Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.

Η ΡΙΚΙ ΚΑΙ Η ΡΟΚ
(2015 ΕΓΧ 101’)
Μουσική κωμωδία
Σκην.: Τζόναθαν Ντεμ Ηθ.: Μέριλ Στριπ, Κέβιν Κλάιν, Μάμι Γκάμερ, Σεμπάστιαν Σταν

Πρέπει να μάθουμε… να ζούμε… με τα λάθη μας…
Η Ρίκι σε όλη της ζωή ονειρεύεται να κάνει καριέρα στη ροκ μουσική. Αποφασισμένη, λοιπόν, να ακολουθήσει το μεγάλο της όνειρο, εγκαταλείπει από νωρίς την οικογένειά της. Μια μέρα δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον πρώην σύζυγό της, ώστε να επιστρέψει στο σπίτι για να σταθεί στην αποξενωμένη κόρη, Τζούλι, που παίρνει διαζύγιο και έρχεται αντιμέτωπη με όλα τα διλήμματα του παρελθόντος. Όμως η μουσική είναι για αυτήν στάση ζωής. Ακόμα και αυτή, την τελευταία στιγμή, επιστρατεύει τον μεγαλύτερο έρωτά της, τη ροκ, προκειμένου να προσεγγίσει τα αποξενωμένα μέλη της οικογένειάς της: τον πρώην άντρα της με τη δεύτερη τέλεια σύζυγο του, τον μεγαλύτερο γιο της, που ετοιμάζεται να παντρευτεί, αλλά δεν σκοπεύει να την καλέσει στο γάμο του και τον μικρότερο, που δεν χαίρεται ιδιαίτερα με την επίσκεψή της…
Η τρεις φορές βραβευμένη με Όσκαρ, Μέριλ Στριπ, μεταλλάσσεται και πάλι δημιουργικά και αποδεικνύει για ακόμη μια, ότι χρησιμοποιώντας τα ανεξάντλητα εκφραστικά μέσα της, μπορεί να κάνει τα πάντα, είτε πρόκειται για τις απαιτήσεις του θεατρικού, είτε του κινηματογραφικό πάλκου. Αυτή τη φορά, επιστρατεύει το εντυπωσιακό φωνητικό της ταλέντο, σε μια ανατρεπτική και κωμική ιστορία, για μια διαφορετική και μάλλον εκκεντρική μητέρα, που προτιμάει το κυνήγι του ροκ εν ρολ ονείρου της, ακόμα και όταν αυτό, την απομακρύνει από την ίδια της την οικογένεια..

ΚΩΔΙΚΟ ΟΝΟΜΑ U.N.C.L.E.
(2015 ΕΓΧ 102’)
Περιπέτεια δράσης, βασισμένη στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (1964)
Σκην.: Γκάι Ρίτσι Μουσ.: Ντάνιελ Πέμπερτον Ηθ.: Χένρι Καβίλ, Άρμι Χάμερ, Αλίσια Βικάντερ, Ελίζαμπεθ Ντέμπικι, Χιου Γκραντ

Η σωτηρία του κόσμου… πάντα είναι… θέμα μόδας…
1963. Οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση βρίσκονται σε διαμάχη, αναφορικά στο ποια από τις δύο χώρες υπερέχει στον τομέα των πυρηνικών εξοπλισμών και η αναζήτηση πρώην Ναζί επιστημόνων, είναι ακόμα έντονη σε μια όχι και τόσο ανοιχτή αγορά. Ένα τείχος χωρίζει στη μέση το μεταπολεμικό Βερολίνο και στη σκιά του, ο Σόλο, πράκτορας της CIA και ο Κουριάκιν, πράκτορας της KGB, εμπλέκονται στην πρώτη τους αδυσώπητη καταδίωξη, με στόχο να υπάρχει μόνο ένας νικητής.
Στο πλαίσιο μιας κοινής αποστολής, οι δύο άνδρες αφήνουν στην άκρη την επί πολλών ετών αντιπαλότητά τους, προκειμένου να σταματήσουν μια μυστηριώδη διεθνή εγκληματική οργάνωση, που έχει στόχο την αποσταθεροποίηση της εύθραυστης ισορροπίας, μέσω των πυρηνικών όπλων και της τεχνολογίας. Το μόνο στοιχείο που έχουν στη διάθεσή τους, είναι η Γκάμπι Τέλερ, κόρη του εξαφανισμένου Γερμανού επιστήμονα, Δρ. Ούντο Τέλερ, η οποία μπορεί να τους βοηθήσει, ώστε να διεισδύσουν στους κόλπους της οργάνωσης. Οι δύο άνδρες πρέπει να δώσουν μάχη με τον χρόνο, προκειμένου να αποτρέψουν μια επικείμενη, παγκόσμια καταστροφή…
Η νέα ταινία του Γκ. Ρίτσι, μια περιπέτεια γεμάτη ένταση, δράση και χαρακτηριστικό χιούμορ, αφηγείται την ταραχώδη σχέση δύο υπερκατασκόπων, όσο και την αποστολή που πρέπει να φέρουν σε πέρας με επιτυχία.
Κατά την πρώτη συνάντησή τους, ο Σόλο και ο ομόλογός του Κουριάκιν, έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο. Και οι δύο έχουν σταλεί για τον ίδιο σκοπό πίσω από το Τείχος του Βερολίνου, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Το να βγάλει από τη μέση ο ένας τον άλλο, είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Μέρες αργότερα και αφού έχουν ενημερωθεί από τους προϊστάμενούς τους ότι ‘οπωσδήποτε’ πρέπει να συνεργαστούν, η αλληλοεξόντωση φεύγει προσωρινά από το τραπέζι και τις σκέψεις τους, οδηγώντας τους δύο ορκισμένους αντίπαλους, να εκτονώσουν τον εθνικό και επαγγελματικό τους ανταγωνισμό, σε μια ανεπίσημη μάχη εντυπώσεων, με σαφές, αμφίδρομο μήνυμα: ότι η συγκεκριμένη συνεργασία γίνεται παρά τη θέλησή τους.
Περιπέτεια με άφθονη δράση, ίντριγκα και προγραμματισμένη συναδελφικότητα. Το βέβαιο είναι ότι θα περάσετε καλά, ιδιαίτερα αν αφαιρέσετε από την ατζέντα σας το ιδεολογικό σας προφίλ…

