη φύση ψάχνοντας επιστημονικά τα μυστικά που κρύβει. Για να τα ερευνούν στην αιωνιότητα οι επιστήμονες του κόσμου χωρίς η φύση να τους τα αποκαλύπτει.
Στο τέλος πέθανε περιφρονημένος από τους ανάλγητους συμπατριώτες του που τον άφησαν να ξεσχίσουν τις σάρκες του τα σκυλιά…
Ομως τα διαχρονικά μηνύματα του Ηράκλειτου είναι απόλυτη ανάγκη σε τούτη τη βαριά ελληνική κρίση να προβληματίσουν τον λαό μας στη νέα ιστορική στιγμή που θα ρίξουν την ψήφο τους στην κάλπη με ελληνική διαχρονική ευθύνη με πλαίσιο 4 αδιαπραγμάτευτους άξονες που αναφερόμαστε στο σημερινό μας άρθρο.
ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ ΣΕ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ
Κατ’ αρχάς στο σημερινό μας κείμενο ευχόμαστε για τον καινούργιο χρόνο υγεία, αντοχή και αγωνιστικό πνεύμα σε όλους τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της σελίδας με την “ευθύνη του πνεύματος”, αλλά και διευθύνοντες και σε όλους τους συνεργάτες και συνεργάτιδες των “Χανιώτικων νέων”.
Ομως ο καινούργιος χρόνος 2015 βρίσκει την Ελλάδα σε κατάσταση πολλαπλής έντασης λόγω της μεγάλης προεκλογικής μάχης που ήδη έχει αρχίσει. Με σκληρό ανελέητο αγώνα των πολωμένων δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και των μικρότερων, που ανταγωνίζονται αφ’ ενός μεν να εξασφαλίσουν το συνολικό ποσοστό για είσοδό τους στη Βουλή και αφ’ ετέρου νοιάζονται για να είναι το ποσοστό αυτό υψηλότερο μεταξύ των άλλων παλιών και νέων κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης για να έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων, για περισσότερη αντιπροσώπευση στη Βουλή. Με σκληρότατο αγώνα ποιο θα είναι το τρίτο κόμμα.
ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΗΘΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Για να διαπραγματευθεί τους όρους συνεργασίας για μια συγκυβέρνηση, αν το πρώτο κόμμα δεν κατακτήσει την πλειοψηφία της αυτοδυναμίας για τη νέα μορφή διακυβέρνησης της χώρας είτε ως κεντροαριστερά είτε ως κεντροδεξιά. Πάντως ήδη από τα πρώτα δείγματα λειτουργίας του προεκλογικού πυρετού, που συνέχει τα μικρά και μεγάλα κόμματα, φανερώθηκε ωμά η αγριότητα της μάχης του προεκλογικού αγώνα. Μια μάχη χωρίς κανένα ηθικό υπόβαθρο διεξαγωγής της. Σε σημείο που αντί να επικρατήσει κλίμα πνευματικής αναβάθμισης της πολιτικής – προεκλογικής λειτουργίας να ξαναεπικρατήσει το πνεύμα της ωμής αντιπαλότητας, μέσα σε όλο το σύστημα των ανταγωνιζόμενων τωρινών πολιτικών δυνάμεων.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Οι οποίες όμως δεν φαίνονται να αναλαμβάνουν την ευθύνη μιας ηθικής κάθαρσης σε όλα τα επίπεδα του πολιτικού φάσματος του ήδη τρέχοντος προεκλογικού αγώνα. Ο οποίος -ύστερα από τα δεινά που έχει υποστεί η χώρα και τις οδυνηρές εμπειρίες που έχει βιώσει ο ελληνικός λαός- θα έπρεπε να έχει κυριαρχηθεί από το όραμα μιας ανατρεπτικής ανανέωσης και κατά βάση ηθικοποίησης, του πολιτικού βίου και του πολιτικού δημοκρατικού φρονήματος του λαού μας. Ο οποίος με τη σειρά του έδειξε, με διάφορες αδιανόητες στάσεις και εκδηλώσεις του, ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει ο ίδιος ως κυρίαρχος λαός την πραγματική, αλλά και πολιτική ευθύνη του για τη βαρύτατη κρίση που διέρχεται το έθνος μας, το κράτος και αυτή καθ’ εαυτή και η πατρίδα μας, ο λαός μας.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΩΣ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ
Δηλαδή τέσσερις καθοριστικές έννοιες που πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες, για κάθε Ελληνα πολίτη. Με πρόταξή τους, πέρα από κομματικά, ατομικά και ομαδικά συμφέροντα. Και κυρίως πέρα από τα εξωτερικά μεγάλα συμφέροντα που από την εποχή της ρωμαϊκής κατάκτησης μάς ορίζουν, μάς ενσκλαβώνουν και μάς καθορίζουν. Συμφέροντα ανελευθερίας του λαού μας καθώς και άλλων λαών που τα εκμεταλλεύονται και τους αποδυναμώνουν με πολλαπλές μορφές ανελευθερίας.
