Ε(κ)σωτερική πολιτική

Τώρα που πέρασαν κάποιες μέρες από την συνάντηση Ομπάμα- Καραμανλή, η οποία από μερικά στελέχη της ΝΔ παρουσιάστηκε ως θρίαμβος της Ελληνικής διπλωματίας, η αποτίμηση όσων επακολούθησαν, φαίνεται να φέρνει τα πράγματα κοντά στην πραγματική τους διάσταση, δηλαδή κοντά στο… «τίποτα». Βουλευτές και στελέχη της κυβερνητικής παράταξης φούσκωναν από υπερηφάνεια επειδή ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποκάλεσε τον κ. Καραμανλή «φίλο» παραλείποντας να αναφέρουν ότι τις ίδιες μέρες  αποκαλούσε «σοφό» τον Ινδό πρωθυπουργό και δημοσιοποιούσε την «αγάπη» του για τον πρόεδρο της Βραζιλίας Λουίς Ιγνάσιο Λούλα και για όλους τους ηγέτες με τους οποίους συναντήθηκε είχε ένα καλό λόγο να πει. Η συμβολική δεκάλεπτη συνομιλία του προέδρου των ΗΠΑ με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και η αναφορά του στην ανάγκη επαναλειτουργίας  της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης έφτασε να παρουσιάζεται σαν θρίαμβος της Ελληνικής διπλωματίας, παρά το ότι η Τουρκία κατάφερε να ματαιώσει την δημοσιοποίηση κάθε φωτογραφικού ντοκουμέντου, και τρεις μέρες μετά ξεκαθάριζε ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Συνεπώς ο μόνος που απεκόμισε κέρδος ήταν ο Ομπάμα, πείθοντάς μας να στείλουμε επιπλέον στρατιώτες στο Αφγανιστάν οι οποίοι θα επιχειρούν και εκτός Καμπούλ ενώ εμείς δεν κερδίσαμε τίποτα διότι δεν ζητήσαμε και δεν διεκδικήσαμε τίποτα. Ως συνήθως εμείς δεν έχουμε εξωτερική πολιτική αλλά… ε(κ)σωτερική η οποία στοχεύει το εσωτερικό της χώρας για επικοινωνιακούς λόγους. Σε αντίθεση βέβαια με τους Τούρκους οι οποίοι και μακροπρόθεσμους στόχους έχουν και αποτελέσματα ουσιαστικά πετυχαίνουν. Και όταν εμείς παίρναμε πόζα για φωτογραφίες, αυτοί έπαιρναν την θέση του αναπληρωτή του νέου γενικού γραμματέα της συμμαχίας.