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ
(2015 ΕΓΧ 118’)
Δράμα
Σκην.: Βιμ Βέντερς Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλά Ηθ.: Τζέιμς Φράνκο, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς

Άλλο να διαλέγεις την ιστορία… κι άλλο… να σε διαλέγει… αυτή..

Κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ, ένα αυτοκίνητο σε έναν επαρχιακό δρόμο. Χιονίζει, η ορατότητα είναι περιορισμένη. Ξαφνικά, ένα έλκηθρο γλιστρά, από το πουθενά, σε έναν λόφο. Το αυτοκίνητο σταματάει και όλα βυθίζονται στη σιωπή. Ο οδηγός, ο Τόμας, είναι ένας συγγραφέας,. Δε φέρει καμία ευθύνη εκείνος για το ατύχημα, αλλά ούτε και ο μικρός Κρίστοφερ, που έπρεπε να φροντίσει να μη βγει στο δρόμο ο αδελφός του, ούτε καν η μητέρα τους, Κέιτ, που έπρεπε να είχε καλέσει τα παιδιά μέσα νωρίτερα. Ο Τόμας πέφτει σε κατάθλιψη και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να γράψει. Έχει, όμως, δικαίωμα να βασίσει το έργο του πάνω σε βιώματα και τη θλίψη των άλλων; Το ταξίδι αυτό, του αποδεικνύει ότι δεν είναι απλώς ο χρόνος που γιατρεύει τις πληγές, αλλά το κουράγιο να αντιμετωπίσεις το παρελθόν και να συγχωρέσεις, πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για τον ίδιο σου τον εαυτό…
Έχοντας στο ενδιάμεσο διάστημα σκηνοθετήσει τα ντοκιμαντέρ «Pina», (2011) και «Το Αλάτι της Γης» (2014), ο μεγάλος Γερμανός σκηνοθέτης, επιστρέφει στη μυθοπλασία, με την ίδια ωστόσο νοοτροπία: η ιστορία πρέπει πάντα να έχει γερές ρίζες στην πραγματικότητα. Ακόμη και οι καθαρά μυθοπλαστικές του ταινίες, διαθέτουν έντονα το στοιχείο του ‘φιξιόν’ ντοκιμαντέρ, αφού στη δική του σχολή, η απλή αφήγηση μιας ιστορίας, όπως φαίνεται δεν είναι ποτέ αρκετή. Με δορυφόρο του το χρόνο και τον τόπο, ο Βέντερς, πλέκει αριστοτεχνικά τους δυο αυτούς κινηματογραφικούς όρους και σε αυτήν την περίπτωση.
Διατηρώντας ως βασικό κορμό της ιστορίας του, το πέρασμα δώδεκα συνολικά χρόνων, η ταινία αποτελεί την ακριβότερη μέχρι σήμερα παραγωγή της εταιρείας «Neue Road Movies Filmproduktion». Τα γυρίσματα έγιναν σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους, έτσι ώστε οι συντελεστές να συλλάβουν την αυθεντική εναλλαγή των εποχών, κάτι που δύσκολα θα πετύχαινε, γυρίζοντας τα πλάνα σε εσωτερικά στούντιο με τους γνωστούς τρόπους και τους ειδικούς φωτισμούς.
Πρόκειται για μια ιστορία που είναι ταυτόχρονα πλούσια και σοφή. Περιγράφει με σαφήνεια και θλίψη την τραγωδία ως κάθαρση, αλλά και για το πως κάθε αρνητικό πρόσημο, επιστρέφει πάντοτε πίσω του, ένα θετικό. Νομοτέλεια ή πράξη περιορισμένης ευθύνης; Το αντίθετο της ζωής είναι η ακινησία, άρα η τραγωδία είναι ζωή. Οι άνθρωποι φοβούνται και αντιμετωπίζουν με δυσκολία και με αρκετά έντονη αμφισβήτηση, κάθε προσωπική αλλαγή, όμως οι επώδυνες στιγμές, δεν είναι αυτές που εκπέμπουν δύναμη και γνώση; Τελικά ναι… είμαι σίγουρος ότι δεν θα βρεθούν πολλοί από εσάς να διαφωνήσουν με το ότι: ‘το να αλλάζεις σημαίνει να ζεις’ και το να ζεις… σημαίνει να χαίρεσαι τη δημιουργία του ίδιου σου του εαυτού…
Δείτε την…