Μορφές τις οποίες επικαλύπτουν με διάφορα ψευδοϊδεώδη διεθνικιστικής λειτουργίας. Για να κρατούν όλοι αυτοί οι επικυρίαρχοι δύσης και ανατολής τα δικά τους έθνη – κράτη και πατρίδες ως σωτηρολογικά μορφώματα και συστήματα για να επιβάλουν, πότε πανευρωπαϊκά, πότε ηπειρωτικά και πότε παγκοσμιακά τις δικές τους χειραγωγήσεις για τις δικές τους και μόνο εκμεταλλεύσεις.
ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ “ΠΡΟΟΔΟΥ” ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΟΛΕΘΡΙΟΤΗΤΑ
Ιδιαίτερα στους καιρούς του Μεσαίωνα και μετά σε όλη τη χρονική διάρκεια της νεωτερικότητας, με τις μεγάλες ιδεολογίες (που όλες απέτυχαν και συντρίφτηκαν) και τις παραπλανητικές επαγγελίες που συνεχώς διαψεύδονται.
Για να φθάσουμε τώρα στη μέγιστη αποτυχία και διάψευση του φοβερά ανελεύθερου και αλλοτριωτικού υπερμηχανισμού της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης. Με γκιλοτίνα αποκεφαλισμού της κάθε ανθρώπινης αξίας, αλλά και της κάθε ανθρωπιστικής πολιτικής του εκσυγχρονισμού του καταναλωτισμού.
Για να βουλιάζει ψευδοευδαιμονιστικά, μέσα σ’ αυτόν η κοινωνία και επικοινωνία της προόδου του ΤΙΠΟΤΑ. Αφού όλα τελικά οδηγούν στην υπερεκμετάλλευση ανθρώπου, λαών και ανθρωπότητας από τους αόρατους απάνθρωπους “μηχανικούς” της επιβολής ανθρώπινης δουλείας και ανελευθερίας στον σημερινό και τον αυριανό κόσμο μας.
ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ Η ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Η μέγιστη όμως δυστυχία τόσο του λαού μας όσο και άλλων λαών στην Ευρώπη και στον κόσμο είναι ότι δεν υπάρχουν σήμερα ηγέτες ενός πραγματικού ανθρωπιστικού οράματος που να αγωνιστούν με δημιουργική εφευρετικότητα δημιουργώντας σύγχρονα πρότυπα για αντιστάσεις των λαών και ιδιαίτερα του ιστορικού μας λαού.
Ομως, οι ηγέτες της εποχής μας συμβιβάζονται με τα δεδομένα της σύγχρονης πολιτικής διαχειριστικότητας και επιθετικότητας των σύγχρονων “αποικιοκρατισμών” του χρήματος της υπερ-εκμεταλλευτικότητας και του νεοολοκληρωτισμού. Με στόχο να γίνουν απόκληροι οι περισσότεροι ενεργοί και ανενεργοί πολίτες τους οποίους καταναγκάζουν στην εξαθλίωση της ζωής οι αναδυόμενες νέες υπερδυνάμεις του κόσμου.
ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΗΓΕΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ
Σε αντιπαλότητα, αλλά και σε συνεργασία με την ως τώρα αδιαμφισβήτητη υπερ-δύναμη της Αμερικής. Για να αναζητούνται τόσο από τον λαό μας όσο και από άλλους λαούς στην Ευρώπη και στον κόσμο νέοι ηγέτες οράματος και όχι παροράματος, όπως συμβαίνει σήμερα.
Με τους ηγέτες να είναι κατώτεροι των περιστάσεων, τους κομματο-φρουρούς να είναι επαίσχυντοι των καταστάσεων και τους πολίτες που ψηφοφορούν, να είναι κατάδικοι των δικών τους μη αντιστάσεων κατά της διαφθοράς των πολιτικών πραγμάτων και της συμφοράς που επιφέρουν οι λαϊκές παραπλανήσεις και περιπλανήσεις στη ζωή τους, στο έθνος, στην πατρίδα, στην κοινωνία. Και ευρύτερα στον ίδιο τον λαό, που συνεχώς “αυτοκτονεί” χωρίς κανενός είδους αποφασιστικής συμμετοχής – συμβολής στο κρίσιμο αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η οικονομική κοινωνική και εθνική κρίση.
