Κύριε διευθυντά,
το σηµερινό ελληνικό κράτος είχε από τη δηµιουργία του (1830) υποθηκεύσει το µέλλον του, λόγω του πρώτου δανείου από τους Άγγλους και του εµφυλίου (1824-27) και είχε αποκλειστεί από τις αγορές (1η πτώχευση). Το νέο δάνειο του 1833 δεν µπορούσαµε να το αποπληρώσουµε, έγινε παύση πληρωµών και 2η πτώχευση το 1837. Το Σύνταγµα του 1844 ηρέµησε την κατάσταση αλλά οι “Σταυροφόροι” (Αγγλία- Γαλλία) που ήταν αντίθετη στην παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή µας, παρ’ ότι είχαν συγκρουστεί µεταξύ τους λίγο πριν τον Κριµαϊκό (1853), ενώθηκαν και πήγαν µε το µέρος της Οθωµανικής αυτοκρατορίας και µάντρωσαν τη Ρωσία πάνω από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν µία από τις δύο νίκες της Οθωµανικής αυτοκρατορίας.
Όταν ανέβηκε στον θρόνο µετά την έξωση του Όθωνα το 1863 ο Γεώργιος Α΄, έγινε αναδιάρθρωση του δανείου αλλά και ∆ιεθνής Οικονοµικός Έλεγχος. Στην Κρητική Επανάσταση (1866-69) ήρθε ο Ελληνικός στρατός, οι ∆υνάµεις ήταν ουδέτερες, αυτή κατέρρευσε, και παρά τις προσπάθειες του µεγάλου πολιτικού Χαρίλαου Τρικούπη µε σειρά εκδηµοκρατικών µεταρρυθµίσεων και έργων (αρχή δεδηλωµένης, σιδηρόδροµοι, διώρυγα Κορίνθου), τα δάνεια τρέχουν αφού οι τοκογλύφοι σταυροφόροι αυξάνουν τα επιτόκια. Λόγω της υποχωρητικότητας της χώρας (το 1864 µας παραχωρούν τα Επτάνησα και το 1881 προσαρτούν τη Θεσσαλία στην Ελλάδα). Η Αγγλία αναδιαρθρώνει τα δάνεια του 1824-25 και 1833. Με την οικονοµική ανάπτυξη να συνδέεται µε απαίτηση για εξοπλισµούς, έχουµε υποτιµήσεις 9%, 19%, 37%, 47,5%, φτάνοντας στο «δυστυχώς επτωχεύσαµεν» του Χ. Τρικούπη το 1893.
Μετά τον Τρικούπη (θανατ. 1895), ο ∆ελιγιάννης αυξάνει τους εξοπλισµούς και η Κρητική επανάσταση οδηγεί στην ήττα µας από την Τουρκία το 1897. Ο Ζαΐµης αναδιαρθρώνει το χρέος, η δραχµή ανακάµπτει, υπερτιµάται 10%, αρχίζουν τα “κοµιτάτα” στη Μακεδονία, το 1910 το κίνηµα στο Γουδί καταγγέλλει την “επαίσχυντη συναλλαγή” (παλαιοκοµµατισµός) και ο Ελευθέριος Βενιζέλος καλείται να αναµαζώξει το παραπαίον κράτος (1910) µε το κόµµα του (Φιλελευθέρων) να θριαµβεύει στις εκλογές και να προετοιµάζει τη χώρα για απελευθερωτικούς πολέµους (1912-13, Βαλκανικούς) αλλά µε νέους εξοπλισµούς.
Αρχίζει η διαφωνία Βενιζέλου που ήθελε έξοδο στον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο µε τους δυτικούς “συµµάχους” και τον βασιλιά Κωνσταντίνο που εµµένει στην ουδετερότητα σαν Γερµανόφιλος. Έτσι το 1915 παραιτείται ο Βενιζέλος και οι ∆υτικοί καταλαµβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Σε λίγο ο Βενιζέλος καταλαµβάνει τη συµπρωτεύουσα και την Αθήνα η Αντάντ (συνεννόηση).
Στη Συνθήκη των Σεβρών (1920) θριαµβεύει ο Βενιζέλος και φτιάχνει µε εντολή των Αγγλογάλλων το κράτος της Ιωνίας (Σµύρνη και περίχωρα), αποβιβάζοντας στρατό. Ο Κεµάλ δεν την αναγνωρίζει και αρχίζει ο Ελληνοτουρκικός πόλεµος, ενώ ο Βενιζέλος χάνει τις εκλογές τον Νοέµβριο του 1920. Η βασιλική κυβέρνηση καλεί τον Κωνσταντίνο, οι “σταυροφόροι” στρέφονται υπέρ του Κεµάλ, διχοτοµείται η δραχµή.
