26 χαμένα χρόνια

26 χρόνια πέρασαν για να φτάσει η Αθήνα σε συμφωνία με τα Σκόπια, με όρους πολύ χειρότερους απ’ ό,τι θα μπορούσε να πετύχει η χώρα μας τότε.
Στη διάρκεια αυτών των 26 ετών, οι δυο λαοί έμαθαν να ζουν σαν αντίπαλοι.
Εμείς οι Eλληνες, βλέπαμε ως απειλή ένα ασήμαντο κρατίδιο από άποψη οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος. Από την άλλη πλευρά των συνόρων, οι γείτονες ζούσαν στην αυταπάτη της Μακεδονίας του Αλέξανδρου, προσπαθώντας να βρουν τη “συγκολλητική” ουσία για το παζλ των εθνοτήτων που αποτελούν την κοινωνία τους.
Φτάσαμε λοιπόν σε μια συμφωνία από την οποία ηθικά και επικοινωνιακά, χαμένη βγαίνει η Ελλάδα. Όσοι αστερίσκοι και υποσημειώσεις κι αν μπουν στις αναφορές περί “μακεδονικής” γλώσσας και εθνικότητας, δεν θα αλλάξουν την ουσία. Οτι όλος ο πλανήτης θα συνεχίσει να αναφέρεται στη χώρα αυτή ως “Μακεδονία” και οτιδήποτε σχετικό με αυτή θα λογάται ως “μακεδονικό”. Κι εμείς θα τους αποκαλούμε Σκόπια…
Αυτό γινόταν τα τελευταία 26χρόνια, αυτό θα συνεχίσει να γίνεται όταν κι αν ολοκληρωθεί η συμφωνία αυτή.
Και η ζωή στα Βαλκάνια συνεχίζεται με τις “ευλογίες” του ΝΑΤΟ και τον εγωισμό του μέσου Ελληνα πληγωμένο για ακόμα μια φορά. Οσο για τους γείτονες, μένει να αποδειχθεί αν ο αλυτρωτισμός μπορεί να εξαλειφθεί με μια υπογραφή…