ΚΗΠΟΣ
11/09 – 13/09/15

ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΑΥΤΟ
1 (1959 ΕΓΧ 120’)
Κωμωδία
Σκην.: Μπίλι Γουάιλντερ Μουσ.: Άντολφ Ντάτς ΗΘ.: Μέριλιν Μονρόε, Τόνι Κέρτις, Τζακ Λέμον

Όλα… μπερδεύονται… γλυκά…
Εποχή ποτοαπαγόρευσης. Ο Τζόε και ο Τζέρι, δυο άφραγκοι μουσικοί από το Σικάγο, γίνονται τυχαία μάρτυρες ενός ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ τοπικών γκάνγκστερ και επιβιβάζονται άμεσα σε ένα τρένο, με κατεύθυνση τη Φλόριδα. Όταν όμως, κατεβαίνουν από το τρένο, οι Τζόε και Τζέρι είναι μεταμορφωμένοι σε Ζοζεφίν και Ντάφνε, τα δύο νέα μέλη ενός γυναικείου τζαζ συγκροτήματος. Η κάλυψη τους είναι τέλεια, μέχρι τη στιγμή, που μια απογοητευμένη από τον έρωτα, τραγουδίστρια, πέφτει πάνω στη Ζοζεφίν, ένας παλιός πλέι-μπόι ερωτεύεται τη Ντάφνε, ενώ ταυτόχρονα, ένα αφεντικό του υποκόσμου αρνείται να πειστεί για την απάτη…

ΘΕΡΙΝΟ ΑΤΤΙΚΟ
14/09 – 17/09/2015

PRIDE

(2014 ΕΓΧ 120’)
Κωμωδία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα
Σκην.: Μάθιου Γουόρκους Μουσ.: Κρίστοφερ Ναϊτγκέιλ Ηθ.: Μπιλ Νάι, Άντριου Σκοτ, Ντομινίκ Γουέστ, Ιμέλντα Στάντον

Ομοφυλοφιλική χειραφέτηση… ή κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων…
Το 1984 ξεσπάει στη Νότια Ουαλία, η απεργία των ανθρακωρύχων ενάντια στα σκληρά μέτρα που είχε λάβει εναντίον τους η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ. Μια ομάδα Λονδρέζων ακτιβιστών, που απαρτίζεται από ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες, προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα, προκειμένου να υποστηρίξει τους ανθρακωρύχους και τις οικογένειές τους…
Με παγκόσμια πρεμιέρα στο 15νθήμερο σκηνοθετών, στο τελευταίο φεστιβάλ των Κανών, η ρεαλιστική ταινία του Γουόρκους, χρησιμοποιεί ως τσιτάτο της, την έννοια της πολιτικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Ένας όρος που λείπει δραματικά από την εποχή μας, μια εποχή που οι λίγοι διαχειρίζονται, μεταφέροντας κατά βούληση το πλαστό χρήμα, αξιώνοντας τα ομόλογα και βάζοντας ‘πλάτη’ σε κάθε επικίνδυνα οργανωμένο, κοινωνικό δρώμενο.
Γλυκιά και αισιόδοξη ταινία, που παρά την αυξημένη δόση μελοδραματισμού, εξακολουθεί να κινεί τα νήματα του συναισθηματικού κόσμου των ευαίσθητων θεατών. Δηλαδή; Αυτών που εκλέγουν τους εκπροσώπους τους και που αργότερα το σύνολο το πληρώνει ακριβά. Το αξιοπερίεργο όμως, είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, παρά τη συνειδητοποίηση των τραυμάτων του παρελθόντος.