Καταρρέει το 1922 το µέτωπο και ξεριζώνεται πληθυσµός Ελληνικός 3 χιλ. χρόνων, µε υποτίµηση -16 τέλος 1920 και -59 τέλος 1922, µε 4η πτώχευση.
Η δικτατορία εκτελεί τους έξι της Μικρασιατικής καταστροφής στο Γουδί. Από το 1923 έως το 1928, έντεκα στρατιωτικά κινήµατα, τρεις δικτατορίες, υποτίµηση -89, φυγή κεφαλαίων. Με νέο κύµα προσφύγων, ανταλλαγή πληθυσµών, µέχρι το 1928 που ανέρχεται στην εξουσία ο Ε. Βενιζέλος, η κοινωνικοοικονοµική κρίση προκαλεί χάος.
Μεγάλη οικονοµική ανάπτυξη, κοινωνική ανάταση, αλλά και παγκόσµια οικονοµική κατάρρευση δεν αφήνουν την αναστήλωση του κράτους. Η Ελλάδα εγκαταλείπει τον κανόνα χρυσού µετά τη Μ. Βρετανία και επέρχεται 5η πτώχευση µε υποτίµηση -94%.
Στον Ελληνοϊταλικό πόλεµο 1940, εξάµηνης διάρκειας, εισβάλλουν οι Γερµανοί τον Απρίλιο του 1941, καταστρέφουν το κράτος παίρνοντας τον χρυσό και έρχεται 6η πτώχευση. Χαρακτηρίζοντας τη χώρα µας πιστωτή του Γ΄ Ράιχ βγάζουν κάλπικα χαρτονοµίσµατα και µε τον αποκλεισµό της Αθήνας πεθαίνουν 250.000 από λιµό και αρρώστιες.
Στο τέλος του 1941 Εθνική Αντίσταση και Εµφύλιος, και οι Βρετανοί καταστέλλουν την αντίσταση των Κοµµουνιστών στην Αθήνα. Το 1945-49 ερειπώνεται η χώρα από τον αλληλοσπαραγµό, νέος πληθωρισµός. Κατόπιν είσοδος στο ΝΑΤΟ, λόγω της αµερικανικής βοήθειας 47-50 και στον πόλεµο της Κορέας 50% υποτίµηση, αλλά σιγά σιγά αρχικά και γοργά κατόπιν µια αναπτυξιακή πορεία µέχρι το 1965. Ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις στην Πόλη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο από 1955-74, µε την εισβολή και κατοχή του 38% της Βόρειας Κύπρου από τους Τούρκους, µετά την ανατροπή του Μακάριου από τη δικτατορία (1967-1974). Οικονοµική εξάντληση από νέους εξοπλισµούς. Μέχρι το 1980 σταθεροποίηση οικονοµίας και αργή ανάπτυξη, λόγω µεγάλων εξοπλισµών. Νέες υποτιµήσεις µετά το 1981 -12% και -23%. Το 2002 ένταξη στην Ευρωζώνη, υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισµούς και Ολυµπιακούς αγώνες του 2004. Αλµατώδης αύξηση δηµόσιου χρέους. Το χρέος µεγαλύτερο από την πραγµατικότητα. Συγκάλυψη 7ης πτώχευσης. Στην ουσία ο ανταγωνισµός µε τα κράτη της ΕΟΚ από το 1981 και µε την “προοδευτική κυβέρνηση” που έδινε τεράστιες παροχές στους εργαζοµένους, χωρίς να δώσει από τα “Μεσογ. Ολοκλ. Προγράµµατα” (ΜΟΠ) και το πρώτο πακέτο Ντελορ, δεύτερο πακέτο Ντελορ, σηµαντική οικονοµική βοήθεια στους επιχειρηµατίες να µειώσουν το κόστος παραγωγής και να αυξήσουν την παραγωγικότητα, αποβιοµηχάνισε τη χώρα, ώστε να εισάγουµε πολλά βιοµηχανικά, αλλά τελευταία και αγροτικά προϊόντα, και το 2010 να ΄ρθουν οι τοκογλύφοι του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου να υποθηκεύσουν το µέλλον µας, υπογράφοντας µνηµόνια που µας δίνουν σ’ αυτούς, αφήνοντας µας µε µειωµένη εθνοκυριαρχία.
