3, 2, 1 ξεκινάμε

Άλλο να έχεις τσίρκο, άλλο να έχεις μπαλέτο και άλλο να έχει πολιτικό κόμμα.
Ως εδώ καλά, αρκεί η διατύπωση να γίνει κατανοητή, αφού συνδέεται άμεσα με το μέλλον της Ελλάδας.
Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω ότι τα πρώτα μηνύματα από τον κοινοβουλευτικό μας βίο είναι ενθαρρυντικά, (εξαιρώ την αλληλογραφία με τον Ιησού Χριστό) και φαίνεται ότι δεν θα σπαραχθούμε από τα γέλια στα πατώματα.
Ο πρωθυπουργός έχει δημοκρατική αγωγή, άκουσε τους υπόλοιπους πολιτικούς Αρχηγούς, οι οποίοι εκφράστηκαν σε ένα πλαίσιο σοβαρότητας και ευθύνης.
Ίσως είναι οι πρώτες ημέρες και τα “κρυφά ταλέντα” δεν έχουν ξεδιπλωθεί ή όλοι ή οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η κοινωνία κουράστηκε και ανθυπομειδιά με τις παλάβρες και τα καμώματα.
Θέλω να πιστεύω ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας ενδιαφέρουσας, πολιτικής περιόδου.
Δεν παίρνω και όρκο, όμως, διότι οι καιροί είναι πονηροί, αφού ακόμη και στο Αγγλικό Κοινοβούλιο (το υποδειγματικό) πρόσφατα μπήκε μέσα… ο Μπόρις Τζόνσον κρατώντας μια ρέγγα.
Αυτό μπορεί να μας αφορά, μπορεί και να μην μας αφορά αλλά τουλάχιστον δείχνει ότι οι καιροί “δεν είναι ασάλευτοι”.