Με τους πολίτες, άνδρες – γυναίκες – νέους νέες να επιδίδονται στους ψευδείς διασκεδασμούς απαράδεκτων ακισμών και λιανισμών σε όλες τις τηλεοπτικές εικόνες της χώρας.
ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Βέβαια η διαμαρτυρία γι’ αυτές τις σημερινές πολιτικές πραγματικότητες προσομοιάζει με τις πολλές διαφορές και διαφθορές, αλλά και καταστροφές του σύγχρονου νεοελληνικού μας κράτους από την πρόοδο αιώνων συγκρότησής του ως σήμερα. Ομως η ίδια κατάσταση των πολιτών της μη βαθιάς συναίσθησης της ευθύνης τους απέναντι στον λόγο της πολιτικής αλήθειας, της τόλμης και της εφευρετικότητας. Ή της καταγγελίας και ουσιαστικής αντίθεσης απέναντι σε μια συνολική κρίση των εθνικών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών σχέσεων του εθνοκράτους και πατρίδας – κοινωνίας από παλιότερες ακόμα και αρχαιότατες εποχές είναι δυνατόν, ως πρότυπο να τις ανάγουμε στην εποχή των Ιώνων φιλοσόφων – επιστημόνων και κυβερνητών. Για να επικεντρώσουμε στο πρότυπο του μεγάλου “σκοτεινού” Ιωνα φιλοσόφου του Ηράκλειτου.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ – ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑΧΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗΣ
Στο μικρό, αλλά αξιολογότατο, βιβλίο του (115 σελίδες ετ. 2014 μικρού σχήματος) ο συγγραφέας Ιωάννης Καλιοντζής με τίτλο: “Περί φύσεως – Ιώνων διδασκαλία” γράφει και τα εξής από τις σελίδες 78 – 89): «Ο Ηράκλειτος υπήρξε βασιλιάς και αρχιερέας της Εφέσου που ήταν θεσμός (χώρια που γεννήθηκε 540 π.Χ. και πέθανε 480 π.Χ.). Την εποχή αυτή την Ιωνία την κατείχαν οι Μηδοπέρσεως. Τότε ως βασιλιάς και αρχιερέας μπορούσε να περάσει μια χαρά μαζί τους συμβιβασμένος με την κατοχή. Ομως αυτός υποστήριζε τον πόλεμο εναντίον του ανατολίτη εισβολέα διατυπώνοντας την περίφημη ρήση του ως εξής “πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους”.
Ομως οι Εφέσιοι δεν αντιλαμβανότανε τα μηνύματά του. Ολοι τους ήταν εξαχρειωμένοι από τη στυγνή δουλεία στους Μηδοπέρσες απορροφημένοι περισσότερο από ταπεινούς στόχους επιβίωσης παρά από υψηλές πνευματικές συλλήψεις».
ΑΦΗΣΤΕ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΗΒΟΥΣ ΝΑ
ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ
Για να αναγκασθεί να τους μιλήσει αυστηρά για να τους αφυπνίσει φθάνοντας στο σημείο να τους πει ευθέως πως θα έπρεπε να πάνε όλοι τους να κρεμασθούν και να αφήσουν τη μοίρα της πόλης στα ανήλικα παιδιά… λέγοντας: «ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν»…
Ομως αυτοί δεν τον άκουσαν. Για να προτιμήσει να παραδώσει τα αξιώματά του στον αδελφό του αντί να γίνει το φερέφωνο της περσικής υπερ-εξουσιαστικότητας. Για να κατηγορηθεί ως δυσνόητος φιλόσοφος και στοχαστής. Ομως το λεγόμενο σκοτεινό ύφος του προέρχεται από τη διάστασή του ανάμεσα στην επικρατούσα καθημερινή κοινωνική νοοτροπία και τη φυσική κοσμοθεώρηση του Ηράκλειτου… ο οποίος πρόσθεσε τη ρήση “φύσις κρύπτεσθαι φιλεί”, που σημαίνει πως η επιστήμη δεν θα τελειώσε ποτέ να ερευνά αυτά τα μυστικά.
Ομως ο παραιτηθείς σοφός βασιλιάς και αρχιερέας πέθανε περιφρονημένος από τους δουλόφρονες συμπατριώτες του γιατί τους είπε την αλήθεια για την αχρειότητα και τη δουλοφροσύνη τους.
Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται με αχρειότητα της πολιτικής σημερινής κρίσης που είναι δεινή χωρίς αλλαγή των κομματικών πολιτικών μεθόδων με παράλληλη όμως ασυναισθησία των πολιτών απέναντι σε όλους όσοι έφεραν τη χώρα και λαό στη βαθιά σημερινή κρίση Ελλήνων και ξένων.
