«…και τώρα καλωσορίζουμε το νέο χρόνο, γεμάτο με πράγματα που δεν έχουν υπάρξει ακόμα…»
R.M.Rilke
Τ ελειώνοντας ένας χρόνος, πάντα ελπίζουμε στον επόμενο για το καλύτερο… πόσο μάλλον, όταν φεύγει το 2020, που ζήσαμε πρωτόγνωρα πράγματα και καταστάσεις… έναν αόρατο εχθρό, ο οποίος μας υπενθύμισε, ότι ο άνθρωπος μπορεί να συνυπάρξει, αλλά όχι να επιβληθεί και να υποδουλώσει τον φυσικό κόσμο. Και δυστυχώς απ’ ό,τι φαίνεται δεν μπορεί, παρόλη την τεχνολογική του εξέλιξη, να κατανοήσει τον κόσμο, γιατί στην πραγματικότητα κατανοούμε και εστιάζουμε στις δικές μας ανάγκες. Μήπως φθάνουμε στο σημείο, όπου «…οι συνθήκες της ζωής μας μπορεί να περιλαμβάνουν το λάθος;», Νίτσε.
Στο καλό να πάει λοιπόν ο παλιός ο χρόνος, ο οποίος κατάφερε να μας προξενήσει φόβο,… όπου χάθηκαν αρκετοί συμπολίτες… και θα είναι η αιτία, μια μεγάλη μερίδα κόσμου να ζήσει πιθανώς, πέραν της ψυχολογικής και την οικονομική βία. Σ αυτόν τον χρόνο όμως μας δόθηκε και η ευκαιρία να εκτιμήσουμε και το… πολυχλευασμένο ΕΣΥ, και υποτιμημένο Ιατρικό προσωπικό αλλά και τα Νοσοκομεία της χώρας. Ακόμα κάναμε τις συγκρίσεις μας με τα υπερεκτιμημένα και πλούσια συστήματα Υγείας του Βορρά, και διαπιστώσαμε, ότι το φτωχό μας ΕΣΥ ήταν πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο. Παρόλο που είχε παραμεληθεί χρόνια τώρα… τα κατάφερε. Μετά όλη αυτήν την περιπέτεια, θα ενδιαφερθεί η κυβέρνηση να το αναβαθμίσει; Αυτό θα γίνει μόνο αν κατανοήσουν κάποιοι καρεκλοκένταυροι, ότι η Υγεία είναι δημόσιο αγαθό και ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να παίξει μόνο ένα συμπληρωματικό ρόλο. Και επειδή μέχρι τώρα, το ΕΣΥ ήταν το παραπαίδι τωρινών και μη κυβερνήσεων, δεν θα έπρεπε να ήταν αυτό πρωτίστως που θα έπρεπε να στηριχθεί… όχι με 31, αλλά με πολύ περισσότερα εκατομμύρια, που διατέθηκαν σε άλλες υπηρεσίες, για να είμαστε θωρακισμένοι για μελλοντικούς λοιμούς και καταποντισμούς; Ελπίζουμε να έγινε κατανοητό, ότι το ΕΣΥ και κάθε είδους δημόσια Υπηρεσία, αυτό που χρειάζονται είναι πρωτίστως μια καλή διαχείριση και οργάνωση και να μην είναι το καταφύγιο των κομματικών στελεχών που απέτυχαν να μπουν στην βουλή. Κατανόησε επιτέλους η… καλή μας η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο αναπτυξιακός υπουργός της… ότι δεν τους φταίει καμιά δημόσια Υπηρεσία αν λειτουργεί… υπολειτουργεί ή και καθόλου, αλλά οι κυρίως υπεύθυνοι, είναι αυτοί που τη φορτώνουν με ρουσφέτια, είναι οι δικοί τους άνθρωποι που τις διευθύνουν, με πλούσιες απολαβές, με μοναδικό τους προσόν την ανικανότητά τους και την κομματική υπακοή; Σε ποια άλλη χώρα τοποθετούνται Διοικητές, στα νοσοκομεία… άκου Διοικητής, και όχι Διευθύνων Σύμβουλος… οι φιλικά προσκείμενοι και υπάκουοι συνταξιούχοι στο κόμμα και να απορρίπτονται νέοι που έχουν κάνει παραπλήσιες σπουδές, με αποτέλεσμα να υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν την χώρα;
Πέραν του υποτιμημένου ΕΣΥ, ο χρόνος που φεύγει μας έδειξε και την επικινδυνότητα της υπερεκτιμημένης τουριστικής βιομηχανίας, η οποία μπορεί να προσφέρει και έχει προσφέρει ανάπτυξη, αλλά είναι επικίνδυνο μια οικονομία να βασίζεται μόνο σ’ αυτήν. Δεν μπορεί επομένως να συνεχιστεί… όλα τα λεφτά στον τουρισμό.
Μπορεί να κατανοήσει η κυβέρνηση, ότι η χώρα δεν μπορεί να πορεύεται με τουριστικές μονοκαλλιέργειες, δεν μπορεί να ελπίζει σε οικονομική ανάπτυξη ξεπουλώντας τα αναπτυξιακά της εργαλεία… και μετά το ξεπούλημα τι; Απλώς κλέβουμε το μέλλον των επόμενων γενεών.
Η χώρα πρέπει να αναπτύξει και σε άλλους τομείς παραγωγικές μονάδες. Πότε επιτέλους θα κατανοήσουμε, ότι σε περιόδους τέτοιων κρίσεων θα επιβιώσουν τα κράτη που θα έχουν εξασφαλίσει, όχι μόνο τα εμβόλια τους, αλλά και την τροφή τους. Γιατί όπως μας λέει και ο ποιητής «…το έθνος να λυπάσαι οπού ρούχα φορεί που δεν ύφανε το ίδιο, ψωμοτρώει από στάρι που εκείνο δε θέρισε το κρασί του δεν γίνηκε απ’ τις δικές του πατούσες…», Χ. Γκιμπράν.