Σίγουρα οι συντεχνίες που είναι και βουλευτές, φέρουν τεράστια ευθύνη, γιατί ενώ έβλεπαν πως οργανώνονταν τα ευρωπαϊκά κράτη από το 1981 και µετά, δεν εκσυγχρόνισαν τη χώρα, ενώ σ’ άλλες εποχές όπως το 1897-1900 οι κυβερνήσεις µε τον ∆ιεθνή Οικονοµικό Έλεγχο (∆ΟΕ) από πάνω τους, συµµορφώθηκαν και συνήλθαµε κάπως.
Το 2016 θυµάµαι (Σεπτέµβριος) θα έρχονταν οι θεσµοί (∆ΝΤ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και είχαµε εκπληρώσει 2 από τα 16 προαπαιτούµενα για να πάρουµε την επόµενη δόση χρηµάτων. Τελευταία, το 2020 σε κίνδυνο πολέµου µε την Τουρκία, ήρθαν οι Γάλλοι και είπαν: «αγοράστε τα τελευταία αεροπλάνα Rafal κι εµείς σας εγγυόµαστε ότι θα σας προστατεύσουµε από την Τουρκία».
Το 1919, ενώ ζητήσαµε επίσηµα τη Β. Ήπειρο και η ορθόδοξη Ρωσία είπε όχι, αφού ανήκε στις 3 εγγυήτριες δυνάµεις (Αγγλία- Γαλλία) που έφτιαξαν µετά τη ναυµαχία του Ναβαρίνου το µικρό ελληνικό κράτος.
Αλλεπάλληλοι πολιτικοί λαϊκιστές και δηµαγωγοί διαδέχονταν άξιους και δηµοκρατικούς που βελτίωναν την κατάσταση σ’ όλους τους τοµείς. Με τις επεµβάσεις των ξένων, που συµφέρον τους ήταν µια µικρή Ελλάδα και ανίσχυρη, φτάσαµε στη σηµερινή “ανεξάρτητη”. Θα µπορέσει ο Ελληνισµός να πετύχει µελλοντικά την ισχύ που πρέπει; ∆ύσκολο και άγνωστο.
Γιάννης Καµηλάκης
Συν/χος διδάσκαλος
Εύχομαι, οι ασχολούμενοι με τα κοινά συμπολίτες μας, να μελετήσουν το άρθρο σας!
Aξιότιμε κύριε, διάβασα με πολύ προσοχή την “ιστορική περίληψη” του νέου Ελληνικού Κράτους. Είναι μια εξαιρετική προσπάθεια να ειπωθούν “πολλά εν ολίγοις” για όποιον θέλει να μάθει και να “φωτίσει τις αιτίες που μ΄ αφήνουνε μισό” που λέει και το τραγούδι. ΄Εχω διαφορετική άποψη σε κάποια θέματα που αφορούν στην εξωτερική πολιτική της πατρίδος μας όπως τα ελληνοτουρκικά , το κυπριακό και τις Ελληνο-Γαλλικές σχέσεις στην παρούσα τους μορφή. Δεν θα αναφερθώ στα δύο πρώτα κεφαλαιώδη και κρίσιμα για την επιβίωση της χώρας μας ζητήματα διότι θα έπρεπε να μακρηγορήσω με τον ήλιο να καίει την πέτρα καλοκαιριάτικα και ποιος το αντέχει. Επιτρέψτε μου να πω δύο λέξεις για την στάση της Γαλλίας, σε ότι αφορά στην Τουρκία , σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο και γενικότερα . Ο λόγος που Γαλλία ενεργεί ,όπως ενεργεί δεν είναι η αγορά των Ραφάλ από την χώρα μας (θα μπορούσε κάλλιστα να πωλήσει ανάλογου επιπέδου εξοπλισμούς στην γειτονική μας χώρα) αλλά, επειδή τα νεοοθωμανικά οράματα για το “άπλωμα του τραχανά” των ισλαμοφασιστών της ΄Αγκυρας σε περιοχές που θίγονται άμεσα τα Γαλλικά συμφέροντα. Τώρα αν η χώρα μας θυμήθηκε την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου και καταφέρει να ταυτίσει τα δικά μας συμφέροντα με αυτά της Γαλλίας(της Αιγύπτου του Ισραήλ κλπ) στην περιοχή μας είμαστε σε καλό δρόμο………Καλό καλοκαίρι. Με εκτίμηση.